Kilisenin birliğini koruma ve teşvik etme sorumluluğunu almalıyız. Bu uğurda gösterebileceğimiz tüm gayreti gösterelim. Tanrı, bundan hoşnut olacaktır. Bu, kesinlikle kolay değildir. Bazen kendimiz için değil; ” beden ” için en iyi olanı yaparak diğerlerine öncelik vermemiz gerekecek. Tanrı’nın bizi kilise ailesine yerleştirmesinin bir nedeni de , budur ( Bencil olmamayı öğrenmek. ). Topluluk olarak yaşarken; ” ben ” yerine ” biz “, “benim ” yerine ” bizim ” demeyi öğreniyoruz. Tanrı, şöyle diyor: ” Herkes kendi yararını değil, başkalarının yararını gözetsin.” ( 1. Ko. 10:24 )

Tanrı, birlik içinde olan kiliseleri kutsar.Kilise, paydaşlığı bölen bir çatışma yaşamamalıdır. Sevecen, birlik içinde bir paydaşlık olduğunda; birçok kişi, bu topluluğun üyesi olmak isteyecektir. Tanrı, bir sürü bebek inanlı istediğinde; bulabileceği en sıcak topluluğu seçiyor.

Sevgi ve ait olacakları yer arayan birçok kişi vardır. Gerçek şu ki; herkes, sevilmeye gereksinim duyar ve sevilmeyi ister. İnsanlar, üyelerin içtenlikle sevildiği ve ilgilenildiği bir topluluk bulduklarında; onları uzaklaştırmamak için kapıları kilitlememiz gerekir.

İnsanlar; birçok anlaşılabilir nedenle kilise konusunda düş kırıklığı yaşarlar. Liste oldukça uzun olabilir: Çatışma, incinme, ikiyüzlülük, ihmal, dindarlık, kuralcılık ve başka günahlar. Şok olmak ya da şaşırmak yerine; kilisenin biz de dahil olmak üzere gerçek günahkarlardan oluştuğunu anımsamalıyız. Günahkar olduğumuz için; bazen bilerek bazen de bilmeyerek birbirimizi incitiriz. Fakat kiliseyi bırakmak yerine kalmalı, olabildiğince sorunları çözmeye çalışmalıyız. Güçlü bir ıraya ( karaktere ) ve derin bir paydaşlığa sahip olmanın yolu; kaçmak değil, barışmaktır.

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

Lütuf, İsa Mesih’i sevenlere ölümsüz sevgiyle !

Çünkü görünen her şey ışıktır. Bunun için şöyle deniyor: ” Uyan, ey uyuyan. Ölümden diril ! Mesih sana ışık saçacak. ” ( Ef. 5:14 ) :kiliseye: fish