[Anonim]

Evet Kayram,
Hem seçilmişlik, hem özgür irade. İkisi de çok etkili ve önemlidir. Birbirinden ayrılamaz. Yalnız biri kurtuluş yolu değildir. İç İçedir. Ben demiyorum ki kurtuluş yalnız bizim çabamızla olur. Bunu düşünen kesinlikle yanılıyor demektir. Kimse kendi iyiliğiyle kurtulamayacak.

Bu şuna benziyor. Tavuk mu yumurtadan çıkar, yumurta mı tavuktan. Benzetme biraz hafif kaçmış olabilir ama böyledir. Her ikisi de doğrudur. Seçildik. Rab’bin sesini duyduk, kabul ettik ve O’nu takip ettik. Rab şöyle diyor. Benim koyunlarım beni tanır, sesimi işitir ve beni takip eder. İradeyi burada yine belirtmiştir Rab. Onları zorla sürmekten hiç bahsetmiyor. Arada zorlama değil, büyük bir sevgi oluyor, sevgiyi veren Rab’dir. Büyüten hem Rab’dir, hem biz. Sevgi karşılıklı yanıt buluduğunda ve etkileşim içinde olduğunda büyür. Tek taraflı çaba büyütemez. Rab bize sevgisini verdi, biz kabul ettik. Şükranla ettik. Merhametini gördükçe daha da sevdik. Tanıdıkça (Rab kendisini bize her geçen gün biraz daha tanıttıkça) sevgi arttı. Kopmaz, sarsılmaz bir sevgi bağı, her zorluğu aşabilir. Aşması gereken taraf biziz. Bu sevgi bizi güçlendirir, cesaretlendirir, teşvik eder. İsteyerek, seve seve Rab’bin isteklerini yaparız. Galatyalılarda Pavlusun dediği “önemli olan sevgiyle etkin olan imandır” Ne kadar doğru. Ne kadar güzel. Zorla değil, sevgiyle, sevgiden dolayı itaat etmek, imana sahip olmak.