[Anonim]

Radyomuz ve sitemizde kardeşlerimizin tanıklıklarını okudum ve dinledim.yaşanan tanıklık örneklerinde genelde önceki yaşamından ve tanıklıktan sonraki yaşamından bahsedip; hayatlarındaki pozitif, sevgi dolu, toz pembe huzurun hakim olduğu bir dünyaya kavuştuklarını anlatıyorlar. Çoğu zaman tatlı bir tebessüm ve umut oluyor yüreğimde, rab be kavuşmanın tadını almış arkadaşların; tanıklıkları ve kendi yaşamlarının milatları gibi anlatmaları hoş duygular yaşatıyor. bende tanıklığımla alakalı yaşanırken pek de farkına varmadığım ama belirli bir müddetten sonra yaşananların asla tesadüf olamıyacağını kavradığım tanıklığımın bir bölümünü yazmaya karar verdim!

şu anda rab be tanıklığımın; benden bu dünyayla alakalı götürdüklerinin gölgesinde daha önce yaşamadığım huzur ve güvenin psikolojisi ile kaleme alıyorum yazacağım her satırı ve her kelimeyi! ve rab be şükranlarımı sunarak yazıyorum Bundan üç sene önce soğukların tüm izmirde kendini hissettirdiği sonbahar sonunun;ramazan ayının girmesine 15 gün kaldığı bir dönemdi. Yaşam artık uzun süredir yaşanmayan acı sıkıntı ızdırap ekonomik çıkmaz ve bir dönem sevmeye bile başladığım yalnızlığımı bana yeniden yaşatmaya başlayacak,bir anda bir dağın tepesinde yapayalnız ;gözyaşlarımla bir çam ağacının dibinde kendime geldiğimde, o an işte cehennem bu dediğim, soğuk esen rüzgarın ortasında ateş terleri döktüğüm dünyanın bile dönmediği yaşamın yürümediği zamanın durduğu çaresizliğin son perdesi ni yaşıyordum.

Esas acım; belkide ciddi mana da ilk defa ona ihtiyacım olduğu bir anda eşimin yaşanan lar karşısın da pes edip savaş alanının tam ortasında beni terk etmesi olmuştu. o benim yaşayamadıklarımın toplamı kadar değerli bir elmas ,avucumdaki serçe misali dikkat ettiğim sevgim di ve artık yoktu.

Bu dönem içinde bir kaç gün sonrası daha önce tanıştığım bir arkadaşımdan telefon geldi.O nun finanse ettiği benim dekarasyonunu yaptığım çok şık bir mağaza açtık. O günlere gelindiğin de içim de öfkem mutluluğum ve hazmedeğim terkedilmişliğin getirdiği onur u kırılmış incitilmiş bir pisikoloji yaşıyordum. Ramazan ayının sonlarına yaklaşılmış yağmurlu bir günün öğleden sonrası mağazada sıradan işlerle vakit geçirdiğim bir anda aklımdan garip bir şeyler geçiyordu. Kendi kendime yarabbim bana bunları yaşatan insanlar nasıl oruç tutup nasıl oluyorda huzurla orucunu bozuyorlar sen bunlara nasıl izin veriyorsun vs. içten içe kendi kendime söyleniyor ve aklımca bir kanıya varmaya çalışıyor ama bir türlü akıl da erdiremiyordum. hem allaha inanacaklar ona ibadet edecekler hemde insanları en faşist değer yargılarıyla yargılayarak insani duyguları hiçe sayarak yapayalnız bırakacaklardı. Onlar için en mübarek günlerde yuva yıkabilecek kadar duygusuz olabileceklerdi.bunları düşünürken yan mağazada çalışan bir arkadaş bizim mağaza ya geldi. O anda çalan müziği kastederek ain mi yapıyosun abi dedi. O nerden çıkmıştı şimdi ne ayini falan derken bir nescafe içip gitti. ama gerçektende çok farklı bir müzik vardı cd de . İsmini şimdi hatırlayamayacağım ama müzikte sadece anemo diyor başka hiç bir kelime geçmiyordu ve sadece müzik yabancı bir şarkıcıy dı. O kadar yer etmiştiki artık o müzik bende iki de bir geri alıp tekrar tekrar dinler olmuştum. Ramazan bayramına artık üç gün kalmıştı. Akşam çalışan arkadaşlar gittikten sonra bilgisayara ayin hiristiyanlık falan yazıp dinlediğim tarzda parçalar bulabilmek amacıyla sitelere girdim. İşte o an hiristiyan……diye site geldi önüme ve şu an hatırlayamadığım günün duası yada günün ayeti gibi bir yazı okudum ve ağlamaya başladım. Ama asla da unutamıyacağım ve şu an dahi beni ağlatan şu sözcükleri yaşamım boyunca hiç unutmuyacağım. Arkadaşlar; ‘İşte kapıda duruyor ve çalıyorum’ diyordu Rab.

