[Anonim]

Quote:

‘Yazılmış olandan ziyade düşünmemeği bizde öğrenesiniz, ve kimse biri için diğerine karşı kabarmasın’ (2.Korint.4:6).

Allt tarafı, açmış olduğunuz diğer başlıkta ‘Kendini alçaltmak’ ile alâkalı yazdıklarınızdan hareketle, basit ve samimi bir soru sormuştum.

Quote:

Mesih imanlısı olduğundan emin olan insan, gerçekten Allah’a inanıyorsa, sağlam bilgiyi Allah’tan alacağını bilir ve insanlardan öğrenme yoluna gitmez.Eğer Allah, Oğlunu o insanın içinde keşfettiyse, insanlardan öğrenme ihtiyacında değildir. Allah’ın öğretişi sağlam ve güvenilirdir! Ama Allah’tan değil de, bilgiyi başka yerlerden öğrenmeğe ısrar edenlerde gelişen bilgi, Allah’tan olmadığı için, gururlu bilgi olup kendini yüksek görür. Böyle bilgilere sahip olanlar için önlerinde bir fırsat daha var: Bilgileri üzerine Allah’tan bilgi dilesinler

Bu arada satır arasından benim imanımı da bir sorgulama içerisine girmişsiniz. Beni bulan, günâhım ve kirliliğimden dolayı beni bırakacak olursa o zaman imanım tehlikeye girer. Bir başkasının zan ve vehimlerine aldırış etmem.

Quote:

Dünyadan ve insanlardan edindiğimiz bilgiler üzerine, Allah’tan da, bilgi dilemek, bilgimize rağman Allah’ın önünde kendimizi alçaltmamız demektir! Ferisilerin, Yazıcıların ve Sadukilerin İsa Mesih’in önünde alçalmak istemeyişlerindeki nedenler onlardaki insan bilgileri, insan öğretileri, gelenekler değil miydi? Mesih Ruhu’ndan öğrenmeyenlerde görülen en bariz şey, bilmişliğin getirdiği gurur ve kibir değilse, nedir?

Bakınız tekrar arz edeyim.

Bir zâni’nin, ‘Ben zina ettim’ demesi, bir hırsız’ın ‘Ben hırsızım’ demesi, kedisini alçaltmak değil, içinde bulunduğu gerçeği itirâf etmesi demektir.

Biz ne kadar bilgiye sahip olursak olalım, Yaradan karşısındaki durumumuzu açıklamaya (0) kavramı bile yetmez. Bunu söylemek kendini alçaltmak değil eski tâbir ile ‘Mâlûmun ilânı’ dır. Bir kişinin kendini alçaltması için, önce o alçaltmaya baz alacağı bir benilk/Varlık duygusu içinde olması gerekir.

Önceki mesajımda arz ettim. Bu ‘Baz’ almanın inasanlar arası ilşkiler de sahip olunan sosyal/ekonomik statü gereği, belki mântıksal bir izâhı olabilir. Ancak Yüce Tanrı karşısında hangi hâlini/varlığını ölçü alıp da daha aşağı bir durumu düşünüyorsunuz?

İnsan Tanrıya yaklaştıkça yücelir. Çünki O’nun istediği gibi birisi olunmaktadır. Bu yücelik makam/mevki gibi göreceli yücelik değil, Tanrıyı hoşnud edecek bir çaba/gayretin içinde olmaktan kaynaklanan yüceliktir. Bunu da Yaradan’dan başka ölçebilecek hiç bir güç yoktur. Cennette ulaştığın ve içinde daim kalacağın hayatın bile, Tanrı’yı bir an hoşnud etmenin yanında hiç bir özelliği olamaz.

İnsan ne için yaratılmıştır ?

İnsanın alçalması ise, Tanrıdan uzaklaşarak gerçekleşir. Bunun ilk adımı da ‘Gerçeği bilme ağacı’nın meyvevesini yeyip, Yaradana isyan ederek başlamıştır.

Tanrıya yalvarmak; O’nun karşısında bir hiç olduğumuzun farkında olmak, kendini alçaltmak değil; malûmun ilânıdır.

Saygılar.