Re: merak ediyorum
@izmirligizem 8318 wrote:
Ya Allah aşkına… Kimdir bu Kutsal Ruh? Dayanağını nerden alıyor? Bugün ben de çıkıp diyebilirim ki, ‘Ben bugün Kutsal Ruh’tan esin aldım… Bana böyle dedi, şöyle dedi’ desem, bana da inanır mısınız?’
Tanrı’yı Baba ve Oğul olarak düşünmek çok zor değildir, fakat Kutsal Ruh olarak düşünmek kafamızda bir problem yaratır. Baba ve Oğul’u kişilikler olarak düşünmek kolaydır, fakat Kutsal Ruh olan Tanrı’yı bir kişi olarak düşünmek o kadar kolay değildir. Kutsal Ruh’u herhangi bir kişilik olarak belirtmeden, bir güç ya da etki olarak düşünmeye meyilliyizdir. Bu ölümcül bir hata olabilir, çünkü Kutsal Ruh da Baba ve Oğul gibi Tanrı’dır.
Daha önce Yeşaya 6 ve Yuhanna 12’de, peygamberin gördüğü “Kral ve Herşeye Egemen olan Rab’bin” İsa olduğunu biz de görmüştük. Yeşaya 6’daki bu aynı bölüm Elçilerin İşleri 28:26-27’de yine tekrarlanmış ve Pavlus orada konuşan kişinin Kutsal Ruh olduğunu söylemiştir. İsa Tanrı olduğu gibi, aynı zamanda Kutsal Ruh da Tanrı’dır.
Baba Tanrı, Oğul Tanrı ve Kutsal Ruh Tanrı’nın hizmetlerinin tümü kurtuluşumuz için gereklidir. Kurtuluşumuzu Baba planlamış, Oğul satın almış, Kutsal Ruh bizlere uygulamıştır ve de uygulamaktadır. Bunu bizlere yeni hayat vererek (Yuhanna 3:58) ve suçluluğumuzu göstererek (Yuhanna 16:8) yapar. Suçlu olduğumuzun farkına varmadan tövbe ve pişmanlık olmaz; tövbenin olmadığı yerde de kurtuluş olamaz.
Kurtarılmaya ihtiyacımız olmasının sebebi, günahın üzerimizde sahip olduğu korkunç kuvvettir. Tanrı’nın kurtuluşumuz için olan planı, günahın etkisini yok etmez; İsa’nın çarmıhtaki ölümü bu etkinin yok yolması için çok önemlidir, fakat tek başına yeterli değildir. Tanrı kurtuluşumuzu planladığında, günahın üzerimizdeki bu berbat etkisini biliyordu ve şunu da biliyordu ki; eğer bizlere kalsaydı, bizler asla İsa’nın sağladığı bu kurtuluş için asla İsa’ya gelmezdik. Yuhanna 6:44’te bu sorun ile ilgili olarak İsa “Beni gönderen Baba bir kimseyi bana çekmezse, o kimse bana gelemez” demiştir.
Tanrı bu “çekişi” Kutsal Ruh sayesinde gerçekleştirir. Ruh İncil’de yer alan İsa hakkındaki gerçeği kullanır ve bunun aracılığı ile günahlı olduğumuza ilişkin bizi ikna eder. Bunu yalnız Kutsal Ruh yapabilir. İkna oluş, kendi günahlarımızın farkına varmak; onların korkunçluğunu hissetmek; günahlarımızın Tanrı’yı incittiğini anlayıp kederlenmektir. İkna oluş, kurtuluş isteği getirir. Bizleri bağışlanma için İsa’ya döndürür. Tüm bunlar Kutsal Ruh’un yüreklerimizdeki işleyişidir.
Kurtulduktan sonra da Kutsal Ruh bizlerde çalışmaya başlar, hayatlarımızda kendi özel meyvesini –sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetim– üretmek ister (Galatyalılar 5:22). Bu meyve, tabiatımız itibarı ile sahip olabileceğimiz ya da olamayacağımız değişken özelliklerden çok ötedir. Doğal olarak nasıl olduğumuza bakmaksızın tüm Hıristiyanlarda görülebilir. Bir kez daha tekrarlıyorum, sadece Kutsal Ruh bunu gerçekleştirebilir. Bunlar Kutsal Yazılar’da da görüldüğü gibi, Kutsal Ruh’un yönlendirişine sevgiyle itaat ederek adanmış bir yaşamın sonucunda oluşan özel ruhsal niteliklerdir.
Dikkate Değer Bir Alıntı…
“Çoğu insanın, kafasının Tanrı’nın Ruhu hakkında karışmış olduğunu söylediğimde, benimle hemfikir olacağınızı düşünüyorum. Örneğin, Kutsal Ruh coşku değildir. Bazı insanlar coşku ile dolarlar ve bunun Kutsal Ruh olduğunu düşünürler. Fakat bunun böyle devam etmesi gerekmez. Bu insanların bazıları giderler ve günahkar bir hayat yaşarlar. Fakat Kutsal Ruh, Tanrı’nın nefret ettiği günahkar bir hayat yaşayan birisine asla gelmez ve insanın bu şekilde yaşamasına izin vermez… Kutsal Ruh Rab olmalıdır, aksi takdirde hiç gelmeyecektir.”
A. W. Tozer