[Anonim]

Sevgili Viran dede kardeş;

Sizinle kelamı paylaşmak kolay oluyor. Umarım ki, yazdıklarımla sizi incitmedim. Çünkü Rab’den aldığım esinler, o kadar alçak gönüllü geliyorlar ki, onlarla hatalarımı görürken, eleştiri olup olmadıklarını hiç fark etmiyorum! Ruh’un esinleri, ya da vahiyleri, her ne ise, ne kadar nazik, hassas ve alçak gönüllü oluyorlar! Onları aldığım zaman içimde Rab sevinci ve hamdı oluyorlar! Gerçek İNCİL böyle mi geliyor diye düşüncelere dalıyorum bazen. Çünkü Pavlus şöyle der:

“Ben onu insandan almadım, ve öğretilmedim; fakat İsa Mesih’in vahyiyle aldım” demiş! (Galatya 1:12).

Pavlus’un bu tanıklığı, Rab İsa’nın, “Tesellici, Kutsal Ruh, o size her şeyi öğretecek, ve size söylediğim her şeyi hatırınıza getirecektir.” Sözü ile ilişkili gibi görünüyor bana. Bu da, İNCİL ile ilgili olarak dikkatimi ve ilgimi çeken bir saptama! (Yuhanna 14:26).

Ama onları izah ederken benliğim mi, işe karışıyor nedir? Kusuruma bakma kardeşim; Rab İsa Mesih gibi alçak gönüllü olamıyorum! İşte bu nedenle İNCİL’de yazılı “benliğe fırsat olmasın diye özgür olmağa çağrılıyoruz” konusu dikkatimi, ve ilgimi çekiyor (Galatya 5:13, 16,19).

İşte bu konu, bana umut ışığım oldu! Belki sizin de ilginizi bu konu çekmiştir. Çünkü bazı kardeşler arasında yaşadığımız sorunların kökünde kırılmamış benlik ve tepkileri yatıyor. Sizi yaralar gibi yazdıysam, sizde bu tepkiyi görmedim. Kanaatim o ki, özgür kardeşlerle Kelam paylaşmak kolay oluyor! Hem de, bana teşvik edici oluyor.

Viran dede kardeşim; yazdığınız yazılarda “ sahih “ kelimesini sık sık kullanmışsınız! Örneğin: “ Kitab-ı Mukaddes’in yegane sahih okunuş şekli “ şeklindeki ifadeyi benimseyerek kullanmışsınız! Bu ifade, çok derin bir şey gibi… Yazarak paylaşmak isterseniz severek okurum. Öyle fark ediyorum ki, boş değilsiniz.

Rab, sizi bereketlesin.