[Anonim]

İsa Mesih’in İNCİL’de yazılı şu vaat sözünü aynen buraya yazarak naklediyorum: “Benim ismimle her ne dilerseniz, onu yapacağım; ta ki, Baba Oğul’da taziz olunsun. Eğer benim ismimle bir şey dilerseniz, ben onu yapacağım.”(Yuhanna 14:13,14).
Kurtarıcımız Rab İsa Mesih’in İNCİL’de yazılı sözlerini eskiden okuduğumdan çok farklı bir görüş ile okuyorum şimdi! Bedensel düşüncelerle eskiden okuduğum İNCİL’i şimdi gibi, “sevindirici haber” olarak algılayamıyordum. Çünkü İNCİL’de yazılı emirleri yapmağı kendimden bekliyordum. İsa Mesih’in emirlerini yapmakla yükümlü olduğumu düşünüyor ve onları yapmağa kendimi zorluyordum. Musa, nasıl emirler vermiş ve onları uygulamakla bizi yükümlü kılmışsa, İsa Mesih’in de, Musa gibi bizi yükümlü kıldığını dülşünüyordum. Ama bütün çabalarıma rağmen iyi olacağıma kötü durumlara düştüm. İsa gibi doğru olmağa çalıştıkça, en ufak bir denenmede bende doğru hareketler asla görünmedi! Gençliğimden beri hep düşüşler yaşadım.
İsa Mesih’in İNCİL’de yazılı sözlerini “emirler” olarak saydığım halde, bende emir gücünde etkili olmadılar! Okuduğum yazılı sözlere kendimi uydurmağa çalıştıkça şeriatçi Hristiyan oldum. Harflere uymağa çalıştıkça, bende görülen doğruluğun, Ferisilerin ve Yazıcıların doğruluğunu asla aşmadığını farkettim! İNCİL’de yazılı doğruluğu kendimde oluşturmakla yükümlü olduğumu düşünüyordum. Doğru olmağa o denli gayretliydim ki, doğruluğumla adeta övünüyordum. Doğru hareketleri hep kendimden bekleyerek İNCİL’i büyük bir zevkle okuyordum.
Yine bir gece vaktinde, İNCİL’de yazılı şu hallerin bende de görünmeleri için bir gayret içine girdim: “Sevgi, sevinç, esenlik, tahammül, lütuf, iyilik, sadakat, hilim, zaptı nefs…Bu gibi şeylerin listesini yapıp onları kendiliğimden uygulayacağımı düşünerek kendimi onlara şartlandırmağa çalıştım. Hatta bir kısmını başardığımı sanarak Allah’ın önünde övündüm. O gece yorulup yatağa uzandım. Gözlerimi kapamıştım ki, gözlerim önüne yeşilimsi renkte, “Rom.8:8” şeklinde dijital bir yazı geldi! Yazı o kadar net ve canlı idi ki, dikkatimi ve ilgimi çektiği için yataktan kalkıp lambayı açtım ve İNCİL’de yazılı yeri buldum. Şöyle yazılı olduğunu okudum: “Ve bedende olanlar Allah’ı hoşnut edemezler”(Rom.8:8). Aradan uzun yıllar geçti… Düşüşlerimi Rab’be dönüşlerim izledi!
Rab’be bu dönüşümde, İNCİL’i bedene göre okumadığımı farketmeğe başladım! İNCİL’iin “Yeni Ahit Kitabı” olduğunu farkediyorum! Çünkü İNCİL’i okurken yalnız değiliz; Kutsal Ruh’un dikkati ve gözetimi altındayız. İNCİL’i hangi düşünce ile okuduğumuzu, amaçlarımızı, yapacağımız hareketleri, benlik yapımızı, isteklerimizi, çabalarımızı, nasıl biri olduğumuzu bizden iyi bilir Kutsal Ruh. Sonsuz güçlü,sabırlı, seven, sevecen, engin yürekli gerçek öğretmenimizdir O!
İsa Mesih’in doğruluğunu ve kişiliğini şu geçici bedenlerimizde de, açığa çıkaracak güçte ve yetide Öğretmenimizdir O! Doğruluk çabalarımızla elde edemediğimiz İsa Mesih’in doğruluk varlığı, lütuf olarak bizde görünecek enginlikte ve sevecenliktedir.
Şimdi ise, şöyle düşünüyorum: Ey Kurtarıcı Rab İsa! Tüm çabalarıma rağmen, senin gibi asla doğru olamadım. Bunu benim için sen yap
Şimdi İNCİL’i bu umutla okuyorum. Musa, Allah’tan aldığı sözleri bize iletirken, “yapınız” demiş.. Ama Kurtarıcımız Rab İsa Mesih, “eğer benim ismimle bir şey dilerseniz, ben onu yapacağım” diyerek bize vaat sözü vermiştir.(Yuhanna 14:14). İNCİL’de okuduğumuz o yazılı emirleri içimizde canlı yapan, Kutsal Ruh’tur. İşte bu İNCİL, insana göre olmaktan çıkıyor ve Allah’a göre İNCİL oluyor! Pavlus, şu sözlerle gerçek İNCİL’e dikkatimizi ve ilgimizi çekiyor: “Çünkü, ey kardeşler, size bildiriyorum ki, benim tarafımdan vazolunan İNCİL insana göre değildir. Çünkü ben onu insandan almadım, ve öğretilmedim; fakat İsa Mesih’in vahyile aldım.”(Galatya 1:11,12). Bugün bu sözleri İNCİL’den okurken, Pavlus’un bizi aynı yola girmemiz için teşvik ettiğini yeni yeni farkediyorum! İNCİL, yazılı hali ile okunurken, insana göre oluyor. Ama Kutsal Ruh’un sesi ve esinlerini aldığımız zaman, okuduğumuz İNCİL’in Allah’a göre olduğuna tanık oluıyoruz! Hem de, yüreğimiz üzerinden bir örtü kalkarak, insanların göremedikleri o yücelik, bize görünür oluyor!
Daha önceki paylaşımlarımda, İsa Mesih’in İNCİL’de yazılı, “sana görüneceğim şeyler” sözü, İNCİL okuyan bizler için vaat sözüdür.Önce İNCİL’i insana göre okuyanlar, İNCİL’de yazılı o görünmez şeyleri, İsa’nın söz verdiği, “sana görüneceğim şeyler” vaadına göre göreceklerdir ve okudukları bu İNCİL’in Allah’a göre olduğunun tanıkları olacaklardır. Rab, İNCİL’i okuyanların gözlerini açabilecek güçtedir. Pavlus’un vazettiği İNCİL, bize de olacağı gibi, Allah’ın vahyine göre hakiki İNCİL’dir. Maalesef, İNCİL’i insan ölçülerine göre okuyanlar, inanmaları için başka kitapları referans olarak okuyorlar, ama yine de, inanmakta zorlanıyorlar. Dünyamızda en güçlü ve en güvenilir bir Tanık var: Kutsal Ruh! İNCİL’in Kutsal Ruh dışında hiçbir referansa ihtiyacı yoktur. Bazıları, İNCİL’in orijinal ilk yazıtını arıyorlar ve inanabileceklerini sanıyorlar. İNCİL, salt harflerden ibaret bir şey değil; yaşayan ve kurtarış sevinci olan bir şeydir.
Allah’ın yazılı sözlerini okuduğumuz halde, harflere itaat etme yeterliliği bize Allah’tan verilmemiş olduğu için bizde itaatsizlik görülüyor! Bu durumumuz İNCİL’de açıklanıyor! O halde Yazılı Yasa, sadece günahlı durumumuzu görelim diye bize verilmiş! Yazılı Yasa’da belirtilen doğruluğa ulaşmak için bütün çabalarımız sonuçsuz kalır; çünkü, Allah’tan bize yeterlilik verilmemiş! İsa Mesih’in adını yüceltmeğe gelen Kutsal Ruh’a uyma yeterliliği bize Allah’tan verilmiştir!(2.Korint.3:5,6).
