[Armagan]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]BÖLÜM İKİ[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Mesih Tanrı’nın Adlarına ve Ünvanlarına Sahiptir[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in tanrısallığıyla ilgili en büyük tartışmalardan biri, İsa’nın yaşadığı zamanlarda gerçekleşmiştir. İsa, Eski Antlaşma’da Tanrı için kullanılan adları ve ünvanları üzerine alıp, insanların Kendisini bu adlarla çağırmasına izin vermiştir. Yahudi din önderleri bu duruma o kadar sinirlenmişlerdi ki, İsa’yı dine hakaretten öldürmek istediler. Yahudi yetkililerinin, bu Galileli öğretmenin Yüce Tanrı olduğunu iddia ettiğinden hiçbir şüpheleri yoktu. Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Birisi karşı çıkıp, ‘İsa’nın bu tanrısal adları ve ünvanları üzerine alması, O’nu Tanrı’yla bir yapmaz’ diyebilir. Birçok kişi aynı isme ve ünvana sahip olabilir. Veya John Smith adlı bir şahıs, aynı zamanda hem bir adam, hem bir koca, hem de bir satış müdürü olabilir. Bazı isimler ve ünvanlar sadece bir kişiye mahsus olabilir. Örneğin; sadece bir Birleşik Devletler Başkanı vardır. Kutsal Kitab’ın İsa için kullandığı birçok ad ve ünvan sadece Tanrı’ya ait olan ad ve ünvanlardı.Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahve (Yehova)[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Yahudilerce en çok saygı duyulan Tanrı’nın Yahve adını Kendisi için kullanmıştır:Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı bu adı ilk kez Çıkış 3’te halkına söylemiştir. Musa Tanrı’ya; “Seni hangi adla çağırayım?” diye sorunca Tanrı şöyle karşılık vermiştir:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Ben, Ben Olanım… İsrail oğullarına; Beni size BEN’im gönderdi diyeceksin” (Çıkış 3:13-14).Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]BEN’im sözü Yahve kelimesi değildir. Bu kelime Çıkış 3:15’teki Yahve kelimesinin de türediği “olmak” kelimesinden kaynaklanır. Tanrı’nın Musa’ya söylemiş olduğu “Ben, Ben Olanım” ünvanı 15 ayette kısaltılmış biçimde açıklanan Yahve kelimesinin, sonsuz bir şekilde ifade edilişidir. Eski Antlaşma’nın Yunanca çevirisi olan Septuagint, Çıkış 3:14’teki BEN’im kelimesini “ego eimi” olarak yansıtmıştır. (İsa zamanında yeryüzünde çoğunlukla konuşulan dil Grekçeydi ve Grekçe Yeni Antlaşma’nın diliydi).Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın zamanında BEN’im kelimesinin Grekçe (ego eimi) kullanımı, İbranice’deki Yahve kelimesinin karşılığıydı. Metne bağlı olarak, “BEN’im” kelimesinin vurgulu bir biçimde söylenişiydi (Yuhanna 9:9).Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, birçok kez sadece Tanrı için kullanılan ego eimi kelimesini kendisi için kullanmıştır. Bunun en açık örneğini Yuhanna 8:57-59’da görüyoruz: “Sen daha elli yaşında bile değilsin. İbrahim’i de mi gördün? dediler. İsa, size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce BEN (ego eimi) var’ım. O zaman İsa’yı taşlamak için yerden taş aldılar.” İsa’nın bu iddiasından dolayı Yahudiler O’nu öldürmek istediler. Eski Antlaşma bu konuda oldukça açıktı. Tanrı’ya hakaret etmenin bedeli taşlanarak öldürülmekti (Levililer 24:16). [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa bu ünvanı başka durumlarda da üzerine almıştır. Aynı bölümün başlarında İsa şöyle demiştir: “Benim (ego eimi) O olduğuma iman etmezseniz günahlarınızın içinde öleceksiniz” (Yuhanna 8:24). Yahudilere şöyle demiştir: “İnsanoğlu’nu yukarı kaldırdığınız zaman benim (ego eimi) O olduğumu anlayacaksınız” (Yuhanna 8:28). Grekçe metinde “O” üçüncü tekil şahıs olarak yer almamaktadır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa sürekli bir şekilde tanrısallığını doğrulamıştır. Yahudi tapınak bekçileri ve Romalı askerler, İsa çarmıha gerilmeden bir gece önce O’nu tutuklamaya geldiklerinde İsa onlara şu soruyu sormuştur: “İsa, kimi arıyorsunuz? diye sordu. Nasıralı İsa’yı diye karşılık verdiler. İsa onlara ‘Ben’im’ (ego eimi) dedi” (Yuhanna 18:4). O’nun iddiasının ve kişiliğinin gücü karşısında duramadılar. