[Anonim]

TANRI HAKKINDA İNSAN BİLGİSİ NEREYE DAYANIR?

Tanrı anlayışı en üstün kavramdır. İnsanla ilgilenmek de Tanrı’nın en önemli düşüncesidir. Yeryüzünün en eski kitabı olan Tevrat’ın ilk açıklayışı şudur:

‘Başlangıçta Allah yeri ve göğü yarattı’ (Yaratılış 1:1).

Herkesin önünde beliren önemli, göksel bilgidir bu. İnsan bilinci, evrensel doğanın ve düzenin gerisinde üstün bir etken bulunduğunu yansıtır. Görülen varlıklar, bunların canlı, akıllı, düzenli bir yapıcısı bulunduğunu belirtir. İnsanın Tanrı’ya inanamaması, Tanrı’nın var oluşuna kesin güvenlik taşıması sorunundan çok daha çetindir.

Vicdan olarak bilinen iç duyguyu herkes taşır. Psikologlar, vicdanın ne yolda iş gördüğünü, ulaştığı derinlikleri, olaylardan reye gidebilirim senin Ruhun`dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?
Göklereetkilenişini durmadan araştırırlar ve yansıtırlar. Vicdan insanın varlığında tanrısal hatırlatıcıdır.

Tarihin akışı, insanlık gelişimleri ve sonuçları, ulusların yükselişi, batışı, olayların rasgele kendi başına yer almadığını belirtir. Tüm insansal ve ulusal ilişkilerin gerisinde tarihi idare eden, olayların akışını gözetleyen, insan üstü, doğa üstü, ulus üstü, sınırsız zeka sahibi bir Tanrı’nın bulunduğunu anlayabilmek güç bir iş değildir! Tanrı tarihin egemenidir. Tarihi, kendisinin düzenlediği mutlu amaca eriştirecek olan O’dur.

Allah kendi kişiliğini şöyle açıklar:

“Ben yalnızca yakındaki Tanrı mıyım? Uzaktaki Tanrı da değil miyim?” diyor RAB,”
Kim gizli yere saklanır da Onu görmem? diyor RAB, “Yeri göğü doldurmuyor muyum?” diyor RAB’ (Yeremya 23: 23-24).

Davut peygamber Tanrı’ya haykırışını şu yolda yükseltir:

Ne çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.
Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için’ (Mezmurlar 139:7-12).

Tanrı Ruh’tur, kendine özgü kişidir, sınırsız güce sahiptir, Yaratıcı’dır, hak ve gerçektir. O’nun olmadığı yer ve zaman düşünülemez. Herşey O’nun gözleri önünde apaçıktır. Kutsal, doğru ve adildir. Günaha katlanamaz. Kutsallıktan hoşlanır. Sever, acır, lutfeder, bağışlamasını kabul etmeyenleri cezalandırır, hiçbir insanın suçunu örtbas etmez. Yücedir, görkemlidir. Kendisini ve özelliklerini Kutsal Kitap’ında yansıttığı Vahiy aracılığıyla tüm evrene tanıtmıştır. Bundan daha önemlisi, insan vücuduna kuşanıp dünyaya gelen İsa Mesih’in kişiliğinde insanlarla doğrudan doğruya konuşmuştur.

[Anonim]

Yazıda; Tanrı, Allah ve ISA kelimeleri geçiyor..

Tanrı; ilah manasında, tapınılan..
ALLAh; Tüm kainatın yaratıcısı..
ISA; Tanrının yer yüzündeki insan suretine bürünmüş tecellisi..

Şimdi, izzet ve azamet sahibi hiç bir Sultan kendi mülkünde başka ortak istemez.. Oysa İncilin pek çok yerinde bu ikilemi görüyorum.. Bunun sebebi nedir..?

[Anonim]

Tanrı ve Allah Kelimeleri aynı anlamı taşır, ikiside farklı ilahlar değildir. Kitabı-ı Mukaddes’in eski cevrisinde, Yaratıcıyı Allah olarak yazarken yeni tercümesinde ise Tanrı kelimesini kullasımıstır. Bunun sebebi Müslüman bir cevrede yetişmiş insanların Tanrı kavramını anlyabilmeleri içindir. Kutsal Kitap ın orjinal yazmalarının hicbir yerinde ”Allah” olarak gecmez, bu kelime Arabistan yarım adasında Mekke de Paganist lerin İllah larına verdiği isimdir. Bu isim Muhammed zamanın da Tek tanrılığa lutfedilmistir yani tek olan Tanrı Allah ismini almıstır..

Evrende Tek bir yaratıcı ve tek bir Rab vardır, Tanrı kendini insanlara farklı sekillerde acıklamıstır.

Aynı Tanrı:

Baba (Yaratcı)

İsa (Kurtarıcı)

Kutsal Ruh (Yardımcı)

Olarak acıklanır. Kendini Üç sekilde ifade eden Tanrı. Bir Adam’ın aynı anda hem Baba hem Amca ve hemde Dayı olaması gibidir. Bu üç farklı adam değildir fakat üç farklı kişiliği vardır…

Daha ayrıntılı bilgi için Bknz. (Teslis)

[Yazar]

Yazılar