[Anonim]

Kendi çağımızdan örnekler bulmak zor değildir. Örnek olarak işini yaparken İsa’yı izlemeye çalışan bir iş adamını düşünelim. Üstleri, bir müşterinin çıkarı için verilerle oynamasını isteyeceklerdir. Önce tatlı dille ikna etmeye çalışırlar, sonra sıkıştırırlar ve en sonunda da aşağılarlar. Ama o her defasında bu kirli işe bulaşmamakta direnir. Çok daha yüce bir düzenin başındaki Kişiye hesap vereceği düşüncesiyle her türlü hırpalanmayı sessizce sineye çeker. Peki ya sonuç ? Övgü mü ? Yukarıdaklerin yaptıklarına pişman olması mı, işlerinde yepyeni bir ahlaki anlayış rüzgarı mı ? Tersine ” takım ruhuna ” uyum sağlayamadığı için dışlanır ve işinde yükselme olanağı elinden alınır.

Bu olay acının itaate, itaatin de daha fazla acıya yol açtığını gösteriyor. Bu işadamı şimdi nasıl tepki gösterecek ? Daha büyük bir acı ve daha büyük bir itaat söz konusu. Bu bir kısırdöngü. Ya da daha doğrusu, çekilen acı ve itaatle inanlıyı yükselten ve onu İsa örneğine ve Tanrı’nın karakterine daha da yaklaştıran bir tür sarmal bu. ( T. S. )

Rabbin sevgisi ve esenliği sizinle olsun.:elsalla: