Re: Eşcinselliğe Eğilim

#29042
Anonim
Pasif

Tum iliskiler “uremeye yonelik” olacaksa, hayatimizi buna kanalize etmek durumundaysak, o zaman bekar kalan insanlar gunah mi isliyorlar? Ya dogustan kisir olanlar?

Dunya’daki her insanin amaci uremek olamaz arkadaslar. Bircok kisi, uremektense, halihazirda dogurulmus, fakat bir sebepten ebeveynleri olmayan bebek veya cocuklari bagrina basmayi tercih edebilir. Sizce cocuk yapmak, oksuz bir cocuga bakmaktan daha mi ‘caiz’dir?

Ayni sekilde kimsenin amaci “Tum dunyayi Heteroseksuel / homoseksuel” yapmak da degildir. Bir kisi neyse odur.

Hicbir insandan oldugundan farkli gorunmesi beklenemez. Cani bir katili pis icgudulerini yenmeye zorlayabiliriz; cunku insan hayatina bir tehdit olusturmaktadir. Veya asiri kiskanc, haksiz yere esinin gunahini alan bir erkege/bayana uyarida bulunabiliriz: bu da bir kisiye, bir iliskiye zarar vermektedir ne de olsa.

Ayni sekilde (Incil’de de bazi yerlerde anlatildigi gibi) fuhus yapan erkek veya kizlara bunun yanlis oldugunu soyleyebiliriz: Burada bir secim degildir soz konusu olan, bir asiriliktir, bir ahlaksizliktir.

Peki duzgun bir hayat yasayan bir escinsele ne denebilir? Neden kendisi gunahkar gosterilebilir? Asagida verilen tum ornekler hala fuhusla ilgili, erkek fahiselerle, oglanci sapiklarla ilgili. Bu hikayeleri genel olarak escinsellik kavramina yedirmeyelim.

Tanri bize Kutsal Kitap’tan once bir beyin bahsetti. Bu tabii ki Isa’nin ogretilerini kurnazlikla kendine gore degistirme yetisini vermez kisiye; fakat birazcik dusununce Rab’bin iyi bir hayat suren bir kuluna, sirf ortalikta sapik escinseller var diye “Sen escinselsin, gunahkarsin!” demeyecegini anlayabiliriz.

Ben escinsel bir Hristiyanim. Soylediginizin aksine, Tanri’dan uzakta yasamiyorum. Escinsellerin cogunun bugun dinden uzak yasiyor olmasi, sizin bana gosterdiginiz tepkilerden ve ozellikle Katolik Kilisesi basta olmak uzere Kilise’nin escinsellige karsi takindigi sert tavirdan kaynaklanmaktadir. Halbuki birazcik daha hosgorulu olsak, o kadar farkli olacak ki her sey.

Bir gun cok sevdiginiz bir dostunuzun, cok imanli buldugunuz bir aile ferdinizin size acilip escinsel oldugunu soyledigini dusunun. Sizin de oncesinden taniyip cok sevdiginiz biriyle uzun zamandir birlikte oldugunu dusunun. Ona hemen “dogru yolu bulmasi” icin nasihatlerde mi bulunursunuz?

Burada hepimizin cok tanidik oldugu (veya bazilarimizin pek de bilmedigi) bir duygudan bahsediyorum. Delicesine ask degil bahsettigim; ama icimizi kipirdatan her sey. Kimseyi bundan alikoyamayiz.

Onceki yazilarda ornek olarak verilen ve sirf “yapacak baska bir seyi olmadigi” icin bir erkekle beraber olan (sadece cinsel birliktelik) erkegin yolunu degistirip, bayanlarla birlikte olmaya baslamasi “dogru yolu bulmus” oldugu anlamina gelebilir; cunku kendisi “sirf oyle esti” diye bir erkekle birlikte olmustur, hayatindaki boslugu sapikca dolduruyordur. Fakat bir kizla olan iliskisinden memnun bir erkegi o kizdan sogutup baska bir kiza (veya erkege) yonlendirmeye calisabilir miyiz?

Kimse kendini yapmak istemedigi bir seye zorlayamaz (tabii ki yaptigi sey kisiye veya topluma zarar vermiyorsa). Siz escinselligi topluma zarar veren bir sey olarak goruyorsaniz, artik benim soyleyecek bir sozum de kalmiyor.

Tesekkurler.