[Anonim]

Kur’an, ”Allah’a ve öldükten sonra diriltilip tekrar yaşamaya inanıp iyi işler yapanların kurtuluşa ereceğini” açıkça söyler. Bunun dışında kalanlar yorumdur. Ama bir insanın müslüman olarak adlandırılabilmesi için hz. Muhammed’e ve Kur’an’a inanması elbette şarttır. Bu durumda ”müslüman olmak” ve ”kurtuluşa ermek” aynı şeyler olmamış olur. Bu fark çok önemli bir farktı aslında. Buna paralel olarak yine kur’anda ”insanların ait olduğu isme göre değil inandığı esaslara ve yaptığı güzel işlere göre Allah katında ödüllendirileceği” belirtilir.

Bence burada çok yanlış bir bilgi aktarıyorsunuz. En basit örneğiyle, Kuran-ı Kerim’de maide 72den (5:72) başlayarak hiç bir Hristiyanın cennete giremiyeceğini apaçık bir şekilde söylemektedir. İşte böyle bir durumda da bizim bu yazıları “kutsal” olarak adlandırmamız imkansızdır.

Kur’an’ın kutsal kitap olarak kabul edilmesi noktasında çok büyük bir teklifte bulunmuşum farkında olmadan. Düşüncenizde kısmen doğrusunuz. Böyle bir kabul durumunda bir hristiyanın bir çıkmaz sokağa gireceği görülüyor

Kelimeler üzerinde oynamayalım :)

Bakın kimsenin çıkmaz sokağa girdiği yok.

Sadece şunu söylüyorum. Bir Hristiyan için Kutsal Kitap herşeydir ve böyle bir durumda, Kutsal Kitabın sonuna kadar red ettiği bir şeyi Hristiyanların yapmasını beklemek ne kadar mantıklı olur?

”Bunların hepsi yanlıştır sadece bizimki doğrudur” demek ise taassup/tutuculuk değil midir?

Hayır değildir; çünkü doğru tektir ve alternatifsizdir.

Daha da açmam gerekirse… Bakın; sevgi, barış, dostluk harika kavramlardır. Dolayısıyla dinler arası diyolokta güzel bir şeydir… Ama kaş yapalım derken de göz çıkartmayalım :) Birbirimizi anlamak uğruna Rab’bimizin buyruklarından uzaklaşırsak ve O’nun bize yasakladığı şeyleri kabul edersek bu ne kadar doğru olur?