[Armagan]

Günah Nedir?

Günah hiç hoşlanılmayan ve aynı zamanda çok gözardı edilmek istenen bir konudur. Çoğu kişiler bu konu üzerinde durulmasını bile tamamen bir gericilik sayıp, bu konu hakkında hiçbir şey işitmek istemezler. Hatta birçokları günah diye bir şeyin bile mevcut olmadığını bildirerek bu konunun önemini tamamen küçümsemektedirler. Oysa Kutsal Kitap bu konuya geniş bir yer verip, Tanrı ve insanlarla uyumlu bir ilişkiye sahip olmakta bunun ana noktayı teşkil ettiğini vurgular. Kutsal Kitap’a göre günah gerçeğini yokumsamak veya küçümsemek yıkımla sonuçlanacak tehlikeli bir tutumdur. Bu nedenle bu konunun iyi bir şekilde bilinip kavranılması yaşamsaldır. Kutsal Kitap’a göre günah, Tanrısal hedefi kaçırmak veya belirlenen hedefi tutturamamaktır: İşte Yunanca “amartia” kelimesinden türkçeye çevrilen “günah” kelimesinin ilk anlamı budur. Bunu herhangi bir atıcı veya okçu örneğiyle daha anlaşılır kılabiliriz. Okçu veya atıcının önüne bir hedef konulmuştur. Atıcı elindeki oku tam hedefe isabet ettirmelidir. Eğer fırlattığı ok tam hedefini bulmayıp yanına veya kenarına düşüyorsa atıcı hedefini kaçırmış, yarışmayı da kaybetmiştir. İşte Kutsal Kitap’a göre günah aynen buna benz emektedir. Tanrı biz insanların önüne ulaşabilmemiz veya uymamız için birçok hedef veya standartlar koymuştur. O’nun arzusu bizlerin bu hedefe ulaşması ve bu standartlara uygun bir şekilde yaşamasıdır. Eğer bizler konulan bu standartlara erişemiyor ve bunlara uygun bir şekilde yaşamıyorsak Kutsal Kitap’a göre hedefimizi kaçırmış ve günahlı kişiler durumuna gelmiş sayılıyoruz. Bu görüşle uyumda olarak, günah; aynı zamanda “itaatsizlik” (Yak.4:17), “yasayı çiğnemek” (1Yu.3:4) , haksızlık, hilekarlik, katillik ve işlenen her türlü kötülüktür. Kısaca günah; Tanrı’yla uyumda olmayıp, O’nun istem ve karakterine ters düşen herhangi bir eylem , bir düşünce veya bir tutumdur .

Günahın ilk belirisi, gökte melekler arasında olmuştur: Önceleri çok görkemli bir melek olan Şeytan, yüreginde gurur ve tamaha yer vererek, Tanrı gibi olmayı arzulayıp, Tanrı’ya başkaldırınca ilk günah işlenmis oldu (Hez. 28:12-17, Yu. 8:44) . Günahın dünyaya, insan yaşamına girmesiyse Adem ve Havva’nın Tanrı buyruğunu bilinçli bir şekilde çiğneyip, Tanrı’ya sırt çevirmesiyle oldu. Daha sonra da günah ve günahın getirdiği yıkımlar doğum yoluyla, doğal ve kalıtsal bir şekilde Adem’in soyu olan biz bütün insanlığa geçmiştir. Elçi Pavlus’un Romalılar kitabında aynen söylediği gibi:

• “Günah bir insan yoluyla, ölüm de günah yoluyla dünyaya girdi. Böylece ölüm bütün insanlara geçti. Çünkü hepsi günah işledi.” (6:12).

Günah evrenseldir ve tüm insanlık doğal olarak günahlıdır: Gördüğümüz gibi günah, ilk atamız Adem ve Havva’dan bizlere kalıtsal olarak, irsi bir şekilde doğum yoluyla geçmiş ve herbirimizi istisnasız olarak lekelemiştir. Eyub peygamberin bildirdigi gibi:

• “Kirliden temizi kim çıkarabilir? Hiç kimse.” (14:4).

