[Anonim]

Sn. KUTSAL YOL;

Ben şimdiye kadar hiç bir Hristiyanla tanışma fırsatı bulamamış, kilise görmemiş bir kimseyim. Hristiyanları, 7/24 yayın yapan Kanalhayat tv den tanımaya, anlamaya çalışmaktaydım. Fakat burada gördüklerim beni ziyâdesiyle üzmüştü.

Tümörlere emredip yok eden “şifâcı”ları, bâzı insanların ağzından köpükler çıkartarak cin kovduğunu iddia eden “cinci bacı”ları, “İsâ’ya iman” karşılığı ‘promosyon’ olarak Cennet tapusu verenleri gördükçe, epey canım sıkılmıştı. Fakat bu durum beni imanımdan soğutmamış, aksine İncil’e daha çok bağlanmama sebep olmuştu.

Kısa sayılabilecek MESİH’e iman sürecinde şunu öğrendim.

İncil’i anlamak için; İncil okumak lâzım.
Kim, inancını başkalarının söylediklerine dayandırarak oluşturuyorsa; o, MESİH’e değil, onların İncil algısı ve yorumlarına iman etmiştir.

Bu yazınızı okuyunca, MESİH imanlısı olan herkesin ilgili tv kanalında gördüklerim gibi olmadığını anladım.
Bu da beni ferahlattı.
Gerçi başkalarının ne düşündüğü, nasıl inandığı beni etkilemez.
Lâkin; orta yerde bulunan genel-geçer Hristiyanlık bu ise; o takdirde ben farklı bir inanç algısına sâhibim demektir.

MESİH’in “Şifâ verme/Cin kovma” gibi mûcizelerini küçümsüyor ya da inkâr ediyor değilim. Bunların birer “iman reklâmı” gibi kulanılmasına itirâz etmekteyim. “Reklâm” olan yerde samimiyet yoktur. Halbuki; imanın temeli samimiyete dayanır. İncil’de örneklenen ve şifaya kavuşturlan herkes, İsrail’in Rabbine inanıyordu; hiç birisi inançsız değildi. Ama şimdiki durumlar daha farklı.

Efendiler efendisi MESİH, imanımızın nasıl olması gerektiğini ne de güzel anlatıyor!…

Yu 15:1 Ben gerçek asmayım ve Babam bağcıdır.

Yu 15:4 Bende kalın, ben de sizde kalayım. Çubuk asmada kalmazsa kendiliğinden meyve veremez. Bunun gibi, siz de bende kalmazsanız meyve veremezsiniz.

Yu 15:5 Ben asmayım, siz çubuklarsınız. Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir. Bensiz hiçbir şey yapamazsınız.

Rab MESİH’in lütuf ve esenliği üzerinize olsun.