*”Kutsal olmaya gayret edin. Kutsallığa sahip olmadan kimse Rab’bi göremeyecektir” (İbraniler 12:14).
– “Gayret edin? Bu da ne demek? Ben de İsa’ya inanmakla hemen kutsal sayıldığımı zannediyordum” mu diyorsunuz? Peki, buna ne dersiniz:
*”Yavrularım, kimse sizi aldatmasın. Mesih doğru olduğu gibi, DOĞRU OLANI YAPAN da doğru kişidir” (1 Yuhanna 3:7).
* “Doğru olanı yapmayan … Tanrı’dan değildir” (1 Yuhanna 3:10).
– “Yani icraat mı gerektiriyor? Doğru olanı yapan veya yapmayan ayırımı mı var? Ben de imanla aklandığımızı sanmıştım”.
*Ey akılsız adam, eylem olmadan, imanın yararsız olduğuna kanıt mı istiyorsun? …. Ruhsuz beden nasıl ölü ise, eylemsiz iman da ölüdür” (Yakup 2:20 ve 26).

Bir de Vahiy’deki 7 kiliseye, 7 mektuba bakalıp. Hepsinin sonunda, vaatlerin, “Galip Gelenler” için geçerli olduğunu görüyoruz. ‘Yaşam Tacı’, ‘Yaşam Suları’ vs. hepsi sadece galip gelenler içindir.

“Kutsal olun çünkü Ben kutsalım” diyor Rab. Siz ne dersiniz kardeşler? Bu ve buna benzer yazıları nasıl anlarsınız? Sizce kutsallık nedir? Gerekli mi? Bu konu, bu günün imanlılarını ilgilendirmesi gereken en önemli konulardan biridir bence ama belki de en az tartışılanıdır.
Rab hepimizin ışığıdır. O Sevgidir. O Kutsaldır. “O’nu barındırıyorum” diyen yürek, nasıl sevgi ve kutsallıktan yoksun olur? Veya, sevgi ve kutsallıktan yoksun bir yürek, nasıl “O’nu barındırıyorum” diyebilir?
Yüreğimizi (ruhumuzu) insanlar bir anda görebiliyor. Onları kandıramayız. Dilimiz ne isterse söylesin, onlar ruhumuzu biliyorlar. Bu yüzden:”Kutsal olmaya gayret edin. Kutsallığa sahip olmadan, HİÇKİMSE Rab’bi göremeyecektir”.
Sevgiler.