[Anonim]

Sayın izmirligizem;İtalyanlarla birlikte Akdeniz bağlantımız var ya ! Neyse, bu bir latife. İşin doğru tarafına bakarsak ki; vaftiz olmuş yürekten inanlı insanların bile, zaman içinde düştüğünü görüyoruz ( Düşmek mecazi, anlamda. İmanından sapma ya da dönme ) Özellikle protestanlarda görülen bir özellik var ( Bu söylemimin yalnış değerlendirilmeyeceğini umarım. ): ” Tamam tövbe ettim, vaftiz oldum, kurtuldum.” Bu, yalnış. Niye bunları ifade ediyorum ? Şu nedenle: Zamanla Tanrı ile ilişkisi kaybolan inanlı; günahkarları İsa’ya getirecekken; toplumun tabularını, geleneklerini, yaşam biçimini ki, kısaca dünyasal yaşamı yaşamaya başlıyor ve de Rab’den uzaklaşıyor.Sizin ifadelerinizde bulunan ” Her türk müslümandır ” felsefesini kendine bayrak ediniyor. Hani Müjde’de, “kaybolan oğul ” öykülemesi vardır ! Tekrar bulunabilse düşenler ! Bu, Rab’be güven yanında insanın kendi istemine de bağlıdır. Rab, günahkarların yüreklerine dokunsun.

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

Lütuf, İsa Mesih’i sevenlere ölümsüz sevgiyle !

Yahve şalom – RAB, esenliktir.

Yahve yire – RAB, sağlar.hisusa