[Anonim]

Mesih Uğruna Acı Çekmek

‘Sevgili kardeşlerim, sınanmanız için size giydirilen ateşten gömleği, size garip bir şey oluyormuş gibi yadırgamayın’ (1.Petrus. 4:12).

‘Tersine, Mesih’in acılarına ortak olduğunuz oranda sevinin ki, Mesih’in görkemi göründüğünde de sevinçle coşasınız’ (1.Petrus: 4:13).

‘Mesih’in adından ötürü hakarete uğrarsanız, ne mutlu size! Çünkü Tanrı’nın yüce Ruhu üzerinizde bulunuyor’ (1.Pe. 4:14).

‘Hiçbiriniz katil, hırsız, kötülük yapan ya da başkalarının işine karışan biri olarak acı çekmesin’ (1.Pe. 4:15).

‘Ama Mesih inanlısı olduğu için acı çeken, bundan utanç duymasın. Taşıdığı bu adla Tanrı’yı yüceltsin’ (1.Pe. 4:16).

‘Çünkü yargının, Tanrı’nın ev halkından başlayacağı an gelmiştir. Eğer yargılama önce bizden başlarsa, Tanrı’nın Müjdesi’ne kulak asmayanların sonu ne olacak?’ (1.Pe. 4:17).

‘Doğru kişi güçlükle kurtuluyorsa, Tanrısız ve günahlı kişiye ne olacak?’ (1.Pe. 4:18).

‘Bunun için, Tanrı’nın isteği uyarınca acı çekenler, iyilik ederek canlarını güvenilir Yaradan’a emanet etsinler’ (1.Pe. 4:18).

Bu dünyaya geldiğimizde bebek olarak geliyoruz ve acılarımız başlıyor. Sürüyor ve devam ediyor. Acı denizinde yüzüyoruz. Peki neden yaşıyoruz? Büyümek için. Büyüme olması için de acı olması gerekiyor. Acı olmazsa büyüme olmaz ve bizler değişemiyoruz. Diğer bakış acısından baktığımız zaman bu çektiğimiz acı bizleri değiştiriyor. 12 ayette de söylendiği gibi bu acıları yadırgamayın. Onlarla dost olun. İsa Mesih’te çok zulüm yaşadı. Elçileri düşündüğümüz zaman onlar dahada çok acı çektiler. Yalnız 15 ayette yazılı olduğu gibi bir acıdan bahsedilmiyor.

Baştan acı çekilerek 15 ayette yazılı olan acılarla karşılaşmamamız için çekiliyor. Birinci şekli kötülükten dolayı çekilen acılardır. İsa Mesih’e iman eden bu şekilde acı çekiyor. O zaman bu nasıl oluyor diye sorabiliriz?

‘Tersine, Mesih’in acılarına ortak olduğunuz oranda sevinin ki, Mesih’in görkemi göründüğünde de sevinçle coşasınız’ (1.Pe. 4:13).

Sevinmemiz gerekiyor. İsa Mesih dirildiği zaman bizler O’nun görkemine
katılmamız gerekiyor. Şimdi O’nun acılarına ortak olduğumuz zaman O’nun görkeminin coşkusunu gerçekten yaşayabiliriz.

‘Mesih’in adından ötürü hakarete uğrarsanız, ne mutlu size! Çünkü Tanrı’nın yüce Ruhu üzerinizde bulunuyor’ (1.Pe. 4:14).

Tanrı’nın Ruh’u O’na iman edenleri bırakmıyor. Bu nedenle acı çekiyoruz.

Dayanabiliyoruz

‘Bunun için, Tanrı’nın isteği uyarınca acı çekenler, iyilik ederek canlarını güvenilir Yaradan’a emanet etsinler’ (1.Pe. 4:19).

Bu evreni yaratan Tanrı’ya canımızı emanet ederek sevinebiliriz. Bu hafta biraz düşünelim, Kötülük yaparak mı acı çekiyorum yoksa İsa Mesih’in isminden ötürü mü? Bunu düşünmemiz gerekiyor. Bu acıların sonucu o zaman belli oluyor.

Acıların hayatımızda her zaman yeri vardır ve olacaktır da. Bizler bunu düşünerek görebiliriz ve ona göre davranırız. Düzeltebilmemiz mümkün olmaz. Bize gelen acılar kötülükten ise değiştireceğiz. Ama İsa Mesih’in adından dolayı ise hamdolsun deyip sevinmemiz gerekiyor. Bu hafta içinde buna çok dikkat ederek yaşayalım. İsa Mesih bizden ne istiyor? diye düşünerek hareket edelim.

Sevgili Tanrım,
Çektiğimiz veya çekeceğimiz sıkıntılarda Senin Ruh’unun bizlerle birlikte olduğunu her zaman bilmek ve bunu hissetmek istiyoruz. İşte o zaman bütün acılara dayanabiliriz.Biliyoruz ki canlarımız Senin elindedir.

İsa Mesih Adı ile Amin.