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın Tanrılığına inanmış olan Yeni Antlaşma yazarları, İsa’yı Eski Antlaşma’daki Yahve olarak tanıtmakta bir sakınca görmemişlerdir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Markos İncilinin başında İşaya’nın şu sözleri yer alır: “Çağıranın sesi: Çölde Rabbin (Yahve) yolunu hazırlayın, bozkırda Allahımız için büyük bir yol düz edin” (İşaya 40:3). Markos bu ayetin, Vaftizci Yahya’nın, İsa’nın yolunu hazırlamasıyla gerçekleştiğini belirtmiştir (Markos 1:2-4; Yuhanna 1:23 ile karşılaştırınız). [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Pavlus, Yoel 2:32’yi aktarmıştır: “Ve vaki olacak ki her kim Rabbin ismini çağırırsa, kurtulacak.” Pavlus bu ayeti İsa’yla bağdaştırarak; “Rabbe yakaran herkes kurtulacaktır” demiştir (Romalılar 10:13).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Petrus da Yoel’deki aynı ayeti aktarmıştır: “O zaman Rabbe yakaran herkes kurtulacaktır” (Elçilerin İşleri 2:21). İnsanlar kurtulmak için ne yapmaları gerektiğini sorduklarında Petrus onlara; “Tövbe edin, her biriniz İsa Mesih’in adıyla vaftiz olsun…” (Elçilerin İşleri 2:38). Rabbin (Yahve) adıyla kurtuluşa erişeceklerini söyledikten sonra, Petrus İsa Mesih’in adıyla vaftiz olmaları gerektiğini söylüyor. Petrus, Mesih’in Tanrı olduğuna inanmamış olsaydı, o zaman insanları Yahve adıyla vaftiz olmaya çağırırdı. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Herhalde İsa’nın öğrencilerinin, O’nun Tanrı olduğunu kabul etmelerinden çok, O’nun düşmanlarının, İsa’nın Tanrı olduğu iddiasını anlamaları daha da önemlidir. Bir hukuk mahkemesinde düşman tanık, her zaman güçlü bir kanıttır. Örneğin, ileride de gösterileceği gibi İsa şöyle demiştir:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“”Ben ve Baba biriz.” [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudiler O’nu taşlamak için yerden yine taş aldılar. İsa onlara, “Size Baba’dan kaynaklanan birçok iyi işler gösterdim” dedi. “Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?” [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudiler şöyle cevap verdiler: “Seni iyi işlerden ötürü değil, küfür ettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun” (Yuhanna 10:30-33).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudi önderlerin, İsa’nın kim olduğunu iddia ettiğini anladıklarına hiç şüphe yoktur. İsa’nın düşmanlarının suçlamalarının temeli, yaptığı şeylerden dolayı değil, Tanrı olduğunu ileri sürdüğünden dolayıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma’da Tanrı için kullanılan kelime Grekçe’den gelen “Teos” kelimesidir (Eski Antlaşma’daki “Elohim” kelimesinin eş anlamlısı). Bir kaç özel durumda İsa’yı sahte tanrılardan ayırmak için bu ad kullanılmıştır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Kitab’a dayalı Yahudi-Hıristiyan tek gerçek Tanrı görüşü, Hindu ve Budistlerin, bireyin gerçek kişiliğinin Tanrı’yla veya tek realiteyle bir olduğu görüşüne zıttır. Örneğin, Hinduların çoğu “ben Tanrıyım” demekte hiçbir sakınca görmez ve binlerce izleyiciye de aynı şeyi öğretirler. İçinde zaten kendisinin Tanrı olduğuna inanan bir kişinin, Tanrı’yı Mesih İnancı anlayışında aramasına veya kişisel bir Kurtarıcıya gereksinimi yoktur. Aynı durum Yeni Antlaşma için geçerli değildir. Tek Tanrılı Yahudi inancında Tanrı’yla insan arasındaki ilişki oldukça açık bir biçimde çizilmiştir. Kültürel olarak, İsa Tanrı’nın kendisi değilse O’na Tanrı denilemezdi (Tesniye 6:4). Çünkü Yahudi düşüncesinde “başka ilahlar” olamazdı.