Yazıda; Tanrı, Allah ve ISA kelimeleri geçiyor..
Tanrı; ilah manasında, tapınılan..
ALLAh; Tüm kainatın yaratıcısı..
ISA; Tanrının yer yüzündeki insan suretine bürünmüş tecellisi..
Şimdi, izzet ve azamet sahibi hiç bir Sultan kendi mülkünde başka ortak istemez.. Oysa İncilin pek çok yerinde bu ikilemi görüyorum.. Bunun sebebi nedir..?
