Sevgili Burç arkadaşım ben sizin ne demek istediğinizi anlıyorum. Şimdi anlatacaklarımı daha önce de yazmışdım galiba. Ama tekrar sizinle paylaşmak isterim.
Sizin dediğiniz gibi ateist bir kız arkadaşım var. 15 yıllık kız arkadaşım. Ama yaşam tarzı aynı İseviler gibi. Harika bir insan. En kötü günlerimin can yoldaşı ve çok çok iyi bir sırdaş. Ben ona derim ara sıra” sen farkında değilsin ama aynı bir imanlı gibi yaşıyorsun”
Fakat…ne yazık ki fakat diyorum, ne hayatında ( özel ve sosyal) ne de evinde
(ailesiyle yaşıyor) bir türlü berket ve esenlik yok. Her şey ters gidiyor. İş yerinde sorunlar oluyor, ailesiyle sorunlarını aşamıyor yıllardır, bedeni çok çok zayıf ve sağlıksız, istediği hiç bir şey yani umutları gerçekleşmiyor. Son 7 yıldır aynı sabit işde ve bekar. Yuva istiyor ama kuramıyor. Hayatı renksiz, boş ve arkadaşsız. Bana soruyor sürekli ” nasıl bu kadar mutlusun ? en kötü günlerinde bile dimdik ayaktasın ve sürekli umutlusun” Bende ona Babamdan bahsediyorum. Ve güzel İsamdan.
Geçen haftalarda iş yerindeki sorunlar yüzünden sinir krizi geçirdi ve vücudu gittikçe kötüleşmeye başladı. Bir akşam onu evinde ziyarete gittim ve dua ettim. Onun yanında, yüksek sesle ve uzun uzun. İsam ile konuşdum. Hayranlıkla beni dinledi. Sonra o da benimle beraber amin dedi. İki gün sonra onu sahil tarafında harika bir şubeye tayin ettiler. Hayatından çok mutlu.
Bende ” bana değil İsama teşekkür et çünkü o yaptı. Bundan sonra kime ve nasıl dua edeceğini biliyorsun değil mi? ” dedim.
Bundan sonra onun yüreğini ve ne yapacağını ben bilemem sadece Baba bilir.
Sadece onu Baba yargılayacaktır. Ben veya bizler bu insanlara İsayı anlatmak zorundayız. Eğer dediğiniz gibi çevrenizde bu tarz insanlar varsa bu zaten bizlerin görevi değil mi?

Rabbime şükürler olsun ki bizleri hak etmediğimiz halde seçti ve kurtardı.

rabbe hamdolsun