[Anonim]

‘Öyle ki, İncil’i hiç okumamış bile olsak, onu tekrar yeniden (veya en azından bazı bölümlerini) yazabilirdik. Ayni Pavlus veya Petrus gibi. Onlar, biryerlerden okuyarak yazmadılar. Rab’bin yüreklerine Kutsal Ruh’la yazdıklarını, kağıda döktüler.’

İşte… Kemal abi… sen de kendi sözlerinle kabul ediyorsun… Kilise’nin Yeni Ahit metinlerinden evvel de varolduğunu… Dolayısıyla ‘sola scriptura’ diye bir saplantıya da gerek olmadığını resmen ilan ediyorsun… :-))) Aslında şöyle bir oturup birbirimizi dinlesek, kimbilir ne gibi hiç beklenmedik konularda anlaşacağız… :-)

Sevgili İmif-1940 abim, ‘sahih’ derken ‘olması gibi gereken’ anlamında demek istiyorum. Tanrı’ya iştah ile yaklaşılır sadece… Vazife olsun diye yaklaşılmaz. Rab sevgisi bir nev’i aşktır… ve aşkların en enginidir. Sufiler’in ‘zorla olmaz, aşkla olur’ diye bir sözleri vardır… İşte bu dediğimize işaret eden bir sözdür…

Sufiler Müslümandır ama ne yapsın adamcağızlar… Yeni Ahit metinlerine pratikte hiç ulaşamayacakları bir zaman ve mekanlarda gönülleri ve ellerinden geldiğincesini yapmışlar… Herkesi seven Yüce Tanrı hiç bir çocuğunu terketmez… hardal tohumu kadar iyi niyet görse.

Bir Rabia el Edevviye’ye, mesela, kim ‘sen Hristiyan değilsin, cehennemliksin’ diyebilir ki? Tanrı korusun bu tür takıntı ve saçmalıklardan…

Sevgiler…