[Anonim]

Merhaba.

Yazışmaları gördüm, katılayım dedim. Ama dikkatimi çeken bir şey oldu. “Mesih benim için öldü” ifadesi rahatsız edici olduğunu düşünmüyorum. Çünkü İncil bize böyle öğretiyor. Evet, Tanrı’nın bir amacı vardı ve o amaç Mesih’in günahlar için ölmesiydi. Ama Tanrı bunu neden yaptı? Yapmaya da bilirdi. Şunu anlatmak istiyorum; Mesih doğmasaydı, dünyaya gelmeseydi, ölmeseydi ve dirilmeseydi, Tanrı yine de seven, merhametli, şefkatli Tanrı olurdu. Ama Tanrı bunu yapmakla yani Mesih’in çarmıhıyla o yüce sevgisini ve Kendi yüceliğini bize sergiliyor. Şu muhteşem ayeti unutmamamız gerek: Tanrı ise bizi sevdiğini şununla kanıtlıyor: Biz daha günahkârken, Mesih bizim için öldü. (Romalılar 5:8).
Biz çaresizken, O’nu tanımazken, O’na karşı isyan içindeyken Mesih bizim için öldü. Bu bir gerçektir.
Başka bir yerde de şöyle diyor: Ey kocalar, Mesih kiliseyi nasıl sevip onun uğruna kendini feda ettiyse, siz de karılarınızı öyle sevin. (Efesliler 5:25). Mesih kilise için kendini feda etti. Bunu neden yaptı? Cevap ayette açıkça gösteriliyor; onu sevdiği için.
Mesih bizi seviyor, bizim için öldü, bizi kurtarmak için öldü. Biz ölmeyelim diye, biz kurtulalım diye Mesih bizim için öldü. Az önce yukarıda verdiğim ayeti tekrar vermek istiyorum: Bir kimse doğru insan için güç ölür, ama iyi insan için belki biri ölmeyi göze alabilir. Tanrı ise bizi sevdiğini şununla kanıtlıyor: Biz daha günahkârken, Mesih bizim için öldü. (Romalılar 5:7-8).
Ama elbette yanlış anlaşılmasın, her şeyin sonu insan mutluluğu demek istemiyorum. Böyle bir şey yok. Her şeyin sonu, Tanrı’nın yüceliğidir. Tanrı sevgisini, adaletini, yargısını, gazabını, merhametini göstermekle yücelir, bunu Kutsal Kitap’ta defalarca görürüz.
Ama işte Tanrı bize yüceliğini (sevgisini) çarmıhta kanıtlıyor.

Sevgiler.