[Anonim]

“Ama dul kadin, oldugu gibi kalirsa daha mutlu olur.Ben böyle düsünüyorum ve SANIRIM bende de TANRI’nin RUHU vardir.“

“geri kalanlara Tanri degil,ben söylüyorum”

Şimdi bu iki cümlenin mantığı bir mi? Birinci cümle (yani petrus) söylediklerinin kutsal ruh destekli olduğunu onaylarken, ikinci cümle (yani pavlus) bunu tanrı değil ben söylüyorum diyor. Aynı mantıkta olmadığı gibi de mantıksal açıdan oldukça birbirine zıt iki cümle.

Birkere olayın özü mantıken yanlış. Sizin bahsetmiş olduğunuz gibi o cümleyi Pavlus’un Kutsal RUh yardımıyla yazdığını ele alalım. Kutsal ruh nedir? Tanrıdır.

Geriye kalanlara Tanrı değil Kutsal ruh söylüyor demek üçlü birlikten çıkıp Tanrı ve kutsal ruhu ayrı iki şeymiş gibi göstermek değil midir?

Ben bu konuda daha fazla yazmıyacam… Çünkü konu detaylı, yani pavlus’un bu cümleyi kurmasında ki mantık bence basit bir şey değil. Olayı irdelemeye başlarsak Pavlus’un 12ler içine nasıl ve hangi şartlar altıunda kabul edildiğine ve bu kabul edilmeden sonraki yaşadıklarına kadar gidecektir (ki bence bu yaşanmışlığın pisikolojisiyle yazılmış bir cümledir o); ama burada bu tarz konuların konuşulması hoş gözlerle karşılanmıyor. Dolayısıyla susmak en iyisi ;)