[Evangelist]

Rab’bimiz tarafindan kullanilmaya gercekten istekli miyiz?

Gecenlerde Kelami okurken aklima bir soru takildi aniden. Okudugum ayetler Luka 1 26-55 idi. Bildiginiz gibi, burada Meryem’in hikayesi ozetlenmistir. Melek Meryem’e gelir ve Rabbimizin dogacagi mujdesini verir. Ayet 38 de Meryem : Ben Rabbin hizmetkariyim, iradesi neyse o olsun” der. Daha sonraki ayetlerde de Rabbe yucelik verdigini goruyoruz.

Bu ayetleri bu gune dek bir kac kez okumus, userinde dusunmus ve hamd etmistim. Ancak Rab son okuyusmda beni daha derin dusuncelere yoneltti. Meryem’in yasadigi zamani dusundum. BUgun ile karsilastirdim. Bir noktada hic bir fark, degisen bir sey yoktu. Memleketimizde de *bakirelik* kavrami cok buyuk onem tasimaktadir. Evlenecek olan birinde bu erdem daima aranmakadir.Ve genc bir kiz icin bu erdemi yitirmek cok buyuk sorun demektir. Ailede ogretilen, evreden istenilen budur. Bir Turk kizi olarak bunu co iyi biliyordum. Ayni durum Meryemin zamaninda da gecerliydi. Ve okuyoruz ki gunumuzden cok daha fazla onem tasimaktaydi. Evli olmadigi halde bir cocugunun olmasi kimsenin kabullenemiyecegi bir seydi. Meryem bunlari cok iyi biliyordu. Ve o ne yapti??? Tum zorluklari, tehlikeyi bildigi halde Rab’be guvendi. O’na izzet verdi.

Kendimi bir an icin Meryem’in yerine koydum. Birisi gelecek ve benden yasamima mal olabilecek boyle bir seyi soyleyecekti; ben ne yapardim??? Nisanlima, cevreme bu olayi nasil aciklayabilirdim? Rabbim ne zor bir seydi bu!!! Ne zaman ki kendimi onun yerine koydum, gecirdigi bu zor tecrubeyi daha iyi anlayabildim. O gune dek bu olay bana cok olagan gelmisti. Oysa degildi; kesinlikle degildi.Ve daha da ileri gittim. Gunumuzde dogum olayi cok kolaylasmistir. Temiz bir hastanede doktorlarin, elektronik aletlerin kontrolu altinda bu olay cok rahatlatilmistir. Dusunun bir kez, bir ahirda, tum bu olanaklardan yoksun olarak Rab Isa beden aldi. Meryem kendine ne oldugunu pek -tamaiyle- anlayamadigi halde, Rab’be guvendi. Bedeli her ne olursa olsun, Rab’be guvenmeyi ve O’na hizmet etmeyi secti, Tanriya itaati secti. Buna hazirdi. Bedelini dusunup kaygi cekmedi. Itaatsiz olmadi. Guvendi! Rab’bimiz de onu bereketledi.

Gelelim aklima takilan soruya.. Ben, Rab Isa’ya gelen, O’nun cocucgu olan ben, Meryem kadar Rab tarafindan kullanilmaya gercekten istekli miydim, hazir miydim?? Sunu da soylemeliyim ki, bu soru tum imanlilarin kendine sormasi hem de sik sik sormasi gereken bir soru olmalidir. Elbetteki bizler bir Meryem olup ayni tecrubelerden gecemeyiz. Ancak bizlerin de imanlilar olarak uzerimize dusen bir cok gorevler vardir. Bu gorevler Rab’bin tekrar gelisine dek surecektir. BIzler uzerimize duseni yapip, bizden sonrakilere bayragi teslim edecegiz, etmeliyiz.

Rab bana Meryem’e yaptigi gibi melegini gonderip istedigini iletmedi. Ama bu demek degildir ki benden istedigi hic bir sey yoktur. Rab’bin benden istedigi ne olabiri diye dusundum ardindan. Ben bir Turkum. Din ile turklugun bir tutuldugu bir yerdyim. Tum gelenek ve goreneklerime ters dustugu halde Rab beni ailesin davet etti ve beni cocugu yapti. Neden??? Benden benim icin canini verecek kadar cok seven Rab bunu nicin istesin?? Rab bunun zorluklarini bilmiyor muydu? Ona olan imanim yuzunden ailemin beni red edecegini, arkadaslarimin benden yuz cevirebileceklerini, benim cok aci cekebilecegimi bilmiyor muydu? Basimdaki sac tanelerinin bile sayisini bilen Rab elbetteki tum bunlari biliyordu. Oyleyse neden??

