[Anonim]

Duyacak duyacak, ama hiç anlamayacaksınız,
bakacak bakacak, ama hiç görmeyeceksiniz!
15Çünkü bu halkın yüreği duygusuzlaştı,
kulakları ağır işitir oldu.
Gözlerini de kapadılar.
Öyle ki, gözleri görmesin,
kulakları işitmesin, yürekleri anlamasın,
ve bana dönmesinler.
Dönselerdi, onları iyileştirirdim.’

İrdemizle, kendi isteğimizle Rab’bi kabul etmek önemlidir. Rab imanlıyla arasında ki ilişkiyi evliliğe benzetiyor. Evlenen kişilerin kendi iradeleriyle birbirlerini istemeleri ve kabul etmeleri esastır. Zorla evlilikten bahsedilmiyor. Biz Rab’be evet deriz. O da bize Kutsal Ruhunu verir. O’nu daha çok tanır isteklerini biliriz. Bu arada sevgimi artar ve Rab’bin her isteğini yapma isteğimiz olur. Öncelikle Rab’bin sevgisi etkili olur. Bu sevgiye değer vermeye başlarız, Rab’bin kendisi, evet bize sevgisini gösterdikçe içimizde onun isteğini gerçeklerştirme isteğini Rab’bin kendisi sağlar. Ama istekte kalmayıp eyleme geçiren biziz. İsteği veren, o eylemi gerçekleştirmemizi isteyen ve teşvik eden evet Rab’dir. Gücü de verir. Ama biz kabul eder ve eylemde ve ruhta Rab’be sevgimizi gösteririz. Adem ve Havva Rab’bi gördükleri halde, ilk başta bütün bereketi gördükleri halde düştüler. İradeleriyle kötü olanı seçtiler. Rab kimseyi zorla doğruyu yapmamamızı sağlamaz. Bizim kendi isteğimizi görmek ister. Bu şekilde sevgimizin ne kadar büyük ve gerçek olduğunu anlar. Siz sevdiğiniz insanın zorla, isteği dışında, sahte bir şekilde sevgi gösterisinde bulunmasını mı istersiniz, yoksa gerçekten, kendi rızasıyla, isteğiyle sevgisini göstermesini, sevmesini mi istersiniz. Samimi olanı tabi ki. Rab de ilişkimizde bunu ister. Dıştan yapılan şeylerin gözünde ne kadar değersiz olduğunu kaç defa söyledi.