[Anonim]

İnsanların yaptıklarıyla Tanrı’yı değerlendirmek yalnıştır. İnsan günahı Tanrı’nın iyiliğini ve kutsallığını göstermez. Tanrı bizi seviyor. İnsanlar her ne kadar O’nun sözlerini her devirde suistimal etseler de O yine de bizi seviyor.

Ne yazık ki insan, elinde bulundurduğu gücü kendi çıkarı için kullanmaya bayılır. Özellikle de insanın ruhsal inançlarını töre ve gelenek haline getirip baskı aracı yapmışlardır.Ya da insanları bedensel olarak kötü şekillerde kullanmışlardır. Örneğin siyah derili insanları Tanrı’nın kendilerine bu hakkı verdiğini söyleyerek yüzlerce yıl köle olarak kullanmışlardır. Ya da başka bir putperest inançta kadınları tapınaklarda fahişe olarak kullanmaktan çekinmemişlerdir. Tarih sayfalarında bu tür şeylere her satırda rastlayabilirsiniz.

Benim adım kadın !
Ben kimim ?
Tanrı beni yaratmış;
ama ne amaçla ?
Köyde, kentte, varoşlarda,
arka sokaklarda,
lüks evlerde,
her yerde varım;
yaşıyorum.
Bu yaşamın bir değeri var mı ?
Tanrı’nın tasarısındaki
yerim neresi ?

Acı içindeki, haksızlığa uğramış bir kişi için sevgiden bahsetmek biraz acı veriyor. Çünkü insan acı çektikçe Tanrı’nın varlığından ya şüphe duyuyor ya da O’na daha çok bağlanıyor.

Bizim için Tanrı’nın Söz’ü olan ve Tanrı’yı gerçekten tanıyabileceğimiz tek kaynak olan Kutsal Kitap’a biz kadınlar hakkında ne söyleniyor diye biraz bakmak istiyorum. ( Banu ÇELİK )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.hisusa