[Anonim]

Yeremya 1

4 RAB bana şöyle seslendi:
5 “Ana rahminde sana biçim vermeden önce tanıdım seni.
Doğmadan önce seni ayırdım,
Uluslara peygamber atadım.”
6 Bunun üzerine, “Ah, Rab Yahve, konuşmayı bilmiyorum, çünkü gencim” diye karşı çıktım.
7 RAB, “‘Gencim’ deme” dedi, “Seni göndereceğim herkese gidecek, sana buyuracağım her şeyi söyleyeceksin.

Rab Yeremya’yı çağırdığı zaman, Yeremya korkmuştu, çekinmişti. Çünkü bu misyonu başaramıyacak kadar yaşının küçük olduğunu düşünüyordu…

Yeremya bu kaygılarını Rab’be ilettiğinde ise Rab Yeremya’ya sadece iki kelimeyle cevap vermişti: “Gencim” deme !

Bu iki kelimenin hayranıyım; çünkü bir çok şey sadece iki kelimeyle ancak bu denli güzel özetlenebilirdi.

Zaman zaman Yeremya’nın düşmüş olduğu hataya biz de düşüyoruz. Kendimizi önemsemiyoruz. Kendimize güvenmiyoruz. Kimi zaman yaşımızın küçük olduğundan dolayı kendimizi yeterli göremiyoruz; kimi zaman da “Tek başıma nereye kadar yetebilirim?” diyoruz. Ve bir şekilde Rab’bin bize vermiş olduğu sorumluluklardan kaçıyoruz.

Oysa ki bizler Rab’bin çocuklarıyız ve Rab, Müjdeyi duyurma konusunda herbirimize büyük sorumluluklar yüklemektedir.

Kendimize güvenmeliyiz. Herbirimizin Rab için ne denli önemli bireyler olduğumuzun farkına varmalıyız. Ve Rab’bin yolunda korkusuz bir şekilde yürümeliyiz.

Çünkü hiç bir zaman unutmamalıyız ki bu yolda ilerlerken Rab bizimle birliktedir ve O, Kutsal Ruhuyla bizlere yardım edecektir. (Yeremya 1:8)

[Yazar]

Yazılar