Pavlus, İsa Mesih’le o ilk karşılaşmasında ondan, “sana görüneceğim şeylerin hizmetçisi ve tanığı olacaksın” vaadını almış(Res.İşl.26:16). İsa Mesih’in doğruluk kişiliği o sözden sonra Pavlus’un üzerinde görünmüş! Böylece Pavlus, kendisinde görünen İsa Mesih’in doğruluk kişiliğini hayranlıkla seyrederken, kendi doğruluk gayretlerinden özgür edilmiş olduğunu farketmiş! Şöyle tanıklık etmiş Pavlus: “Çünkü bizim övünmemiz budur, yani, dünyada ve daha ziyade size karşı Allah’ın kutsallığı ve içtenliği ile, insan bilgeliği ile değil, fakat Allah’ın lütfu ile hareket ettiğimize vicdanımızın tanıklığıdır.”(2.Korint.1:12). İsa Mesih’in doğruluk kişiliği, Pavlus’da görünmüş! Böylece İNCİL’de okuduğumuz İsa Mesih’in şu müjdesi, o doğruluğa acıkıp susamışlar için olacaktır:”Ne mutlu doğruluğa acıkıp susayanlara,
çünkü onlar doyurulacaklardır”(Matta 5:6). Kendi doğruluk çabalarından yorulmuş olanlar için İsa Mesih’in bu vaadı, umut ışığıdır:
Bize dürüst davranmayanlara kızıp onları yargılamaktan sakınmamızı söylemiş Rab İsa. Çünkü onlarda Allah’ın doğruluğu bulunmadığı için, önümüze haksızlık sergiliyorlar. Onlara, “dürüst ol” dedikçe, hakaret sanıp bize tepki gösterebilirler. Üzerlerine gidip onları sıkıştırmamak gerekir. Eğer içimizde sevgi ve merhamet yoksa, ” ya Rab, bana sevgi ve merhamet bağışla” dileğimizi önüne dökmemiz gerektir. Çünkü, Allah’ın bize bağışları, gündelik ekmeğimizdir. O zaman Davut gibi, şöyle Rab’be hamdederiz: “Hasımlarım karşısında önüme sofra kurarsın”(Mezmur 23:5). Sorunlarımızda Rab’bın önümüze serdiği bu sofraya, İNCİL dilinde, “kuvvetli yiyecek” diyebilir miyiz? (İbraniler 5:14). Sıkıntılarımızda Rab’bin sofrasında kuvvet veren gıdalar var. Ne harikadır İNCİL! O halde, doğru davranışları yanlış yerlerde aramaktan vazgeçelim; doğruluğun bize bağışlayıcısı olan Baba’ya bakalım. Muhtaç olduğumuz şeyler, “sana görüneceğim şeyler” diyen İsa Mesih’le bize bağışlanır. Bu şeyler, bize Allah’ın sağlayışlarıdır.
Allah’ın yazılı sözünü okumakla doğruluğun bizden beklendiğini zannederiz ve doğru olmağa çabaladıkça, Allah’ın indinde yetersizliğimizi sık sık görürüz(2.Korint. 3:5,6). Ama Kutsal Ruh(Messih Ruhu) gelince, doğruluğun bizde göründüğüne tanık oluruz. Bu nedenle, Allah’ın doğruluğundan yoksun olanların önümüze serebilecekleri iyi şeyleri olmadığı için onlara sevgi ve merhametle yaklaşmağa çağrılıyoruz. Bugün, bu paylaşımımı Kurtarıcımız Rab İsa Mesih’in şu sözü ile noktalıyorum:”Çünkü bensiz bir şey yapamazsınız.”(Yuhanna 15:5).

[Yazar]

Yazılar