şöyle anlatayım…
ailemde dindar insan yoktur.. ne örtülüler ne ehli namaz… fakat dinlerine bağlılar
evde en dindar kişi ben oldum.şeriatçı hemde.hoca sohbetlerine takıldım…
islamı irdelemenin vakti gelmişti.. artık ehli takva ve tasaffufcu idim…
ateizmi arştırrken kafam allak bullak oldu
ilk başta ülkücü iken komunist oldum , sonra dindar iken ateist ardından da deist yaş daha 15tir…
gece yatakta düz uyuma pozisyonundayım… başım göğe doğru çevrili.. Allahım kurbanın olam kalbimi sabit kıl dedim ve ağladım.Annemin ne oldu demesine karşı kuran okuyodum ağladım demekle yetindim..
dönüm noktam
-anne kapan
-neden?
-alah öyle diyo
-bırak ortaçağ zihniyetini
-hepniz böylesiniz!yaşasın şeriat
babamın salladığı yastığı hesap etmmemiştim :D
gene ateist oldum ama deist yani
secdede allaha yalwrdım “beni duysana artık!duy duy duy” ve göz yaşlar…
ardndan zebur tevrat incil okudum
incil beni öyle cezbettiki…
ardından isanın çilesi’i izledim
artık tam bir isacıydım
ve yaş oldu 16 hala hristiyanlık öğreiyorum ve gönülden hristiyanım
anlattıklarım belki saçma gelecek ama çok zor günlerdi çok..
yazaken bile duygulandım..
ekran klavyesinden yazıyorum hatalarımı affedin…
saygılar
NASIRALI