Aklima ilk iman edenler geldi. bir Pavlus, bir Yuhanna, bir Petrus.. Ayni seylerden gecmislerdi. Rab onlara tum gelenek ve goreneklerine aykiri dusen seyleri ogretmemiymiydi? Sonucta ne oldu?? Rab onlar araciligiyla tum dunyaya seslenmedi mi? Onlarda tecrubelerden gectiler, oldurulduler hatta… Ama Mujde onlar ve onlardan sonra gelenler araciligi ile her yere yayildi. Iste Rab’bin nedeni buydu.. Yuzyillardir yanlis, eksik ogretislerin hukum surdugu bu yerde ben ve benim gibi olan kardeslerim araciligi ile sesini duyurmak istiyordu Rab. Dunyada bizlere olacak olanlarin hic bir degeri yoktur, zira Rab bizlere bulundugu yerde bir yer ayirmistir. Gecici bir yer degildir orasi dunyadaki gibi. Tersine sonsuzluklar boyunca oturabilecegimiz, mutlulugu tadabilecegimiz bir yerdir. Dunyada bizler yabancilariz. Esas evimiz Goklerdedir, baba’nin yanindadir.

Beni tum bu dusncelere sevk eden soruyu bir kagida yazip duvara, asamin tam karsisina, her an gorebilecegim bir yere astim. bu soruyu kendimize devamli sormaliyiz. Zira Rab bibzden yarim yamalak bir baglilik, guven istemiyor. Iki efendiye itaat edemiyecegimizi, bir ayagimiz dunyada, oburu O’nuiunla yasayamayiz. Kendimizi tamamiyle O’nun iradesine birakmali ve O’na her ne olursa olsun guvenmeliyiz. Rab’bimizin zaferlerini seytanin calmasina izin vermemeliyiz. Bunu nasil basarabiliriz kardeslerim? Her gun Rab’be zaman ayirarak. Kutsal Kitabi okuyup, bizlere konusmasina izin vererek ve O’na her ne olursa olsin, her durumda guvenip, itaat ederek. Cok zor durumlarda kalsak da tum kalbimizle Rab’bin bunu bildigine ve O’nun bunlari bize gelmesine izin vermesinin bir nedeni olduguna guvenmeliyiz. Eyup peygambere olanlar bunun guzel bir ornegi degil midir?

Son olarak bana teselli olan guc veren tesvik eden ayetleri paylasacagim sizlerle;
Yakup 5:7-14 Zorluklar sirasinda sabirli ve ornek olun.
Yesaya 40:3 Rab zorluklarda bir yol acacaktir.
Yesaya 43:2-5 “KORKMAYIN, Ben sizlerle birlikteyim” Ikinci ayette Rab bizlere zorluklardan gecmeyeceksiniz demiyor, ama o zorluklar sirasinda bizlerle birlikte olacagini soyluyor ve buna soz veriyor.
Yuhanna 14:15-31 Burda ogrenciler kaybedeceklerinden korkuyorlardi ve Rab onlara kazanacaklarindan bahsetti. Ayet 27 de ise *Kalpleriniz kuskuyla dolmasin ve sakin korkmayin” demektedir.

Evet kardeslerim, Rab’be guvenelim ve O’na itaat edelim. Kalplerimiz kaybedeceklerimizin korkusu ile degil kazanacaklarimizin sevinci ile dolu olsun. Rab bizleri bereketledigi gibi bizler araciligyla baskalarini bereketlesin. Unutmayalim ki Rab cok yakinda gelecektir. O’nun teftisine hazirmiyiz acaba diye sormaliyiz kendimize. O’na layik elciler olalim, birlikte, bir beden olarak… Unutmayalim ki bizler gunaha olduk, Mesih Isa’da yeni yasama kavustuk.. (Kol 2:6-23)

Rab sizlere bu sozlerim araciligi ile bereket versin ve yol gostersin kardeslerim…
Esenlikle

---

AFFETMEK, başkalarının neden olduğu yaraların İYİLEŞMESİDİR! Kızgınlık sizi alçaltırken, affetmek sizin büyümenizi sağlar. Sevgi sabreder, sevgi dayanır, sevgi affeder!!!

[Yazar]

Yazılar