[Anonim]

İNSANIN YÜREĞİNDE NE VARDIR?

İman O’nun sözüyle başlamalıdır ve biz O’nun sözü aracılığıyla Tanrı’ya inanmalıyız. Aksi takdirde yanlış düşüncelere kapılabiliriz. Buda yanlış iman olabilir.

Ferisiler ve yazıcılar İsa’nın öğrencilerini yıkanmamış ellerle ekmek yerken gördüklerinde, bu durumu Tanrı Sözüne göre değerlendirmiş olsalardı, onları azarlamayacaklardı. Söz bize,

dışardan insanın içine giren hiçbir şeyin onu kirletmeyeceğini, çünkü bunun kalbe değil, mideye gittiğini ve dışarı atıldığını söylüyor.

Markos 7:20-23’te dendiği gibi:

“İnsanı kirleten, insanın içinden çıkandır. Çünkü kötü düşünceler, ahlaksızlık, hırsızzlık, cinayet, zina, açgözlülük, kötülük, hile, sefahat, kıskançlık, iftira, kibir ve akılsızlık, insanın yüreğinden kaynaklanır. Bu kötülüklerin hepsi

içten kaynaklanır ve insanı kirletir.”

O, insanların günahkâr olduğunu, çünkü günahla doğduklarını söylüyor.

Bunun ne anlama geldiğini görebiliyormusunuz? Hepimiz Adem’in torunlarıyız. O’nun bütün sözlerine inanmadığımız için gerçeği ne

kabul edebilir ne de inanırız. İnsanın yüreğinde ne var acaba?

şimdi Markos 7:21-22’ye bakalım:

“Çünkü kötü düşünceler, ahlaksızlık, hırsızlık, cinayet, zina, açgözlülük, hile, sefahat,k ıskançlık iftira, kibir ve akılsızlık içten, insanın yüreğinden kaynaklanır. ” Tüm bunlar insanın yüreğinden kaynaklanor ve hem kendisini hem de başkalarını kirletir.

[Anonim]

Mezmurlarda da yazılmıştır: “Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri oraya koyduğun ayı ve yıldızları, Şöyle diyorum: insan nedir ki onu düşünesin insanoğlu nedir ki onunla ilgilenesin?” (Mezmurlar 8:3-4)

Bizimle neden ilgilensin? Bizimle ilgileniyor, çünkü bizi seviyor. Bizi yarattı, bizi sevdi ve biz günahkârlara acıyarak baktı. Günahlarımızın tüm kusurlarını kapattı ve bizi kendi halkı yaptı. “Ya Rab, bizim Tanrımız, tüm yeyüzünde adın ne yücedir, görkemin göklerin üstüne yükselir.” Kral Davut, Eski Antlaşma’da Tanrı’nın tüm günahkârların kurtarıcısı olduğunu anladığında bu mezmuru söylemişti.. Yeni Antlaşma’da Elçi Pavlus aynı şeyi söylüyor. Biz, Tanrı’nın yarattıkları, şaşırtıcı bir şekilde O’nun çocukları olabiliriz. Bu sadece bize olan merhameti aracılığıyla gerçekleşir. Bu Tanrı’nın sevgisidir.

Tanrı’nın Yasasını tamamlayarak yaşamaya çalışmak O’nunla mücadele etmenin bir yoludur. Bu aynı zanmanda bizim cehaletimizden kayna- klanan bir düşüncedir. Yasaya uymaya ve duayı sürdürmeye çalışırken, O’un sevgisinin dışında yaşamak doğru değildir. Yasa aracılığıyla günahkâr olduğumuzun farkına varmak ve su ve kan yoluyla (Ruh) kurtulacağımıza inanmak,

Tanrı’nın isteğidir. Markos 7:23’te yazılı olan kendi sözünde “İnsanı kirleten insanın kendi içinden çıkandır. Çünkü kötü düşünceler, ahlaksızlık, hırsızlık, cinayet, zina, açgözlülük, kötülük, hile, sefahat, kıskançlık, iftira, kibir ve akılszlık içten insanın yüreğinden kaynaklanır. Bu kötülüklerin hapsi içten kaynaklanır ve insanı kirletir.” diyor. İsa, bir insanın içinden dışarı çıkan günahların onu kirlettiğini söylüyor. Tanrı’nın bize verdiği yiyecekler, insanı kirletemez. Bütün yaratıklar temizdir. Sadece insanın içinden çıkan günahları insanı kirletir. Hepimiz Adem’in soyundan dünyaya geldik. Peki nasıl doğduk? Bizler

oniki çeşit günahla doğduk. Bu doğru değil mi? Peki, günahsız yaşayabilmemiz mümkün mü? Günahla doğmuş olduğumuz için, günah işlemeye devam edeceğiz.

[Anonim]

Sadece Yasayı

bilmekle kendimizi günah işlemlekten alıkoyabilir miyiz? On emre uygun yaşayabilir miyiz? Hayır.

Ne kadar çok denerse o kadar zorlanır. Sınırlarımızı görüp, vazgeçtikten sonra alçakgönüllülükle İsa’nın bizi kurtaran kanın ve vaftizini kabul edebiliriz.

Tanrı’nın önünde ne yapmalıyız? Günahlarımızı kabul ederek Tanrı’nın kurtarışını istemeliyiz Yasa’nın 613 maddesi de tam ve doğrudur. Fakat, insan, ana rahmine düştüğü andan itibaren günahkârdır. Tanrı’nın Yasası’nın doğru olduğunu fakat bizlerin kendi çabamızla doğru olamayacak kadar günahkâr doğduğumuzu

kavradığımızda, Tanrı’nın merhametine ihtiyaç duyup İsa’nun su, kan ve Ruh’la günahımızın bedelini ödeyerek bizi kurtarması gerektiğini de anlayabiliriz. Kendi çabamızla doğru olamaya-

cağımız ve günahlarımız yüzünden cehenneme gideceğimizi görüp sınırlarımızın farkına vardığımızda, İsa’nın kurtarışına güvenmekten başka bir şey yapamayız.

Böylece kurtuluşu alabiliriz. Tanrı’nın önünde kendi çabamızla iyi ve doğru olamayacağımızı bilmemiz gerekiyor. Bu nedenle Tanrı’nın önünde, cehennemlik günahkârlar olduğumuzu itiraf edip O’nun merhameti için dua edebilmeliyiz: “Tanrım, lütfen günahlarımdan beni kurtar ve bana acı. “Tanrı’nın yazdığı Davud’un duas

[Yazar]

Yazılar