[Armagan]

Konunun başlığı İslam şeriatıydı. Ama İncilde sözü edilen yasalar ruhsal yasalardır ve İslamdakinden çok farklıdır.

Elbette İncildeki İsa’nın emirleri ve yasaklamaları da bir tür yasadır, ancak bu yasanın yaptırım gücü inanlılar topluluğu olan Kilisenin elindedir. İncildışı yaşam yaşayan kilise üyeleri kilisenin yetkili önderleri tarafından uyarılırlar, tövbe etmezlerse uzaklaştırılırlar. Ama bu sistem İslamdaki gibi yersel bir sistem içerisinde değildir. Mesela kilise üyesi zina işlediği zaman kilisenin İslam şeriatinde olduğu gibi bu kişiyi kırbaçlama, taşlama veya hapise atma yetkisi ve gücü yoktur. İncil, yeryüzünde alternatif bir hukuk düzeni dayatmaz. İnananlar istenen yasaklardan kendiliğinden uzaklaşırlar.

İsa İncil’de Musa’yla verilen Eski Yasayı yıkmaya veya gecersiz kılmaya degil, ama tamamlamaya geldiğini söyler. İsa bunu günahsız bir hayat yaşayarak tamamlamıştır.

¹⁹Sonra eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve onlara verdi. «Bu sizin uğrunuza feda edilen bedenimdir. Beni anmak için böyle yapın» dedi.
20Aynı şekilde, yemekten sonra kâseyi alıp şöyle dedi: «Bu kâse, sizin uğrunuza akıtılan kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır. ‘Bu benim kanımla olan Yeni Antlaşmadır…’

İsa tarafından getirilen Yeni Antlaşma, Musa’ya verilen Eski Antlaşmadan çok daha üstündür ve güçlüdür. Incilde İbranilere mektupta bu konu derin ayrıntılarıyla anlatılır.

Özetlemek gerekirse, Rabbimiz İsa Mesih’in emirleri ve yasakları bizim için gecerli yasalardır. Ancak bunun İslamdaki şeriatle uzaktan yakından ilişkisi ve benzerliği yoktur. Benim şeriate olan itirazım, bir Hristiyan olarak İslami anlamdaki şeriatedir. Tabii, demokrat ve özgürlüklerden yana olan biri olarak İslam şeriatinin hüküm sürdüğü bir ülkede yaşamak istemem, ülkemin bu tür teokratik kurallarla yönetilmesini de istemem – hiçbir demokrat da istemez.