[Anonim]

Hayır Zakay, bir ihtimal daha var, ki aslında tek bir ihtimal var, çünkü bizler imanda olan kişiler Pavlus’u anlıyoruz ve o yazdığınız iki ihtimal kesinlikle doğru olamaz. Olan tek şey sizin henüz o anlayışa sahip olmadığınızdır. Ruhsal yeniden doğuşta, yeni yaradılışdan mükemmelliğe doğru yol alan ruhsal yaşam sürecinde iki ana konuda gelişme sağlanır. İmanda gelişmek ve sevgide yetkin olmak. İmana sahip olmak, yetkin sevgiye sahip olmaktan daha kolaydır. Siz hemen Mesih gibi oldunuz mu? İman ettiğiniz günün akşamında, ya da bir süre sonrasında Mesih’in sahip olduğu mükemmel sevgiye, sabıra, merhamete, anlayışa sahip oldunuz mu? Şimdi sahip misiniz? Değilsiniz. Ama yine Kutsal Kitap’tan şunu biliyoruz ki Tanrı’yı sadece Mesih İsa hoşnut etmiştir. Bizi Rab Tanrı, birer İsa’ya dönüşmüş olarak görmek istiyor ama bunun zamanla olacağını da söylüyor. Rab İsa şu örneği vermişti. Matta 13:33 de Rab’bin egemenliği, bir kadının 3 ölçek una karıştırdığı mayaya benzer denir, sonunda tüm hamur kabarır denir. Bunu anladığınızda Pavlus’u anlamaya da o kadar yakınlaşacaksınız. Burada 3 ölçek un, bizi oluşturan 3 yapıdır ya da özdür. Bizler Tanrı’ya benzer yaratıldık. Bizler de üçlü birlikten oluşuruz. Kişi olan biz, ruh olan biz ve beden olan biz. Sonunda hepsi olacak. Hepsinin olgunlaştığını, Mesih’e benzer oluşunu belli bir zaman sonra görürüz. Hemen görünmez. Ama işlem başlar. Önce iman olur, bunu kişi ve ruhda yaparız. Ruhda ve kişinin en olgunlaştığı durumda da yetkin sevgiye, gerçek sevgiye, Rab İsa Mesih’te ki sevgiye daha daha çok benzer olur. En son bedende benzerlik gerçekleşecektir, bu da diriliş gününde olacaktır. Yazılan cevaplar doğrudur. Anlaşılmayan bir durum yoktur. Kimse hemen Mesih olmaz. Mesih’e benzer olarak değiştirilmek bir süreçtir. Mesih’in en önemli özelliği Sevgisi idi. Bizde olmayan O mükemmel sevgi. İmanda gelişmek, sevgide yetkin olmaktan daha kolaydır.

Ama şu da bir gerçektir ki İman olmadan da Rab sevgisi ve Rab’bin sevgisine benzer sevgiye sahip olmak da mümkün değildir. Rab’bi sevmeyen, hümanist ama ateist bir kimsenin sevgisi Rab’bin gözünde pek işe yarar değildir. Çünkü o sevgiye sığınarak aslında kişi kendisini kandırıyor.Ben ne kadar iyiyim diyor, ama Rab’bi kabul etmiyor. Pavlus’un bahsettiği böyle bir sevgi de değildi. İman ile etkili olan, Mesih’e benzer olarak değiştirilen kişide büyüyecek olan sevgiden bahsediyordu. Rab’be iman olmadan, O’na olan sevgi ve başkalarına da O’ndan dolayı sevgi göstermek mümkün değildir. Çünkü imanda gelişen kişide de kaçınılmaz olarak o bahsedilen sevgi gelişir. Eğer imanıyla övünen varsa ama sevgiden br haberse onun imanı da samimi değildir. Yuhanna bunu 1.mektubunda çok sık söylemiştir. Ama bunun bir süreç işi olduğunu ve zaman aldığını da unutmamak gerekir. Mesih’in örneğinde de görüldüğü gibi, bu bir süreç işidir.
Kutsal Kitabı dua ile okuyunuz, ve Rab’den o sözleri size açıklaması için dua ederek okuyunuz. Kutsal Kitapta herhangi bir çelişki yoktur. Pavlusun bu sevgi üzerine yazısı ile Yuhanna’nın 1. mektubu çok uyumludur. Sevgi çok önemlidir.Her ikisi de en önemli hedefi vurgular. Sevginin de aşamaları vardır. Sevgide geliştikçe (ama şunu unutmayın, sevgide gelişmek için öncelikle iman temeliniz olmalı) sevgi sandığınız davranışların, sözlerin ya da düşüncelerin bile bencilce olduğunu anlarsınız. Yetkin sevgi olmalı bizde.