Ölüme adresimi verdim,
Beni aramadan bulsun diye.
Arayıp da usanmasın
Ondan korkup kaçtım,
Sanmasın diye.
Hiç bırakmadığı halde
Tutsun diye,
Beni kötü bir zorba gibi
Götürmesin diye,
En yakın dost gibi
Yürek kapılarımda bekliyorum.
Küsüp darıldığımı sanmasın diye.
En güzel hislerimi besledim,
Gönül bahçemde
Hep onu anlattım,
Bir an olsun unutmasın diye.
Bedenimi ruhuma,
Ruhumu ölüme dost yaptım,
O sonda küsmesin diye.
Gel artık dostum, uzat ellerini,
Yeter arık bu hasret gemini çektiğim
Bak hatıralarıma,
Özlemini gözyaşlarıyla yeşerttim.
Gözlüyorum kapım açık,
Dün yine seni bekledim.
Beni sıcak nefesinle canlandırdın.
Ama hiç gelemedin.
Uzaktan uzağa el salladın.
Ancak seni sezmedim.
Sonra seni sessizce dinledim.
Duydum duydum fakat kimseye söyleyemedim.
Seni istedim, düşledim.
Şimdi yanımda değilsin,
AMA GELECEĞİNİ BİLİYORUM, MÜSTERİHİM…

N E C A T İ A Y D I N

Canım arkadaşım ” Yaşamak Mesih ise, Ölmek Kazançtır.” amin.