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]C.S. Lewis şöyle yazmıştır:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir görüş, İsa’nın böyle iddialarda bulunmadığını, izleyicilerinin O’nun hikâyesini abarttıklarını ve efsane o kadar büyüdükten sonra, İsa’nın böyle şeyler söylediğini ileri sürer. Bunun doğru olması oldukça zordur, çünkü İsa’nın izleyicilerinin tümü Yahudiydi. Yani, sadece bir tek Tanrı’nın varlığına inanan, başka bir Tanrı’nın olmasının olanaksız olduğunu düşünen bir millertin üyeleri, İsa’nın Tanrı olduğunu ileri sürüyorlardı. Dini bir önder hakkında böyle saçma bir uydurmaya inanması olanaksız olan bir millette, bu yanlışın yayılması mantıksızdır. Öte yandan, İsa’nın izleyicilerinden veya Yeni Antlaşma yazarlarından hiçbirisinin, bu öğretişe hemen sarılmadıkları izlenimini ediniyoruz. 2[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı, yaratmış olduğu insandan ayrı durmuştur. İnsanlar Tanrı’nın bir uzantısı değildiler: Aşağıdakiler, Yeni Antlaşma’da Mesih’in Tanrı olarak adlandırıldığı onbir örneği içermektedir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]1. Mesih’in meleklerden ve peygamberlerden üstün olduğu belirtilen İbraniler’in birinci bölümünde, kitabın yazarı şöyle diyor: “Ey Tanrı (Teos), tahtın sonsuzluk boyunca kalıcıdır” (İbraniler 1:8). Bu aktarma Mezmur 45:6-7’den alınmıştır. Bu ayette Tanrı, Tanrı’ya hitap etmektedir.2[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. Petrus, Mesih’i “Tanrı” (Teos) olarak adlandırarak şöyle der; “İsa Mesih’in kulu ve elçisi ben Simun Petrus’tan, Tanrımız ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in doğruluğu sayesinde, bizimkiyle eşdeğer bir imana kavuşmuş olanlara selam” (2 Petrus 1:1). Burada İsa Mesih kelimesi, Tanrı ve Kurtarıcı kelimelerine açıklayıcı olarak kullanılmıştır. Burada kullanılan “Tanrımız ve Kurtarıcımız İsa Mesih” tanımı, Grekçe’de bir kişi anlamında kullanılır. Yani, İsa Tanrı ve Kurtarıcı’dır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]3. Aynı durum, Pavlus’un Titus’a yazdığı şu cümlede de görülür: “Bu arada, mübarek ümidimizin gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in, yücelik içinde gelmesini bekliyoruz” (Titus 2:13).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. Dirilişten şüphe eden Tomas şöyle demiştir: “O’nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam” (Yuhanna 20:25). İsa Tomas’a göründüğünde şöyle dedi: “Parmağını uzat, ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol! ” (a. 27). Tomas, İsa’ya şöyle karşılık verdi: “Rabbim ve Tanrım (Teos)” (a. 28). Tomas bu sözleriyle İsa’ya hitap etmektedir. Tomas, Mesih’in tanrısallığı ve rabliğiyle ilgili olan her iki ünvanı da kullanmıştır. İsa, Tomas’ı hakaret etmekle azarlamamış, tersine bu tanrısallık ünvanlarını kabul etmiştir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]5. Elçilerin İşleri 2:36 şöyle diyor: “Tanrı, sizin çarmıha gerdiğiniz bu İsa’yı, hem Rab, hem Mesih yapmıştır.” 39 ayette şöyle yazılmışır: “…Tanrımız olan Rab…” Ve işte Rab (a. 36) olan Mesih aynı zamanda Tanrıdır (a. 39). Elçilerin İşleri 10:36 bu bildiriyi “herşeyin Rabbi” vurgusuyla güçlendiriyor.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]6. Elçilerin İşleri 16:31 ve 34 Rab İsa’ya inanmanın Tanrı’ya inanmak olduğunu belirtir. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]7. Esinleme 7:10-12, 17 şöyle der: “Yüksek sesle ‘Kurtarış, taht üzerinde oturan Tanrımıza ve Kuzuya özgüdür,’ diye bağırıyorlardı. Bütün melekler, tahtın, ihtiyarların ve dört yaratığın çevresinde duruyordu. Tahtın önünde yüzüstü yere kapanıp, Tanrı’ya tapınarak şöyle diyorlardı: “Amin, Övgü, yücelik ve bilgelik, şükran ve saygı, güç ve kudret, sonsuzlara dek Tanrımızın olsun. Amin’…. Çünkü tahtın ortasında olan Kuzu, onların gözlerinden bütün yaşları silecek.” Onuncu ayette, Tanrı tahtta otururken, onyedince ayette Kuzu (İsa) tahttadır. 17. ayette tahtın ortasında oturan kimdir? Tahtın ortasında İsa’nın olduğunu söylemek, fakat yine de O’nun tanrısallığını reddetmek Tanrı’ya hakarettir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]8. Elçilerin İşleri 18:25’te şöyle yazılmıştır: “Rabbin yolu… İsa’yla ilgili gerçekler….” 