Aziz Yuhanna’nın İncili’nin yirminci bölümünde belirttiği gibi, Diriliş İncili’ni tekrar okuyalım. Kısa bir ayet okuduktan sonra tecrübelerimizi hatırlayarak, tekrar okuyacağız, umarım sana da yararlı olur.

İsa, aramızda yaşamak için dirildi; O bizleri Kutsal Ruhu’yla birarada tutar. Bizleri canlı Kilise kılan bu birlik için O’na şükrediyoruz.

1.”Haftanın ilk günü erkenden, ortalık daha karanlıkken Mecdelli Meryem mezara gitti. Taşın mezarın girişinden kaldırılmış olduğunu gördü.”

Ayetin başında bir zaman belirtilmektedir: Haftanın ilk günü, Sebt gününden sonraki gün. Sebt günü, Yahudilerin en önemli günü olduğu halde İsa’nın havarileri için bir şimşek hızıyla neredeyse farkına dahi varılmadan geçmişti. Çok üzücü, sessiz ve karanlık bir gündü. Sebt gününden sonraki yeni günde, Mecdelli Meryem harekete geçti. Sebt gününden sonraki gün, Kutsal Kitabın geleneğine dayanarak, Allah’ın ilk olarak ışığı yaratarak dünyayı varetmeye başladığı ilk gün olan haftanın ilk günüydü.

İncil yazarının bölüme böyle bir şekilde başlamasının rastlantı olduğunu sanmıyorum, bunun büyük bir anlamı vardı: Sebt gününden sonraki gün, erkenden, ilk ışığın doğuş vakti. Bu uyanış ve şafak vakti yola koyulma, dünyanın ışığı olan İsa’nın dirilişiyle doğrudan bağlantılıdır. İsa dirilişi ile dünyaya yeni bir hayat getirmiş, yeni bir boyut kazandırmış ve herşeye yeni bir anlam vermiştir.

“Haftanın ilk günü erkenden, ortalık daha karanlıkken Mecdelli Meryem mezara gitti.”: Güzel bir gün, erkenden, işte bu sözler bizler için İsa’nın çarmıha gerildiği yer olan Kafatasına çıktığımız zamanlarda cesaret ve teselli olurlar. Çektiğimiz sıkıntılardan sonra yeniden, ışık, yenilik ve kutsallıkla dolu bir ilk gün doğacaktır.

Bugün senin için yeni bir ilk gün olsun. Rabbe bizlere barışını ve yüzünün ışığını bağışlaması için birlikte dua edelim.

Ölüler arasından dirilmiş olan Rabbimiz Mesih İsa merhametinle bizleri kurtar ve kalplerimizi gün boyunca senin tanıkların olabilmemiz için sevincinle doldur!