(İncil com’dan alıntı)

[klaus]

>Hıristiyan olmanın zorlukları

Bende size yakından tanık olduğum bir olayı anlatmak istiyorum. Kendi kilisemde ve benim vaftiz annem olan bir bayan arkadaşım var. Dünya tatlısı bir de ailesi var. Arkadaşımın annesi ve babası yaşlı ama benim kızarkadaşımdan çok önce iman ettiler. O yaşlı hallerine rağmen bıkmadan usanmadan Tanrıyı aradılar. Hamdolsun ki buldular. İlk zamanlar kız arkadaşım annesine çok tepkiliymiş ” Anne senden utanıyorum. İnsanlar arasında anlatma İsayı. Kızın olmakdan utanıyorum. Uzak dur benden ” !!! Ne kadar acı değil mi bir ananın bu lafları kızından duyması. Şimdi kız arkadaşım bunu anlatırken utanarak ağlayarak ve pişmanlıkla anlatıyor. Artık ağlamıyor benim güzel arkadaşım. Sevinçle dans ediyor
altın sokaklarda çenkle, lirle, tefle …bir israil kızı gibi… :))))

Kız arkadaşım iman ediyor etmesine ama İsevi olmanın getirdiği zorluklar da peşini bırakmıyor. Kendisi benim şehrimde oturuyor ama annesi ve babası küçük bir kasabada oturuyor ve kızları yeni imanlı kızlarına her an destek oluyor. Takii…

Baba turşu satıyor el arabasıyla. Karısı her gün turşuları özenle hazırlayıp kavanozlara yerleştiriyor ve sevgiyle ve Rabbin dualarıyla uğurluyor kocasını. Pamuk gibi yürekleri var kendileri gibi. Her sabah kocasını İsaya emanet ediyor kadın. Bir akşam yorgun argın eve geri dönerken baba, gençlerin sözlü tacizine uğruyor. Çünkü küçük yer duyulur elbette HRİSTİYAN !! olduğu. Bir kaç gün bu sürüp gidiyor bu durum. Ama hiç moralini bozmuyor ve korkmuyor. Gençler ne zaman sözle taciz etse (aynı yerden geçerken) o içinden ilahiler mırıldanıyor.

Yine bir akşam aynı yerden geçerken gençler saldırıyor ona. Çok fena dövüyorlar ve arabasını parçalıyorlar. Kavanozlar kırılıyor ve karısının emek vererek yaptığı ve özenle dizdiği kavanozlar yerlere saçılıyor ve eziliyor bilerek eziliyor.( şu an olayı anlatırken bile boğazım düğümlendi inanın bana)
Olay olup biterken insanlar öylece izliyor. Hiç müdahele etmiyorlar belki de içlerinden ” ohh iyi oldu haketti pis hristiyan” diyorlar.

Olay bitiyor. Adamcağız karakola gidiyor şikayete. Arabası paramparça. Ekmek kapısı zararda.
Karakolda polisler bıyık altından gülüyor!! sırtını sıvazlıyor!!geçmiş olsun diyerek adamı evine geri yolluyor. Arkadaşıma olayı anlatırken babası şunu söylemiş;

” Kızım İSA için canımı veririm. Onun için herşeye katlanırım ama en çok gücüme giden şu oldu, çoçuğum yaşımdaki gençlerden dayak yemek !!! İşte bu çok ağrıma gitti!!”

Y O R U M S İ Z İ N

[Anonim]

Sevgili Kayram,

Yaşanmış bu olayı okuyunca gerçekten ben de çok etkilendim. İsa Mesih’e iman etmenin bir bedeli vardır. Ama Rab için her şeye değer. Türkiye’de hristiyan olarak yaşamak kolay değildir ( daha çok büyük kentlerin dışında). Ne mutlu İsa Mesih’e iman ettikleri için zulüm görenlere, haksızlığa uğrayanlara… Onları Rab ödüllendirecektir kesinlikle. Rab onları güçlendirsin, teselli etsin, maddi, manevi zararlarının bin kat daha fazlasını versin, verecektir de. Mesih inanlısı olarak bu durumda yapmamız gereken tek şey, bize haksızlık edenler için dua etmek, onları bağışlamak. Çünkü gerçekten onlar ne yaptıklarını bilmiyorlar.

Quote:

” Kızım İSA için canımı veririm. Onun için herşeye katlanırım ama en çok gücüme giden şu oldu, çoçuğum yaşımdaki gençlerden dayak yemek !!! İşte bu çok ağrıma gitti!!”

Tabii yaşlı, onurlu bir babanın, çocuğu yaşındaki gençlerden dayak yemesini hazmetmek zordur. Ama bunlar İsa Mesih’e iman ettiğimiz için başımıza geliyorsa, o zaman durum farklıdır. Üstelik bu bizim için bir utanç değil, fakat şereftir, onurdur. İsa Mesih hiç bir günah işlemediği halde O’na çok daha kötüsünü yaptılar. Yüzüne tükürdüler, kırbaçladılar, işkence ettiler ve haça gererek öldürdüler. Ama O çarmıhta onlar için şöyle dua etti:

‘Baba onları bağışla, çünkü ne ettiklerini bilmiyorlar’.

İsa Mesih bu konuda bizlere şunu öğretiyor:

‘Komşunu seveceksin, düşmanından nefret edeceksin’ dendiğini duydunuz.

Ama ben size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin, size zulmedenler için dua edin.

Öyle ki, göklerdeki Babanız’ın oğulları olasınız. Çünkü O, güneşini hem kötülerin, hem de iyilerin üzerine doğdurur; yağmurunu hem doğruların, hem de eğrilerin üzerine yağdırır.

Eğer sizleri severseniz ne ödülünüz olur? Vergi görevlileri de öyle yapmıyor mu?

Yalnız kardeşlerinize selam verirseniz, fazladan ne yapmış olursunuz? Putperestler de öyle yapmıyor mu? (Matta 5:43-47).

Sevgiler

[Yazar]

Yazılar