26. ayetteki “Tanrı yolu” ile aynıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]9. Mesih’in diğer bir adı da “Tanrı bizimle” anlamına gelen “İmanuel” (İşaya 7:14) kelimesidir. Matta 1:23’te bu ünvan açıkça İsa’nın Kendisine verilmiştir: ” İşte kız gebe kalıp bir oğul doğuracak. O’nun adını İmanuel koyacaklar. İmanuel, ‘Tanrı bizimle’ demektir.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]10. İşaya 9:6’da şöyle yazılmıştır: “Çünkü bize bir çocuk doğdu, bize bir çocuk verildi; ve reislik onun omzu üzerinde olacak, ve onun adı: Muhteşem Öğütçü, kadir Allah, Ebediyet Babası, Selamet Reisi çağırılacak.” İsa Mesih’le ilgili bu önbildiri, O’nun adlarından birinin İbranice karşılığı “El Gibbor” olan “Yüce Tanrı” olacağını bildirmektedir. Aynı tanım, İşaya 10:21’de Yahve adı için de kullanılmıştır. Kutsal Ruh, bebek İsa’yı bu ünvanlarla tanıtmıştır. Bu adlar, bebek İsa’nın doğasını ifade etmek için kullanılmadıysa, bu önbildiri yalan durumuna düşmüş olur. Önbildirilerde; “O’nun adı şudur…,” veya “adının anlamı şudur…,” gibi önbildiriler boşuna söylenmiş olur.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Herbert C. Leupold’un da söylemiş olduğu gibi: “İşte O’nun karakteri böyle olacak… Bu adlarla çağrılmaktadır, çünkü bu adların ve ünvanların belirttiği kişi O’dur.” 3 Eğer İsa, “Yüce Tanrı” değilse, o halde ne “Muhteşem Öğütçü”, ne de “Barış Prensi’dir.” Eğer İsa bu adlardan hiç birisi değilse, neden böyle terimleri kullanma gereksinimimiz olsun? Hiçbir ilgisi yoksa, bir adın anlamını açıklamaya ne gerek var? Fakat tüm İşaya kitabının ve Eski Antlaşma’nın da belirttiği gibi, Mesih “muhteşem öğütçü” ve “barış prensi” dir (İşaya 42 ve 49; Zekarya 9:9, 10; Mika 5:4). Ve Yeni Antlaşma’nın da kanıtlamış olduğu gibi O, Yüce Tanrı’dır (Yuhanna 1:1; Titus 2:13). [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]11. Yuhanna 1:1, 14’te şöyle yazılmıştır: “Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrı’ydı (Teos)…. Söz, insan olup aramızda yaşadı. Biz de O’nun yüceliğini, Baba’dan gelen lütuf ve gerçekle dolu olan biricik Oğul’un yüceliğini gördük.” Mesih’in tanrısallığını Yuhanna 1:1 kadar açıkça belirten bir ayet bulamazsınız. “Söz” kelimesinin İsa’dan bahsetmekte olduğu konusunda hiç bir şüpheye yer yoktur.Çünkü 14. ayette “Söz, insan olup aramızda yaşadı” cümlesi Mesih’in tanrısallığının kanıtıdır. Yuhanna 1:1 ve 14. ayetler Söz’ün “Tanrıyla” olduğunu, “Tanrı” olduğunu” ve “beden aldığını” belirtir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu ayetleri okuduktan sonra Mesih’in tanrısallığını reddetmek için, Yuhanna 1:1’in yanlış çevirilmiş veya yanlış yorumlanmış olması gerekir. Yuhanna 1:1’i yanlış çevirmenin yollarından biri de “Söz Tanrıydı” cümlesini “Söz bir tanrıydı” olarak çevirmektir. Bu şekilde çevirmek yanlıştır, çünkü Grekçe metinde Tanrı’dan önce “bir” tanım edatı kullanılmamaktadır. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Grek dili öğrencilerinden Bruce Metzger, Chicago Üniversitesi profesörlerinden Dr. Ernest Cadman Colwell’in, Grekçe tanım edatlarıyla ilgili bir çalışmasından şu alıntıyı aktarıyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Belirli bir yalın haber kipi, fiilden sonra geldiğinde, tanım edatına sahiptir. Fiilden önce gelirse, tanım edatı kullanılmaz…. Yuhanna İncili’nin açılış ayeti, bu kuralın uygulanabileceği pasajlardan birisidir. Bu kurala göre, yalın haber kipi belirli isim olarak çevrilebilir. Tanım edatının yokluğu (Teos’tan önce) haber kipi fiilden önce geldiğinde, haber kipini belirsiz veya nitel yapmaz. Sadece metin gerektirirse haber kipi belirsiz olur. Yuhanna İncili’ndeki bu metin, böyle bir anlam gerektirmemektedir. Bu sonuç tuhaf karşılanmamalıdır, çünkü Yuhanna’nın girişinde böyle başlayan kitap, Tomas’ın itirafıyla sonuca ulaşmaktadır.” 