Bunlar sonderece tehlikeli ve yanlis düsüncelerdir.Bunu Petus da görmüs ki söyle yazmistir.Sevgili kardesimiz Pavlus’un da kendisine verilen bilgelikle size yazdigi gibi,Rab’bimizin sabrini kurtulus firsati sayin.Pavlus bütün mektuplarinda bu konulardan böyle söz eder.Mektuplarinda güc anlasilan bazi yerler var ki, bilgisiz ve kararsiz kisiler,öbür Kutsal Yazilar’i oldugu gibi bunlari da carpitarak kendi yikimlarini hazirliyorlar.
Herhalde burada bilgsiz ve Kutsal Kitap’ı yüzeysel okuyan kişilerden biri de ben oluyorum:) Gerçekten de sorgulamadan, aklınıza soru işaretleri getirmeden, herşeyi olduğu gibi kabullenmek bilgisizlik ve yüzeysellik olmuyor; ama birşeylerin doğruluğunu sorgulamaya başladığınızda, araştırdığınızda, okuduğunuzda, kendinize göre deliller topladığınızda bu bilgisizlik ve yüzeysellik oluyor öyle mi?
Çok özür dilerim ama güdmüş olduğunuz mantık bana biraz gülünç geldi…
Rab’bimizin esenligi,lütfu ve isigi kendisini sevenleriyle olsun.
Diyorsunuz… Peki İncil’de bu gütmüş olduğunuz mantığın başka bir örneği mevcut mudur? Örneğin, her hangi bir elçi, Eski Anlaşmada yasaklanıp Yeni anlaşmada serbest bırakılmış bir şeyi açıklarken “bunu Tanrı değil ben söylüyorum” mu diyor? Yoksa bunu demediği gibi tam tersine olayı kişisellikten çıkartıp yeni söylenen sözlerin Tanrı sözü olduğunu mu vurguluyor?
