[klaus]

Sevgili kardeşim Tuba ve İmif , yazılarınızı dikkatle okudum. Bende nacizane fikrimi söylemek isterim. Mezhepsel farklılıklarınızdan dolayı farklı görüşleriniz var anladığım kadarıyla , ama gene de yanlış anlamışsam özür dilerim. Benim ve kilisemin öğretişine göre ; her ikinizin düşüncesine katılıyorum. Yani hem seçilmişlik hem özgür irade.

Kendi iman yolculuğumdan örnek vermek istedim, bu yüzden haddim olmayarak sohbetinize katılmak istedim. Ben İsa Mesihi görerek şifa bulan bir bayanım. O güne dek İsa Mesihi aramamıştım. O beni buldu ansızın ! Bana şifa verdi ve ben iyileştim. Tam 3 yıl boyunca herkese, bana şifa veren İsa peygamberi ! anlattım. Ve bana neden şifa vermiş olabileceğini düşündüm. Ve hiç elime incil alıp okumadım. Hatta 3 yıl içinde İsa Mesihi unuttum !

Sevgili İmif demiş ;

” Kendi arzunuzla mı İsa Mesih’e geldiğinizi düşünüyorsunuz? ”
”Böylece Allah’ın isteği içimizde, Mesih düşüncesinin doğuşu ile düşünceye dalarak Allah’ın iradesine uymağa başlarız ? ”

Sevgili İmif, beni Baba, oğlu İsa Mesihe çekti ama ben anlamadım ! Ama İsa ne yaptı ? kendisine verilen koyunları kaybetmemek için sabırla bekledi ! yani sabırla beni bekledi ! Biliyordu ki bir gün kendi irademle artık Ona geleceğimi !

Sevgili Tuba demiş ;

” Rab’bin kendisi, evet bize sevgisini gösterdikçe içimizde onun isteğini gerçeklerştirme isteğini Rab’bin kendisi sağlar. Ama istekte kalmayıp eyleme geçiren biziz. İsteği veren, o eylemi gerçekleştirmemizi isteyen ve teşvik eden evet Rab’dir. Gücü de verir.”

Sevgili Tuba, haklısın, tam 3 yıl sonra içime Rab, eyleme geçme isteğini koydu ! Yurt dışında imanlı olan eniştem ve ablamın yanına gidebilme imkanı bulduğum hatta gitme şartlarını Rabbin bizzat kendisi sağladığı bir dönemde, ablam ve eniştemden ruhsal destek isteyerek ve oradaki kiliseleri tek tek istekle dolaşarak, Rabbe geldim ! Halleluya !

Benim hayatımda hem özgür irade hem seçilmişlik oldu sanırım.
Bunu paylaşmak istedim sizinle.

Sevgi ve esenlikle kalınız kardeşler.