[Armagan]

İntikam Değil, Sevgi Ateşiyle Yanmak

Her suikast, ya da öldürülmenin ardından kurbanın yakınlarının haykırışları yankılanır ‘kanımız yerde kalmayacak, intikamımız alacağız’. Ama Hıristiyanlıkta böyle değildir. İntikam değil, sevgi ateşiyle yanmak Her suikast ya da öldürülmenin ardından kurbanın yakınlarının haykırışları yankılanır kulaklarımızda ‘kanımız yerde kalmayacak, intikamımızı alacağız’ Bu normal bir tepkidir. Çünkü insanlar, ancak kendisine acı verenden intikamını aldığında acılarını dindirebileceğini düşünmektedirler. Hrant Dink’in öldürülmesi de aslında bir intikam duygusunun sonucu değil midir? Hrant Dink’in düşüncelerinin iyi niyetli olmasına rağmen, sadece kendi düşüncesine aykırı olduğundan, ön yargılı ve sorgulamadan yapılan bir yargısız infazdır. Hoşgörü inancına sahip olduklarını her fırsatta belirten bu çevrelerin samimiyeti artık sorgulanmalıdır. Bir kişi düşünceleri için sırf başka bir inanca, ırka sahip diye yok edilmeye hakkı olduğunu düşünmek hangi inanca ya da düşünceye sığar bilinmez. Ancak insan olamayan bir kişinin, herhangi bir guruba dahil olması beklenemez diye düşünüyorum. Peki şu son olayda yani Hrant Dink’in öldürülmesinde dikkatinizi bir şey çekti mi? Tüm bu intikam söylemlerinin hiç biri yoktu. Tam tersine bambaşka bir anlayış hakimdi. Özellikle Hrant Dink’in eşi Rakel Dink’in cenazedeki konuşması bu konuda çok güzel bir örnektir. Daha konuşmasının başında bu farklılığı görebilirdiniz. ‘İncil’den Yuhanna 15:13’te hiç kimsede, insanın dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur’ der. Bu ayetler İncil’in sayfalarında görebilirsiniz. Bu sevgiyi Rakel Dink nereden aldı dersiniz. Kocasının katilinden bahsederken ‘Yaşı kaç olursa olsun, 17 veya 27 olsun, katil kim olursa olsun bir zamanlar bebek olduğunu da biliyorum..’ sözleriyle katilin annesinin bile bayılmasına neden oldu. Çünkü bu eşini kaybeden acılı kadın intikamdan değil, bambaşka bir anlayıştan bahsediyordu. Rakel Dink Tanrı’nın kendisine öğrettiği sevgiyi şimdi milyonlara gösteriyordu. Çünkü o biliyordu ki, Tanrı kendi Oğlu’nunda, Kendisi için çarmıhta ölmesine izin vermişti. Rab İsa Mesih çarmıha gerilirken şöyle demişti; ‘İsa, ‘Baba, onları bağışla” dedi. “Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar’ İncil Luk.23: 34. Rakel Dink dostları için canını veren Rabbi olan İsa Mesih’ten aldığı öğretiyle kocasını katledeni anladığını ve onu değil arkasındaki güçleri yargılamak gerektiğini belirtti. İşte Mesih’in sevgisi… geleceğiz sevgilim, biz de geleceğiz o eşsiz cennete. Oraya yalnız ve yalnız sevgi girer. insanların ve meleklerin dillerinden üstün olan, peygamberlikten üstün olan, bütün sırları bilmekten üstün olan, dağları yerinden oynatacak imandan üstün olan, varını yoğunu sadaka vermekten üstün olan, bedenini yakılmaya teslim etmekten daha üstün olan yalnız ve yalnız sevgi girecek o cennete. Orda gerçek sevgiyle bir arada ebedince yaşayacağız. Kimseyi kıskanmayan, öldürmeyen, aşağılamayan, kin tutmayan, bağışlayan, kardeşini sayan, bir sevgi, Mesih’te bulunan sevgi… Ve bize dökülmüş olan sevgi…’ ‘Biz de Rakel Dink’in yukarıda söz ettiği sevgi İncil’in 1. Korintliler 13. bölümde açıklanan sevgidir. Bu bölümde İncil şöyle der; ‘Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez. Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolay kolay öfkelenmez, kötülüğün hesabını tutmaz. Sevgi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir. İşte kalıcı olan üç şey vardır: İman, umut, sevgi. Bunların en üstünü de sevgidir’ (İncil 1. Korintliler 13:5-6,13 ). Eğer gerçekten kendi düşüncesi ve inancının, hoşgörü ve sevgi olduğunu düşünen varsa Rakel Dink’in konuşmasından sonra bir daha düşünmeli. Bu acılı kadın bu gücü nerden bulmuş olabilir? İntikam almayı da düşünebilirdi. Konuşmasında katile lanetler yağdırabilir, kocasının kanının hesabını herkese sorabilirdi. Üstelik böyle yaptığında kimse onu yargılamazdı. Ama İsa Mesih’in dediği gibi davranmaya özen gösterdi ; ‘Göze göz, dişe diş’ dendiğini duydunuz. Ama ben size diyorum ki, kötüye karşı direnmeyin. Sağ yanağınıza bir tokat atana öbür yanağınızı da çevirin’ (Incil, Matta.5: 38-39 ). Hıristiyanlığı sadece “Haçlı Seferleri”ne bakarak değerlendirenler çok büyük bir gerçeği ve fırsatı ne yazık ki görmekten mahrum kalıyorlar. İncil ‘Tanrı Sevgidir’ der. (İncil 1.Yuhanna 3:16). Yani sevgi Tanrı’nın sadece bir özelliği değil kaynağıdır da. O’na inanalar da bu sevgiyi Tanrı’nın bizim günahlarımız için İsa Mesih’in çarmıhta ölmesinde gördükleri için sevginin ne demek olduğunu bilirler. Bu olaydaki bu farklı yaklaşımın en güzel örneğini Tempo dergisinden okuyabiliriz. Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi Rahibi Kirkor Ağabaloğlu ile yapılan röportajda, muhabir ibadete katılmış ve ibadette tanık olduklarını şöyle kaleme almıştır; ‘Hrant Dink 21 Ocak 2007 tarihinde Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi’nde yapılan Pazar ayininde de unutulmadı. Öte yandan Dink’in büyüdüğü yetimhanenin bağlı olduğu kilisede yalnızca kurban değil, katil için de dua edildi. Dua sırasında rahip Kirkor Ağabaloğlu kürsüden ‘Ya Rab, Hrant’ın katiline acı, bize de ona acıma kuvveti ver’ dedi. Tanrı’nın sevgisini görenler intikam ateşiyle değil sevgi ateşiyle yanarlar. Bu yangın bu gün ülkemizin en ihtiyacı olan şey olduğunu düşünüyorum. İsa Mesih’in şu sözleri içimizde yaşasın; ‘Komşunu seveceksin, düşmanından nefret edeceksin’ dendiğini duydunuz. Ama ben size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin, size zulmedenler için dua edin. Öyle ki, göklerdeki Babanız’ın oğulları olasınız. Çünkü O, güneşini hem kötülerin hem iyilerin üzerine doğdurur; yağmurunu hem doğruların hem eğrilerin üzerine yağdırır.Eğer yalnız sizi sevenleri severseniz, ödülünüz ne olur? (İncil Mat.5: 43,46). Bunun için insanların sevgiyi bilmeleri, öğrenmeleri ve insanlara anlatmaları önemlidir ama sevgiyi yaşamıyla göstermek zordur. Bu zoru başarmak gerekir. Kutsal Kitap.org’dan alıntı

[Anonim]

” İntikam değil,sevgi ateşiyle yanmak ” başlıklı yazıyı okuyunca; dün (23.05.2008 ) “Sabah” gazetesinde, Şeref ONUR’un ” öneri-yorum” kısmında yazdğı şu sözler usuma geldi:

” Affetmek ve unutmak; iyi insanların intikamıdır” der Schiller.
İyi de söz konusu olan ” kurnazları affetmek ” ise işin rengi değişir ve bu af ” iyi insanları zulmetmeye ” dönüşür diye uyarır.

Sonra da Honore de Balzac’ın şu sözleriyle yazıyı bitiriyor:

” Sevmek bir başkasının yaşamını yaşamaktır. “

Beni bir hayli düşündürmüştü, bu sözler. “Siz ne dersiniz ? ” bilemem.

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.tanri sevgidir

[Anonim]

çok güzel yazılar katılıyorum teşekkürler

[Yazar]

Yazılar