4[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Kitap dillerinde uzman olan F.F. Bruce, bu kelimenin “bir tanrı” olarak çevrilmesinin korkunç bir çeviri hatası olacağını belirterek, isimlerde belirsiz tanım edatını kullanmanın, yalın haber kipi yapılarında sık kullanıldığını yazmıştır.5[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu nedenle, Yuhanna 1:1 Yeni Antlaşma’da Mesih’in tanrısallığını en açık bir şekilde açıklayan ayettir. Bu ayetin dilbilgisel yapısı, dünyanın en ünlü Grekçe ve Kutsal Kitap uzmanları tarafından tartışılmıştır. Bu ayeti şu şekilde düzenleyebiliriz: “Hiç bir şey var olmadan önce, Söz vardı. Söz, Tanrı’yla yakın bir ilişki içerisindeydi, ve Tanrı neyse, Söz de O’ydu.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]F.F. Bruce’un da birinci ayetle ilgili olarak belirttiği gibi “…güç Tanrı’dır ve Söz’ün Kendisi Tanrı’ydı….” 6[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bazen insanlar, İsa’nın nasıl olur da hem “Tanrı” hem de “Tanrı’yla birlikte” olabileceğini soruyorlar. Bunun cevabı, Üçlübirlik kavramındadır: Üç sonsuz kişilikte olan tek Tanrı. Yuhanna 1:1’deki Söz, Üçlübirlik’teki Kişilerden birisiyle birlikteydi ve Söz’ün Kendisi Tanrı’nın Kendisiydi.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Uluslararası Yol” (The Way International) olarak tanınan bir grup, İsa’yı, “bizim sözlerimiz nasıl kendimizi ifade etmek için kullanılmıştır” diye tanıtmaktadır. Bu grup, İsa’nın Tanrı anlamında Söz olduğuna inanmamaktadır. Bu yorumu desteklemek için, Yuhanna 1:1-18’in İsa’dan bahsetmediğini, Tanrı’dan bahsettiğini ileri sürerler. Eğer bu ayetler İsa’dan bahsediyorsa, sadece Tanrı’ya ait olan özelliklerin İsa’da da olmuş olacağını söyleyip, bunun doğru olmadığını iddia ederler. Yani, ellerinden geldiğince Yuhanna 1’deki ayetlerden İsa’yı çıkarıp, bu ayetlerin sadece Tanrı’dan bahsettiğini ileri sürerler.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Aslına bakarsanız, yaptıkları yorumda birçok yanlış vardır. Birincisi, Yuhanna 1’deki O, O’nu ve O’nda gibi kişilik zamirleri İsa’dan değil de, sadece Tanrı’dan bahsediyorsa, pek anlam ifade etmezler. Çünkü, Yuhanna 1’in temel amacı, insanların İsa’ya inanmalarını sağlamaktır. Bu İncil’in ana ayetlerinden birinde Yuhanna şöyle der: “Ne varki yazılanlar, İsa’nın, Tanrı’nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O’nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır” (Yuhanna 20:31). Bu nedenle, Yuhanna’nın giriş bölümünün, kitabın ana temasıyla bağdaşması oldukça mantıklıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İkincisi, Yuhanna 1:1-18’de söylenenlerin hepsi, aynı kitapta veya Yeni Antlaşma’nın diğer ayetlerinde tekrar edilmiştir:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bölüm Bir[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Paralel Ayetler[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif] 3. ve 10. ayetler: O dünyayı yarattı[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa dünyanın yaratılmasında aktifti (İbraniler 1:1, 2, 8-13; Koloseliler 1:16-18).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. ayet: “Yaşam O’ndaydı”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif] İsa “yaşam ekmeği,” “diriliş ve yaşam,” “yol, gerçek ve yaşam” olduğunu söylemiştir (Yuhanna 6:35, 48, 51; 11:25; 14:6). Yuhanna 20:31 İsa’ya inanmakla insanların yaşama kavuşacağını söyler.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4 ve 9. ayetler: “insanların ışığıydı” ve “gerçek ışık” idi[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa “dünyanın ışığı” olduğunu söylemiştir (Yuhanna 8:12; 9:5)[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]10. ayet: “O dünyadaydı”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kim? Mantıksal olarak bu ayet, İsa’yı işaret etmektedir. Yuhanna İncili boyunca üzerinde durulan nokta, İsa’nın yeryüzüne gelişidir (Yuhanna 3:17; 6:33, v.b.).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]11. ayet: “Kendi yurduna geldi, ama kendi halkı O’nu kabul etmedi.”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudiler Tanrı’yı tanıyorlardı. Tanrı’yı değil İsa’yı reddettiler (bkz. Yuhanna 3:32). İsa’yı reddederek, Tanrı’nın isteğini yaptıklarını sanıyorlardı.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]12. ayet: “Ancak, kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine, Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi.”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yuhanna kitabında Yuhanna, insanların İsa’ya inanmaları gerektiğini söylüyor (Yuhanna 3:16-18; 5:24; 12:44; 20:31 v.b.) İsa sonsuz yaşam veriyor (Yuhanna 10:28).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Alfa ve Omega — İlk ve Son
