[Anonim]

Kadın,”Haklısın, ya Rab”dedi.”Ama köpekler de efendilerinin sofrasından düşen kırıntıları yer.” Matta 15,27

Bu kenanlı kadın Rab Isa’dan haberdar olmuş ve O’nun vaat edilmiş Davut Oglu oldugunu anlamıştı.Isa Mesih’in ınsan bedeninde Tanri halkını ziyaret etmişti.Bu kadın ise bu “halka” ait degildi.Yine de yardım edebilecek tek kişiye geldi.Cine tutulmuş kızı için gösterdigi gayret ve sorumluluk ne kadar büyük!Kızının çektigi acıyı gözleriyle görmek onun icin ne kadar acı birşeydi!

Kadın Mesih’e “RAB ve “Davut Oglu”diye sesleniyor.Ama Rab’bin başta ona hiç cevap verip ilgilenmemesi onu kimbilir nasıl hayal kırıklıgına ugratmıştı.Ögrencileri bu konuda ona danışınca susmasının ardındakı nedeni açıkladı: O Israil’in “kaybolmuş koyunlarına “gönderilmişti.

Fakat kadın pes etmemişti.Ögrencilerin Rab’be kadını geri göndermesi istegine karşın kadın kendini Rab’bin ayaklarına attı.Simdi ise Rab cevap vermeye baslamıştı.Rab’bin sözleri belki de sert görünüyordu ve kadının ve kızının temiz olmayan bir halka ait olması gibi aci bir gerçege işaret ediyordu: “Cocukların ekmegini alıp köpeklere atmak dogru degildir.” Kadın yine de yılmamıştı ve tam bir alcakgönüllülükle: “Haklısın ya RAB! diyerek Rab’den muhteşem bir şekilde sözü aldı ve Rab’bin anlamasi icin: Madem ki ben “Köpek” olma yargısını haketmişsem o halde ekmek kırıntılarına sahip olma şansım var!Cünkü böylelerine kırıntı düşebilir.Böylelikle kadın alcakgönüllülük sınırlarını kaybetmeden Rab’bin merhametini kazanma yolunu kolladı.

Rab kadının yüregini ve içindeki büyük imanı gördü.Israil halkından olmadıgı ve vaade uzak oldugu halde sahip oldugu kişisel imanı büyüktü.Iman ise her zaman mükafatlandırılır.””Ey kadın,imanın büyük! Diledigin gibi olsun”Ve kadının kızı o saatte iyileşti.

[Yazar]

Yazılar