[Anonim]

İMAN YOLCULUĞUMUZ

Hristiyan, İsa’ya iman etmiş bir kimsenin iman yolculuğunun sonunda görkemli bir sonsuzluk vardır. Rabbimiz, kendi halkı için hazırladıgı, sonsuzluğu geçireceğimiz yer olan yeni Yerusalim’e yani cennete gitmemizi arzulamaktadır. İsa Mesih’in, ‘Gel, sevgili imanlı, Babamın senin için hazırladığı egemenliğe gir‘ diyeceği günü özlemle bekliyoruz.

Pavlus, Filipililer 3:13’te şöyle diyor:

‘Geride kalan herşeyi unutup, ileride olanlara uzanarak, Tanrı’nın Mesih İsa aracılığıyla yaptığı göksel çağrıda öngörülen ödülü kazanmak için hedefe doğru koşuyorum.‘

Sevgili kardeşler, Hristiyan yaşantısında göksel bir çağrı vardır. Bizler, İsa Mesih inanlıları olarak dünyada yaşıyoruz. Belli bir yere ulaşabilmek için yola koyulduk; yolculuğumuz çetin olabilir. Çünkü düşmanımız Şeytan boş durmayacak, her zaman yolumuzu kayalarla, taşlarla, dikenlerle engellemeye çalışarak kapatmak isteyecektir. Ama hedefimize ulaşabilmemiz için ilerlemek zorundayız.

İçinizde bazılarınız, John Bünyan’ın yazmış olduğu ‚İnanlının yolculuğu‘ isimli kitabı okumuşsunuzdur. Burada inanlı, cennete doğru ilerleyen yolcudur. Sırtındaki yük ağır olduğu için ilerlemesi yavaşlamış ve zorlaşmıştır. Her yerde engeller, zorluklar, ayartılar, denenmeler ve sıkıntılarla karşılaşmıştır. Bizler de dünyada yaşayan geçici gezginleriz. İtaat edip Tanrı’nın istediği gibi yaşamaya karar verirsek, içimizdeki Kutsal Ruh bizi güçlendirecek ve ilerleyebileceğiz. Ama itaatsizlik ederek kendi istediğimiz gibi yaşayıp günahlı bir yaşam sürerek Tanrı’ya sırt çevirirsek, o göksel vatana, Tanrı’nın cennetine giremeyeceğiz. Tanrı kutsaldır, bizler de kutsal olmalıyız, kutsal bir yaşam sürmeliyiz.

İman ettikten sonra hiç birimiz melek olmuyoruz. Eski alışkanlıklarımız, karakterimiz bir anda değişmiyor. İman edip tövbe ettiğimiz an, ruhsal olarak doğuyoruz. Karanlıktan ışığa, ölümden yaşama geçiyoruz. Kutsal Ruh içimize giriyor ve O’na izin verdiğimizde bizi değiştirmeye başlıyor. Günaha düştüğümüzde bizi uyarıyor, acı çekmeye, pişmanlık duymaya başlıyoruz. O zaman yapmamız gereken tek şey, İsa Mesih’e koşmak, O’ndan af dilemek, O’nun bizim geçmişteki, şimdiki ve gelecekteki tüm günahlarımızı aklayabilecek olan KANI ile temizlemesini istemektir. Rabbimiz şefkatlidir, sevecendir, affedicidir, kendisini alçaltarak günahlı olduğunu kabul edip, af dileyen herkesi bağışlar, kurtarır ve sonsuz yaşama kavuşturur.

İman yolculuğumuzda yalnız değiliz. Mesih, her zaman bizimle olacağını vaadetmiştir, söz vermiştir. Düştüğümüzde elimizden tutup kaldıracaktır. Bazen bir şeyler öğrenebilmemiz ve ruhsal olarak olgunlaşmamız için bizi bir süre kendi halimize bırakır, sonra elini uzatıp bizi düştüğümüz o yerden kaldırır, yaralarımızı sarar. Ama asla terketmez ve asla bize sırtını dönmez.

Evet iman yolculuğumuzda itaat çok önemlidir. İsa Mesih’le elele yürümek, O’nun elini sımsıkı tutmak gerekir. O’nun elini bırakmayalım, O’nun sesini duymak için kulaklarımız hep açık olsun. Sözlerini okuyarak, O’nu yücelterek, O’na tapınarak sonsuzluğa doğru ilerleyelim.

Rab’bin sevgisinde ve esenliğinde kalın

[Yazar]

Yazılar