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Alfa ve Omega terimleri, Tanrı’yı muhteşem bir şekilde tanımlamaktadır. Gökler yıldızlarla dolmadan ve evren varolmadan önce, Tanrı vardı. Tanrı, sonsuzluktan sonsuzluğa uzanır. Tekvin 1:1’de şöyle yazılmıştır: “Başlangıçta Tanrı…”… Alfa (İlk) ve Omega (Son) ünvanları sadece Tanrı’ya yaraşır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu suretle, bu adlar Tanrı’nın sonsuzluk doğasını ifade etmek için kullanılır. O, tüm yaradılışın kaynağı ve amacıdır. Yaratılmış olan hiçbir yaratık, ilk ve son olduğu iddiasında bulunamaz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar’da İsa ve Tanrı, Alfa ve Omega, İlk ve Son olarak adlandırılır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]şaya 41:4– “Ben Rab, birinci ve sonuncularla beraber, ben O’yum.”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Esinleme 1:17, 18– “İlk (protos) ve son (eskatos) Ben’im. Diri olan Ben’im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diri kalacağım.”[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşaya 48:12– “Ben O’yum; ilk Ben’im, son da Ben’im.”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Esinleme 2:8– “Ölmüş ve yaşama dönmüş, ilk ve son olan şöyle diyor….”[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Esinleme 1:8– “Var olan, var olmuş ve var olacak olan, gücü her şeye yeten Rab diyor ki, ‘Alfa ve Omega Ben’im’.”[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Esinleme 22:12-16– “İşte tez geliyorum…. Alfa ve Omega, birinci ve sonuncu, başlangıç ve son Ben’im… Ben İsa, … bu tanıklığı size iletsin diye meleğimi gönderdim….”[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Esinleme 21:6,7– “Alfa ve Omega, başlangıç ve son Ben’im.. Susamış olana, yaşam suyunun pınarından karşılıksız olarak vereceğim. Galip gelen bunları miras alacak. Ben ona Tanrı olacağım, o da bana oğul olacak.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yukarıda, Esinleme kitabından aktarılan ayetlerin önemi görmemezlikten gelinemez. Bu ayetler, Mesih’in tanrısallığını açıklayan en güçlü ve en açık örneklerdendir. İki ilk ve iki son, iki Alfa ve iki Omega olamaz.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]RAB[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Rab” kelimesi, Eski ve Yeni Antlaşma’da, Tanrı’dan ve İsa’dan bahsetmek üzere kullanılır. Eski Antlaşma’da Rab kelimesinin karşılığı “Adonay” ‘dır. Aynı şekilde Rab kelimesinin Yeni Antlaşma’daki karşılığı “Kurios” ‘tur. Adonay ve Kurios kelimeleri, Tanrı’yı tanımlamak için Yahudilerce kullanılmaktaydı.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma’da “Kurios” kelimesinin iki anlamı vardı, birisi genel kullanım ve diğeri de kutsal kullanımdı. Genel kullanımı, saygı ifade etmek amacıyla kullanılan “bey” veya “efendi” anlamına geliyordu. Kutsal kullanım “tanrısallık” anlamına geliyordu. Bazı Yeni Antlaşma ayetlerinde “Rab” terimi, İsa’ya saygı amacıyla kullanılır (Yuhanna 4:11). İlk Mesih İnanlıları, Yahudiler gibi monoteisttiler (tek tanrılı). “Rab” kelimesini İsa için kutsal anlamda kullanmış olsaydılar, Mesih’in Tanrı olduğunu düşündükleri konusunda güçlü bir kanıt olacaktı. Hogg ve Vine’nin de belirttikleri gibi,[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’yı, Tanrı için kullanılan “Rab” kelimesiyle adlandırmaları, İsa’yla Tanrı’yı bir tuttukları anlamına gelir. İsa’ya Rab diyenlerin dünyadaki tek monoteist (tek tanrılı) inanca sahip oldukları hatırlanırsa, kullandıkları Rab kelimesi büyük önem taşır. Yaratıcıyı yaratmış olduğu bir insana benzetmek ve insanla bir tutmak, belki pagan (putperest) bir filozofun yapabileceği, fakat bir Yahudinin asla cesaret edemeyeceği bir şeydi. 