[Anonim]

GERÇEK MÜJDE’NİN KİLİSE DIŞINA ATILMASINA TARİHSEL BİR BAKIŞ..

Nasıl bugün “İsa’nın vaftizinin Müjdesi” bu derece seyrek duyulan bir müjde haline geldi ve onun yerine yanlış ve sahte Müjdeler dünya üzerinde yaygın bir şekilde duyuruluyor?

İsa dirildikten ve göğe alındıktan sonra, elçileri “kanın ve suyun müjde”sini duyurmaya başladılar. Yeni Antlaşmayı dikkatle okuduğumuzda, sadece Kutsal Kitap yazarlarının değil, tüm elçilerin ve ilk dönem Hıristiyan Kilisesi çalışanlarının – Havari Pavlus, Petrus ve Yuhanna dahil olmak üzere, açıkça “suyun ve kanın müjdesi”ni duyurduklarınıgörüyoruz.

Bu arada şeytan, başlangıçtan itibaren, değişik Müjdelerle kilisenin yaşam gücünü alıp götürmek için çeşitli yollar denemeye başlamıştı.

M.S. 3 13’teki Milan Bildirisi’nden sonra Hıristiyan Kilisesi, şeytanın tuzağına düştü. Roma İmparatorluğunun politik güçleri Hıristiyanlığı, devlet dini olarak kabul etmek üzere değişince, İmparatorluk, politik dengeye kavuştu. “Vaftizle Kilise’ye giren herkesi” açıklamakla, Roma İmparatorluğu değişik sömürgelerdeki farklı insanları birleştirebildi. Bu uygulamanın bir sonucu olarak, Havarilerin iman ikrarının ezberden okunması din eğitiminin temeli olarak yer aldı. Kutsal Kitap’a göre daha mutaassıp bir müjde yüzünden, “Kudretle, Kutsal Ruh’la ve tam bir güvenle” (l. Selanikliler 1:5). Bize verilen; ‘suyun ve Ruh’un Müjdesi’ yavaş yavaşkayboldu.

Milan Bildirisi’nden bin yıl sonra tüm Avrupa dünyasınıHristiyanlığın Karanlık Çağı kapladı. Değişik ülkelerde ortaya çıkan bir dizi reform hareketleri her ne kadar insanları “söze, kayraya ve imana” yönelttiyse de hiçbiri gerçek müjdeyi, “suyun ve kanın müjdesini” bulamadı.

Bu gerçek müjde, Elçiler döneminden beri sözü izleyen birkaç kişinin ellerinde canlı tutuldu. Yağmur suyu gibi toprakta kaybolduktan sonra alçak ovalarda yüzeye fışkıran kaynak suyu gibi son zamanlarda tüm dünyaya duyurulmak üzere tekrar ortaya çıktı.