Re: Hep Düşlediğiniz Sevinç

#28908
Anonim
Pasif

Kaybolan oğul benzetmesindeki babanın karakterine bakalım.

* Baba, isyankar oğluna ne istediyse verdi. Bütün miras, babanın ölümünden sonra zaten onun olacaktı.

* Baba, oğlunun evden ayrılmasına izin verdi. Ne kendisi onu takip etti, ne de onu izlemeleri için uşaklarını görevlendirdi.

* Babası sürekli oğlunun dönüşünü bekliyordu. Oğlunun gelişini mesafenin uzaklığına rağmen görmüştü.

* Oğluna karşı duyduğu şefkat nedeniyle ona doğru koşmuştu Ortadoğu’da yaşayan olgun bir adam için koşmak uygun görülmeyen bir davranıştı. Ama oğluna kavuştuğu için bu gibi şeylere aldırış etmiyordu. Babanın oğluna koşması, bu toplum tarafından kabullenilebilecek bir davranış değildi. Halk tarafından kabul gören doğru tutum, isyankar oğlun öncelikle zaman içinde pişmanlığını göstermesi, sonra da saygılı davranışlar sergilemesiydi. Baba ancak bu şekilde oğluna kapıyı açabilirdi. Ama İsa’nın anlattığı benzetmede, babası oğluna koşarak oğlunun eve dönüşünde yaşaması gereken utancı örtmüştü.

* Babası oğlunun boynuna sarıldı ve onu defalarca öptü. Oğlunu sevgi ve istekle kabul etti. Çarmıhta kolları iki yana açık olarak duran İsa da bizi istekle ve sevecen kollarla beklemektedir. O’nun sevgisi her zaman bize erişir.

Tanrı bize duyduğu sonsuz sevgiyle bizi günahın pençesinden kurtarmak için Oğlu’nu kusursuz bir kurban olarak gönderdi. Mesih günahlarımıza karşılık öldü. Bu yüzden günahlarımızın cezasını çekmeyeceğiz. Kutsal Ruh içimizde yaşar. Bu yüzden günahın köleliğinden özgür olmalıyız. ( M. Y. )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.amin