7[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İmparatorlarına tanrı olarak tapınan Romalılar, birbirlerini “sezar Rabdir” diye selamlarlardı. İlk Mesih İnanlıları’na ve Yahudiler’e Romalılarca eziyet edilmelerinin sebeplerinden birisi de, İmparator’a “Rab” dememelerinden kaynaklanıyordu. Bu uygulama, Mesih İnanlıları’nın Tanrı anlamında kullandığı “İsa Rabdir” sözünün önemini gösterir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar’da, kutsal anlamda İsa’ya Rab denildiğini gösteren birçok açık örnek vardır. Pavlus şöyle der: “Bunun için şunu bilmenizi istiyorum: Tanrı’nın Ruhu aracılığıyla konuşan hiç kimse, ‘İsa’ya lânet olsun!’ demez. Kutsal Ruh’un aracılığı olmadan da hiç kimse, ‘İsa Rab’dir’ diyemez” (1. Korintliler 12:3). Bazı şahıslar “İsa’nın Rabbim olduğuna inanıyorum, ama O’nun Tanrı olduğunu sanmıyorum” diyerek, İsa’nın tanrısallığına karşı çıkabilirler. Burada sorulması gereken önemli soru, “Rab” kelimesiyle söylenmek istenendir. Herkes “İsa Rab’dir” diyebilir ve hatta bazıları bunu “efendi” anlamında da kullanabilir, fakat Pavlus’un bahsetmekte olduğu bu değildir. Burada birkaç şey, Pavlus’un, İsa’nın tanrısallığından bahsettiğini gösterir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]1. Pavlus 1. Korintlilerin 12. bölümüne, ruhsal armağanlardan bahsederek başlar ve Korintlilerin put tanrılara tapınmaya yönlendirildikleri gerçeğini ele alır. Bu sahte tanrılara karşıt olarak (a. 1, 2), Pavlus içinde Kutsal Ruh olan hiç kimsenin, İsa’ya lanet edemeyeceğini ve Kutsal Ruh olmadan hiç kimsenin “İsa Rab’dir” diyemeyeceğini söyler. Yani, Rab İsa tapınılmaya layık olan gerçek Tanrı’dır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. 3. ayette Pavlus Kutsal Ruh’u, İsa’yı ve Tanrı’yı bir tutar. 4.-6. ayetler de şunu gösteriyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. ayet: çeşitli armağanlar fakat aynı Ruh.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]5. ayet: çeşitli hizmetler, fakat aynı Rab (ör. İsa, ayet 1).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]6. ayet: çeşitli etkiler, fakat aynı Tanrı.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eğer İsa Tanrı değilse, 5. ayette neden eşit olarak ele alınır? 11. ve 18. ayetlerde ise Kutsal Ruh ve Tanrı, eş anlamlı adlarmış gibi ele alınır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in tanrısallığını reddeden bir kişiye, Rabbe dua edip etmediği sorulacak olursa, bu kişinin ; “Hangisinden bahsediyorsun?” diye sorması gerekirdi. İşte sorun da buradadır. Yeni Antlaşma’nın her yerinde, Tanrı’ya ve İsa’ya Rab denilmektedir. Bu soruyu sorduğunuzda alacağınız genel cevap şöyle olur: “Tanrı’ya dua ediyorum, fakat İsa’ya dua etmeye inanmıyorum.” Buna karşılık olarak, Yeni Antlaşma’da İsa’ya Rab olarak beş kez dua edildiğini görüyoruz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]1. Elçilerin İşleri 7:59, 60′ ta, İstefan İsa’ya Rab olarak dua eder. Onun inancına göre, İsa’nın kendi ruhunu teslim edebilecek kadar güçlü biri olduğunu görüyoruz. Sonra İstefan diz üstü çökerek ;”Ya Rab, bu günahı onlara yükleme!” demiştir. Hellenistik dönemdeki dindar bir Yahudi, Tanrı’dan başka hiç kimseye dua etmezdi.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. 1. Korintliler 1:2’de Pavlus kutsallara şöyle yazar: “Mesih İsa’da kutsal kılınmış ve kutsal olmaya çağrılmış olan sizlere ve hepimizin Rabbi İsa Mesih’in adını her yerde anan herkese….”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]3. Pavlus 2. Korintliler 12:8-9’da “bedendeki diken” den bahsederken şöyle der: “Bundan kurtulmak için Rabbe üç kez yalvardım. Ama O bana dedi ki ‘Lütfum sana yeter. Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır.’ İşte, Mesih’in gücü üzerimde bulunsun diye, güçsüzlüklerimle sevinerek, daha çok övüneceğim.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. 