Koreçim sen benim Rab’deki kardeşimsin. Burada birbirimizi anlayamayabiliriz, bu anlamamalar sonucunda birbirimizide kırabiliriz. Eğer burası fikir alışverişi yapılan bir yer ise (ki öyle) birbirimizi anlayamama ve dolayısıyla birbirimizi kırma gibi dez avantajlara da katlanmak zorundayız.

Son söyliyeceğimi ilk başta söyledim. Sen benim Rab’deki kardeşimsin. Kırgınlık olsa dahi bu gelir ve hemen geçer.

Sana daha da ayrıntılı yazmaya çalışayayım.

Pavlus’un “Geri kalanlara Tanrı değil, ben söylüyorum” cümlesi beni oldukça düşündürmektedir. Çünkü bunu basit ve sıradan bir cümle gibi algılamıyorum.

Her nasıl diğer konumuzda, çeviri yapılırken, “bugün” kelimesinin yerinin saptanması için diğer ayetlere bakılmış ise, bence bu konuda da diğer ayetlerdeki söylemlere de bakılmalıdır.Çünkü İncil bir bütün olarak değerlendirilmelidir.

Size sorduğum soru ve öğrenmek istediğim şey şuydu, Eski Anlaşma da yasaklanmış; ama İncil’le birlikte bu yasakların ortadan kalktığı konular mevcuttur. Pavlus haricinde ki İncil yazarları bu konulara değinirken olayı tamamiyle kişisellikten çıkartır ve bunların hepsinin Tanrı sözüymüş gibi aktarırlar. Yani diğer İncil yazarlarının sahip oldukları cümlelerin hiç birinde ne bir kişisel görüş vardır ne de söylenen sözleri kişisel sözlermiş olarak algılamamızı sağlıyacak bir ima vardır.

Ama iş tutupta Pavlus’un “Geri kalanlara Tanrı değil, ben söylüyorum” cümlesine gelince, ben bu olayı oldukça garipsiyorum. Çünkü Pavlus’un bu cümlesine kadar, sebeb ne olursa olsun, İncil’in hiç bir yerinde ne İncil yazarlarının kişisel bir görüşü vardır nede yazılanların kişisel görüş olabileceğini vurgulayan bir ima vardır.