[Anonim]

fırat çölgeçen;9203 wrote:

Sayın izmirligizem; yazınız için teşekkür ederim.Ama sizin düşüncelerinize katılmam olanaksız. Neden ? derseniz. İnsan, günahlı bir yapıya sahiptir. Kayin ve Habil, olayında da bunu görmek mümkündür. Sonuç, cinayet ve ölüm. Rab’bi dışlayan insan ya da topluluklar; dünyasal egemenlik için mücadele ettikçe ; şeytanı sevindirmektedir. Dünyadaki vahşeti izledikçe ben de üzülüyorum. Ama bu olaylar; Tanrı’nın istediği şeyler değildir. İkincisi bir yanılgınız var. Osmanlı da o kadar rahat değildi. Bu konuda daha derin bir araştırma yapmanızı öneririm. Size bu konuda, bir iki örnek kitap vereyim. Tabi ki bunlar örnek: ” Osmanlı İmparatorluğu Tarihi ( 2.cilt )”, ” Yüzyılların Gerçeği ve Mirası ( 4 cilt )” kitapları, yazarı; Server Tanilli. Osmanlı, topraklarında her başkaldırılarda, savaş ilan etmiştir. Tabi ki, Türklerin adaletli davranışları da var. Rab, sizi bereketlesin. :elsalla: :elsalla: :elsalla:

Fırat Abi Osmanlı’nın her baş kaldırana savaş ilan ettiği bir gerçektir; ama o günün şartları da buydu.

Yani o günün şartlarında, belli bir güce sahip olupta, baş kaldıranlara savaş açmayan herhangi bir devlet varmıydı? Yada devlet sorunlarının çözümünde savaşmaktan ve kaba kuvvetten önce dostluk ve sevgiyi tercih eden bir dünya görüşü mü vardı? Bence yoktu… Dolayısıyla Osmanlı o günün dünya görüşünü kendi bünyesinde de yaşamıştı…

Peki bu dünya görüşünü severmiyim? Elbette ki sevmem. Sebeb ne olursa olsun, savaşı nasıl destekleyebiliriz? Ama o günün şartlarının da bu olduğu bir gerçektir. O günün şartlarında dünya da var olmayan bir felsefeyi “Osmanlıda neden yoktu?” diye eleştirmek bence oldukça taraflı bir tutum olur ve haksızlık etmiş oluruz.