1. Yuhanna 5:13-15’te şöyle yazılmıştır: “Ben bunları Tanrı Oğlu’nun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye yazdım. Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine uygun ne dilersek bizi işitir. Her ne dilersek, bizi işittiğini bildiğimize göre, O’ndan dilemiş olduklarımızı aldığımızı da biliriz.” “O,” ” O’nun” ve “O’ndan” gibi kişilik zamirleri Tanrı’nın Oğlu’ndan bahsetmektedir (a. 13).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]5. Elçilerin İşleri 8:24’te Şimon şöyle der; “Benim için Rabbe yalvarın da söylediklerinizden hiç biri başıma gelmesin” (16. ayette İsa “Rabdir.”).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Petrus ve Pavlus, İsa’nın “herşeyin Rabbi” olduğunu ileri sürerler. (Elçilerin İşleri 10:36; Romalılar 10:12). Pavlus, ayrıca 1. Korintliler 2:8’de şöyle söyler: “Anlasalardı, yüce Rabbi çarmıha germezlerdi.” Görkem Rabbi kimdir? Mezmur 24:10’da şöyle yazılmıştır: “Kimdir O görkem kralı? Orduların Rabbi; Görkem kralı O’dur” (ayrıca bkz. Mezmur 36:7-8).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. Korintliler 4:4-5’te Pavlus İsa’ya şu şekilde Rab der: “Tanrı’nın görüntüsü olan Mesih’in yüceliğini bildiren müjdenin ışığı, imansızların üzerine doğmasın diye, bu çağın ilahı onların zihinlerini kör etmiştir. Biz kendimizi ilan etmiyoruz; ama Mesih İsa’yı Rab, kendimizi de İsa’nın uğruna kullarınız ilan ediyoruz.” O halde Mesih Tanrı’nın benzeyişinde olan Rabdir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Pavlus, İşaya’nın Eski Antlaşma’da Yahve (Yehova) için kullanmış olduğu aynı benzetmeyi, İsa’nın Rabliğini açıklamak üzere kullanır:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Tanrı benim ve başkası yoktur….her diz önümde çökecek, her dil bana and edecek, diye söz ağzımdan doğrulukla çıktı, ve geri dönmez. Doğruluk ve güç ancak Rab’dedir” (İşaya 45:22-24).[/FONT]	[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“İsa’nın adı anıldığında, göktekiler, yerdekiler ve yer altındakilerin hepsi diz çöksün ve her dil, Baba Tanrı’nın yüceltilmesi için İsa Mesih’in Rab olduğunu açıkça söylesin” (Filipililer 2:10-11).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eski Antlaşma uzmanı ve bir Ferisi olan Pavlus, bu benzetmeyi kazayla kullanmış olamaz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Kendisini “Sept Rabbi” olarak tanıtmıştır. Bu iddia, Sept’in yaratıcısı olduğu anlamına gelir. Çıkış 31:13, 17’de Tanrı şöyle der: “Benim Sept günlerimi gerçekten tutacaksınız, çünkü o, sizinle benim aramda nesillerinizce bir alamettir; ta ki sizi kutsayan Rab’bin ben olduğunu bilesiniz…. O, İsrail oğulları ile benim aramda ebediyen bir alamettir…” Yahudiler için Yahve, hem Sept’in yaratıcısı, hem de Sept’in Rabbi’ydi. Bazı Ferisiler, Sept gününde İsa’nın, öğrencilerinin ürün toplamalarına izin verdiği için O’nu eleştirirken, İsa Matta 28:8’de bunun sorun olmadığını, çünkü Kendisinin “Sept’in Rabbi” olduğunu söylemiştir. C. S. Lewis’in de söylediği gibi:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşte başka bir ilginç durum: Hemen hemen her dinde,oruç gibi, yerine getirilmesi gereken bazı kurallar vardır. Ve bir gün bu Adam çıkagelip “Ben buradayken kimsenin oruç tutmasına gerek yok” demesi ilginç bir durum yaratır. Kimdir bu adam? Varlığıyla dini kuralları değiştirmeye nasıl gücü yeter? Okula birdenbire tatile çıkabileceklerini söyleyen bu adam kimdir?” 8[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’yı duyan Yahudiler bu sözlerin Tanrı’ya hakaret olduğunu düşündüler. Aynı Sept günü İsa’nın bir Havra’ya gidip hasta bir adama şifa vermesi Yahudileri çılgına çevirdi. Onların anlayışına göre bu davranış da Sept günü kurallarına karşı gelmekti. Yahudiler sadece Tanrı’nın böyle bir şey yapabileceğini bildiklerinden, İsa’yı öldürmeye çalıştılar (Matta 12:14).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tesniye 6:4 ve Markos 12:29’da da yazılmış olduğu gibi sadece bir Rab vardır.[/FONT]