[Anonim]

Birkaç ay önce karım Cynthia ve ben ; geleceğimizin ne olacağını buyuran Baba'yı daha çok tanımayı araştırıyorduk ki, heyecanlandım. Tedirgin ruhsal bir durumda, korku veren, endişeli düşüncelere sahip oldum. Hayal gücüm ; taşkınca davranıyor ve usuma işleyen bir panikten çıkmama neden oluyor. Tükenmiş, kafası karışmış ve hemen hemen hareketsiz hissetmem çok uzun sürmemişti.

Karım ve ben, yurt dışında yolculuk etmeyi ve haftalık toplantılara katılmayı sürdürmüştük. Ruhumun halini tedirgin etmesinden dolayı, bunları iptal etmeye çalışmıştım. Minnettar olduğum öyle bir şey var ki; önce anlayamadığım…. beklenmedik bir biçimde biri tarafından, bu toplantıların birisinden önce yemek sırasında verilen ve de ruhuma sessizliği yerleştiren ve yüreğime bu sessizliği getiren , derinliği olan bir paragraftı. Doğrudan doğruya ve ruhumun derinliklerinde yankılanan sözcüklerinin dışında; yazarı ya da orijinal kaynağı hakkında hiçbir şey bilmiyordum.

Onu okuduğunuzda; böyle anlamlı bir şeyin, bana niçin yardım ettiğini anlayacaksınız.

Tükenmiş yaşamı tedirgin eden ; gereksinmelerimizin bir yeri ve içten olan , sessiz bir yere bakıyoruz. Tanrı'da ruhlarımızı yenilemeyi, açık ve samimi bir şekilde O'nda olmayı ve yeni bir güçle yaşamda var olmayı çok arzu ediyoruz. Ama, bizi nerede beklediğine bakmayı, nerede olacağını keşfetmeyi kavrayamıyoruz. Yani Söz olan Oğlu'nda. Ya da Tanrı'yı arıyoruz; çünkü O'na soracağımız binlerce şey var ve yanıtları verilmedikçe ; yaşamda olacakları hayal ederiz. Problemlerle ; bilgi, ipuçları, bir kolay yol için isteklerimizle park ederiz. ; her problem ve tüm ayrıntıların çözümünü bize veren O'nun dünyasını unuturuz. Bu yaşamda açgözlü olmanın yeteneklerine sahip oluruz. Tanrı'nın konuştuğu yere kulak vermeyi başaramıyoruz. İlk ve son olarak , tükenmez, uzun zamanlardan beri var olan Tanrı'nın dünyası; yaşadığımız dünyanın dışında varlığını sürdürüyor. Ya da Tanrı'nın dünyası; hemen hemen tükenmiş olan şimdiki, istemeye hakkımız varsa yeni bir dünya için varolduğu kadar yeryüzünü dinlemiş olduğunu zannediyoruz. Her zamanki gibi; aynı enerji ve kuvvetlenmeyle O'nun dünyası yankılanırken, olduğu kadar yakınımızdayken ; tükenmiş ve soğumuş dünyamızı görmeyi beceremiyoruz.

Hepimizin tanıklıkta bulunduğu gibi; Tanrı, aceleci ve kaygılı zekaya konuşabiliyor. Ruhsal gücümüzü yeniden bulabilmemizden önce ; O ve O'nun dünyası ile bir dostluk bağına sahip olmayı umuyorsak ; özel düşünce, bize üçüncü öncelikte yol gösteriyor. (” Tanrı ile Dostluk ” )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.