[Anonim]

BÖLÜM XII
Yaşama Götüren Tövbe

I. Yaşama götüren tövbe, kişinin yaptığı işlere dayanmayan ve
gerçek imana dayanan bir lütuftur. Bu öğreti, Tanrı'nın
Sözü'nü vaaz eden her Pastör ve Mesih'e inanan her kişi
tarafından duyurulmalıdır.

II. Tanrı yasasının kutsal ve doğru doğasına karşıt olan
günahlarının teşkil ettiği tehlikeyi, ve ayrıca bunların
pisliğini ve iğrençliğini göremeyen ve hissedemeyen bir günahkar
bu tövbe sayesinde; ve O'nun tövbekarlara gösterdiği Mesih'teki
merhametinin bilincine vardığında, işlediği tüm günahlar için
büyük üzüntü duyup, bu günahlardan nefret ederek, onları
bırakıp Tanrı'ya döner ve O'nun buyruklarının gösterdiği
yolların hepsinde O'nunla birlikte yürümeyi amaçlar ve bu konuda
gayret gösterir.

III. Günahı veya günahın affını sağlayan bir araç olarak,
günah için herhangi bir şekilde tatmin sunmak için ya da
bağışlanmanın herhangi bir şekilde sebebi olması için her ne
kadar tövbe etmiş olmaya güvenilemez. Çünkü bağışlama
Tanrı'nın karşılıksız lütfunun Mesih'te yapmış olduğu
iştir. Ancak hiç kimse de tövbe olmaksızın bağışlanmayı
bekleyemez.

IV. En küçük günah bile lanetlenmeyi hakketmeyecek kadar küçük
değildir; ve aynı şekilde hiçbir günah da gerçekten tövbe
edenler üzerine lanet getirecek kadar büyük değildir.

V. İnsanlar yalnızca genel bir tövbe ile yetinmemelidirler; belirli
günahları için özel bir şekilde kesin olarak tövbe etmeyi
amaçlamak her insanın sorumluluğudur.
VI. Her insan Tanrı'ya günahlarını kişisel olarak itiraf ederek
bunların bağışlanması için dua etmelidir; bunu yaptığında ve
bu günahlara sırtını döndüğünde merhamet bulacaktır; öyle ki
kardeşine ya da Mesih'in Kilisesine karşı suç işleyen kişi
kendilerine karşı suç işlediği kimselere karşı olan tövbesini
ve günahından duyduğu üzüntüyü kişisel olarak ya da herkesin
önünde açıkça itiraf etmeye istekli olmalıdır. Bunların
yapılması üzerine kendisine karşı suç işlenen kişiler onunla
barışmalı ve onu sevgiyle kabul etmelidirler