Rab yüreğimin dünyamın hayatımın yaşamımın her anını sevgisiyle kutsayıp bereketlemek için beni seçmiş;bunu yaparkende kaybettiklerimi önemsemeden yanlışlarım için yargılamadan beni olduğum gibi kabullenmiş sadece yüreğimi açmamın yeterli olduğunu söylüyordu bana. İşte o an hiç eleştirmeden doğrumu yanlışmı diye düşünmeden ona yüreğimin kapılarını sonuna kadar açtım.
İleriki günlerde rab beni kutsadı ve bereketledi. İşlerim olmasından daha iyi gelirlerimiz gerekenden daha fazla olmaya başlamıştı. Ruhsal olarak ne kadar rahatlasamda yüreğim inceden inceye kanamaya devam ediyor derinlerimde sakladığım o çocuksu yanım ağlamaya devam ediyordu.
Rab acılarımı hafifletip yüreğimi avutmak için beni yüceltiyor yüreğime ilhamlar katıyor ve bir babanın çocuğuna gösterebileceği sevgi ve şefkatin en üst sınırlarını bana yaşatıyor ticari hayatta yeni kapılar açıyordu. izmirde açtığımız butiğin semtinde 350 metrekare bir dükkanı kiralabileceğimiz en uygun fiyata ve en uygun koşullarla nasip ediyor ve yapımında inşaat süresince o kadar farklı ilhamlarla bereketliyorki daha önce yapılmamış benim bile hayretler içinde kaldığım ellerimin ve yüreğimin hakimiyetini eline almış bir sanatkar misali çok farklı komseptler yaptırıyordu bana Artık eskiden olduğu gibi bastığı yeri titreten bir özgüvenle yürümeye başlamış, ekonomik hiç bir sorunu kalmamış bir sene önce merhaba demekten vazgeçmiş arkadaşlarımın yavaş yavaş yaklaştığı ve rab bin beni onların karşısında yücelttiğini bilmeden bütün başarıları kendi zaferi gibi gören bir “themor” vardı artık. Dur durak bilmeden çalışan işkolik bir yaşamın içine düşen bencilce bir gururla hareket ve davranışlarda bulunmak tan çekinmeyen “themor” üçüncü işyeri için sırsaray ocakbaşı kurmak için çoktan işe başlamış ve yine kısa sayılabilecek bir zaman diliminde gaziemir meydanına bir mekan yapmıştım . Bu günlerde sadece vakit bulduğu zamanlarda (daha doğrusu hiristiyan sitemizden gelen seni özledik mesajlarını mail lerimde)gördüğüm zaman sitemizi ziyaret edip ara sırada siteden rica ettiğim ve ücretsiz olarak gönderilen incili ve diğer kitapları okumaktan başka bir şey yapmayan rab bin sunduğu lütuflar için hiç şükretmeden kilise ziyaretine bir kez gidip sonra farklı bahaneerle tekrarını getirmeden etrafındaki insanlara yaptığı yardımları sadece kendisini yüceltmek için takdir görmenin hazzına varabilmek için yapan ve sonun da rabbi öfkelendirmeyi başaran bir insan olmuştum. Rab tüm öfkesiyle benim düzenimi ve emeklerimin sonucu kendi başarım zannettiğim ne varsa geri almaya başlayacağı zamanlar çok yaklaşmıştı. İş ortağım okuduğum kutsal kitabı ve diğer kiteplarımı bulmuş ve soluğu ülkü ocaklarında almıştı. Artık gaziemirde misyoner ilan edilmeye başlanan ve vatan haini olarak tüm insanların kulağına giden işyerlerinin her birinde müşteri kıtlığının yaşadığı süreci yaşıyordum. Belediyeden değişik gerekçelerleimarı projeye uygun olmayan bina yapısı, yangın tehlikesi oluşurduğu gerekçesi ile işyerleri bir bir kapatılıyor ve yaşananlar karşısında ne yaparsam yapayım sonuçsuz kalıyor, kabus dolu rüyalarla geçen gecelerin sabahına uyanıyor tüm kötülüklr karşısında aciz kalıyordum. Rab sonunda beni bulduğu gibi bırakıp yaşamımdan çekiliyor du. NE YAPACAĞINI BİLMEZ DURUMDA ESEN RÜZGARLARIN KASIRGALARIN KARŞISINDA BİR MUM IŞIĞI KADAR SAVUNMASIZ, NE YÖNE GİDECEĞİNİ BİLEMEYEN, çaresizlikler içinde ordan oraya savruluyordum. Yaşadıklarımın sorumlulğunu rab de arayan öfke ve sinirle rabbe yalvaran onunla konuşmalarım da ve dualarım da içimde sitemlerin olduğu sözcüklerden kaçınmayan bir tavır içinde içinde bulunduğu durumu kabullenmeyen bir duruşla rabbin kapısını çalmaya başlamıştım. Rab tekrardan benim gibi asi bir çocuğunun yüreğini ferahlatıp yaşananları objektif bir şekilde değerlendirip sorunların sadece ve sadece kendimden kaynaklandığını ve hiç bir şekilde kendimle deil rab le övünmem gerektiğini en acı bir şekilde öğrettiği için rabbe şükürler olsun. artık bir imanlı olarak nasıl yaşamam gerektiği biliyorum.

[Anonim]

Seni yuz yuze tanima firsati sagladigi icin Tanri`ya sukrediyorum ve cok mutluyum ayni zamanda Mesih Isa`daki Tanikligini burada okumaktan
Bu cuma ve Pazar gunu gorusmek dilegi ile,

Mesih Isa`daki kardesin…

[Anonim]

sevgili pastörüm sıcak ve samimi karşılamanız ve kilisede oluşturduğunuz sıcak atmosferden dolayı ben çok teşekkür ederim.Rab sizi bereketlesin! Cuma günü görüşmek üzere sevgili orhan abim

[Yazar]

Yazılar