Elçi Pavlus yine Romalılar kitabında şu gerçekleri bildirir:

• “Hiç ayrım yoktur. Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı’nin yüceliğinden yoksun kaldı.”, “Hepsi yoldan saptılar, birlikte yaramaz oldular. İyilik eden yok, bir kişi bile yoktur.” (3:12,23).

Elçi Yuhanna da başka bir yerde şunları bildirir:

• ” Eğer günahımız yoktur dersek kendi kendimizi aldatırız ve bizde gerçek olmaz.” (1Yu.1:8).

Yerinde olarak günahı; insanı yiyip bitiren ve herkese otomatik olarak bulasan korkunç bir hastalık mikrobuna benzetebiliriz. Günah, insanı kutsal Tanrı’dan ve bereketlerinden yoksun kılıp, korku ve esarete boğar. Bugün çevremizde ve yeryüzünde görmüş olduğumuz bütün kötülük, adaletsizlik ve bozukluklarin ana kaynağı günahtır. İşaya peygamberin bildirdiği gibi:

• “Sizinle Allahınız arasına fesatlarınız ayrılık koydu ve suçlarınız O’nun yüzünü sizden gizledi. ” (59:2, Rom.3:23, Tek.2:17, Ibr. 2:15).

Günah, insanı hem fiziksel hem de ruhsal ölüme götürür. Elçi Pavlus’un bildirdiği gibi:

• “Günahın karşılığı ölümdür.” ve “Kendini zevke veren kadın (erkek) daha yaşarken ölüdür.” (Rom.6:23, 1Tim. 5:6, Esin.3:2).

Günah aynı zamanda ölümden sonra Tanrısal yargıyı gerektirir. İbraniler kitabı “İnsanlara bir kez ölmek ve ondan sonra yargılanmak gerektiği” gerçeğini vurgular (9:27) . İsa Mesih de, günah iileyenlerin yargı gününde günahları için hesap vereceğini bildirmiştir:

• “Size şunu söyleyeyim, insanlar, söyleyecekleri her boş söz için yargı gününde hesap verecekler.” (Mat.12:36).

Elçiler de ayni gerçeği vurgulamıştır:

• “Bedende yaşarken gerek iyi gerek kötü, yaptıklarımızın karşılığını almak için herbirimizin Mesih’in yargı kürsüsü önünde görünmesi gerekir.” (2Kor.5:10).

Yaşamakta olan herbir insanın bu korkunç günah hastalığından mutlaka kurtulması gerekmektedir : Tanrı’yla uyumlu bir yaşama sahip olmak, cennet ve sonsuz hayat ümidini elde etmek için bu günahlardan arınış şarttır. Aksi durumda herbirimizi korkunç bir yargı beklemektedir. Daha önceki bölümlerde de önemle üzerinde durduğumuz gibi, günahlardan arınışa ve affa sahip olabilmem i z ancak İsa Mesih aracılığıyla mümkündür. Ne yaparsan yap, kendi gücünle, dinselliğinle veya insansal çabalarınla kendi kendini kurtaramazsın. Papazlara günahlarını itiraf etmen de yeterli değildir. Onlar hiç kimsenin günahını affedemez ve kimseye de k u rtuluş veremezler (Hez. 14:14.16, Mez. 49:68). Senin İsa Mesih’e ve O’nun fidyesine ihtiyacın vardır. Seni günahlarından ancak O arındırır. Kutsal Kitap’in bildirdiği gibi:

• “O’nun Oğlu İsa Mesih’in kanı bizi her günahtan arındırır.” (1Yu. 1:8).
• “Peyga mberlerin hepsi O’nunla ilgili tanıklıkta bulunuyorlar. Şöyle ki, O’na inanan herkesin günahları O’nun adıyla bağışlanır.” (Elçi. 10:43).

Sevgili dostum, acaba sen alçakgönüllülükle günahlı ve kayıp olup, yargıya yaraşır olduğunu algılayabiliyor musun? Günahından kendi gücünle kurtulamayacağını, Isa Mesih’e ihtiyacın olduğunu ve yalnızca O’nun aracılığıyla kurtuluşa sahip olabileceğini kabul ediyor musun? Kurtuluş için yapman gereken şey, İsa Mesih’e iman etmek, günahlarına tövbe edip, vaftiz olarak yaşamını diri Tanrı’ya adamaktır.

[Yazar]

Yazılar