[Anonim]

Sn. Saba;

Burada bahse konu olan, Pavlus’un Hizmetleri değil.
Alıntıladığım âyette mantık hatâsı var.
Tanrı ise hatâ yapmaz.

Diyorum ki; “Mâdem MESİH inancında en güçlü/değerli oklan sevgidir. O zaman Pavlus, sevgi olmadan “dağları yerinden oynatacak iman” dan nasıl söz edebilmiştir ?
Ayrıca bu âyet’te İman gücüne değil, sevgiye vurgu yapılmakta.
İman gücüne vurgu olduğunu da nereden anladınız ?

Başka bir örnek:

1 –*Herkes, baştaki yönetime bağlı olsun. Çünkü Tanrı’dan olmayan yönetim yoktur. Var olanlar Tanrı tarafından kurulmuştur.
2- Bu nedenle, yönetime karşı direnen, Tanrı buyruğuna karşı gelmiş olur. Karşı gelenler yargılanır.
3- İyilik edenler değil, kötülük edenler yöneticilerden korkmalıdır. Yönetimden korkmamak ister misin, öyleyse iyi olanı yap, yönetimin övgüsünü kazanırsın.
4- Çünkü yönetim, senin iyiliğin için Tanrı’ya hizmet etmektedir. Ama kötü olanı yaparsan, kork! Yönetim, kılıcı boş yere taşımıyor; kötülük yapanın üzerine Tanrı’nın gazabını salan öç alıcı olarak Tanrı’ya hizmet ediyor.
5- Bunun için, yalnız Tanrı’nın gazabı nedeniyle değil, vicdan nedeniyle de yönetime bağlı olmak gerekir.
6 – Vergi ödemenizin nedeni de budur. Çünkü yöneticiler Tanrı’nın bu amaç için gayretle çalışan hizmetkârlarıdır.
7- Herkese hakkını verin: Vergi hakkı olana vergi, gümrük hakkı olana gümrük, saygı hakkı olana saygı, onur hakkı olana onur verin.

Evet bütün yönetimlerin kurulmasına müsaade eden Tanrıdır.
Ama Tanrı’nın her müsaade ettiği yönetimi aynı zamanda onayladığı da iddia edilebilir mi ?
Bu “yönetime bağlılık” mevzûsunu kullanan Engizisyon’un halka neler yaptığı Tarihi kayıtlarda durmakta henüz.
Pavlus; iyilik yapanların, yönetimlerin övgüsünü kazanacağını söylüyor.
Peki en büyük iyilik MESİH’e iman değil mdir ?
İlk dönemlerde Romanın Mesih imanlılarına neler yaptığı ortadayken, Pavlus bunları nasıl olmuş da söyleyebilmiştir ?
Ayrıca bir MESİH imanlısının öncelikli görevi Tanrı’nın övgüsüne mazhar olmaktır.
Yönetenler de imanlı kişişler ise, herkesin niyeti/amacı aynı olacağından, “yönetimin övgüsü” için, ayrıca gayret sarfetmeye de gerek yoktur.

“Kimse kendini aldatmasın. Aranızdan biri bu çağın ölçülerine göre kendini bilge sanıyorsa, bilge olmak için akılsız olsun!” I.Korintliler: 18

Süleyman, özdeyişerinde bilgeliği ve aklı ön plâna çıkarırken; Pavlus ‘akılsız olun’ diyor.
Akıl övünmek için değildir.
Tanrısal yüceliği bir nebze idrâk edebilmiş hiç kimse O’nun lütuf ve nimetleriyle yaşarken övünmeyi düşünemez.
Herşeyimiz O’nun.
Övünülecek neye sahibiz ki ?

Bâzı mektuplardaki cümleler bana çelişkili görünüyor.
Anlatmak istediğim bu.
Diğer taraftan; Matta/Markos/Luka ve Yuhanna incilerdinde var olan MESİH’in öğretilerindeki eşsizlik ve derinlik yanında, – Bana göre – Pavlus’un mektupları son derece sıradan kalıyor.