[Anonim]

‘Kardeşlerim, eğer bir kimse iyi eylemleri yokken imanı olduğunu söylerse, bu neye yarar? Öyle bir iman o kimseyi kurtarabilir mi?
Bir erkek ya da kız kardeş çıplak ve günlük yiyecekten yoksunken, sizden biri ona, ‘Esenlikle git, ısınmanı ve doymanı dilerim’ derse, ama bedenin gereksindiklerini vermezse, bu neye yarar?
Aynı şekilde, tek başına eylemsiz iman da ölüdür.
Ama biri şöyle diyecektir: ‘Senin imanın var, benim eylemlerim var’. Eylemlerin olmadan sen bana imanını göster, ben de imanımı sana eylemlerimle göstereyim.
Sen, Tanrı’nın bir olduğuna inanıyorsun, iyi ediyorsun. Cinler bile buna inanıyor ve titriyorlar!
Ey akılsız adam, eylem olmadan imanın yararsız olduğuna kanıt mı istiyorsun?
Atamız İbrahim, oğlu İshak’ı sunağın üzerinde Tanrı’ya adama eylemiyle aklanmadı mı?
Görüyorsun, onun imanı eylemleriyle birlikte etkindi; imanı, eylemleriyle tamamlandı.
Böylelikle, ‘İbrahim, Tanrı’ya iman etti ve böylece aklanmış sayıldı’ diyen Kutsal Yazı yerine gelmiş oldu. İbrahim’e de Tanrı’nın dostu denildi.
Görüyorsunuz, insan yalnız imanla değil, eylemle de aklanır.
Aynı şekilde, ulakları konuk edip değişik bir yoldan geri gönderen fahişe Rahav da bu eylemiyle aklanmadı mı?
Ruhsuz beden nasıl ölüyse, eylemsiz iman da ölüdür.

Öyküyü okurken aklıma bunlar geldi. Eylem ve iman… Bizler de çoğu zaman aynısını yapıyoruz belki de. İhtiyacı olana dua ediyoruz ama ne kadar paylaşıyoruz???