[Anonim]

El yazmasi kopyalarin katiksiz adedinin önemini abartmak mümkün degildir. Eski

çaglardan kalma diger belgelerde oldugu gibi, Kutsal Kitap’in ilk yazilan ve tamamen saglam

orijinali, bildigimiz kadari ile mevcut degildir. Ancak, el yazmasi kopyalarin bollugu eksiksiz

bir kesinlikte, orijinali olusturmayi mümkün kilmaktadir. ( Geisler, GIB, 386)

John Warwick Montgomery sunlari söylemistir: “Yeni Antlasma’nin kitaplarinin,

sonuç olarak ortaya çikan metni konusunda süpheci olmak demek, bütün klâsik edebi

eserlerin kabul edilemez bir duruma düsmesi demektir, çünkü eski çaglardan kalan belgelerin

hiçbiri, Yeni Antlasma kadar iyi bir kaynakça ile desteklenmemistir.” (Montgomery, HC, 29)

Britanya Müzesinin yöneticiligini ve kütüphane müdürlügünü yapmis olan ve

MSS’ler hakkinda beyânatta bulunma konusunda otorite sahibi olarak, essiz Sir Frederic G.

Kenyon, söyle bir yorumda bulunmustur:

Adet kiyaslamalarini da göz önüne alirsak, Yeni Antlasma el yazma lari, klâsik yazarlarin

eserlerinden farklidir… Hiçbir eski yazi, yazinin kaleme alindigi tarih ile, elimizde mevcut

olan en eski tarihli kopya arasindaki zaman dilimi durumu konusunda, Yeni Antlasma’nin

sahip oldugu kisaliga sahip degildir. Yeni Antlasma’nin kitaplari, birinci yüzyilin ilk

yarisinda yazilmistir; elimizdeki en eski orijinal el yazmalari (küçük ve önemsiz parçalar

hariç), dördüncü yüzyildan kalmadir (baska bir deyisle 250 – 300 yil sonrasindan). Bu hatiri

sayilir zaman araligi, önemli klâsik yazarlari, en eski el yazmalarindan ayiran zaman dilimi

ile kiyaslandigi zaman neredeyse hiçbir seydir. Elimizdeki en saglam el yazmasi kopya , sairin

ölümünden 1400 yil sonra yazilmis olmasina ragmen, Sofokles’in yedi oyununun kesin ve

eksiksiz bir yazili metnini olusturmak için , gerekli tüm parçalarina sahip oldugumuza

inaniyoruz. (Kenyon, HTCNT, 4)

adli eserinde, mukayeseyi su ikna edici

cümlelerle sergilemektedir:

Bazi eski çag yazarlarinin eserle ri, bizlere mümkün olan en ince bag ile ulasabilmistir.

Örnegin, Velleius Paterculus’un, Kisaltilmis Roma Tarihi adli eseri, günümüze sadece tek bir

el yazmasi kopya sayesinde ulasabilmistir, bu kopyadan editio princeps üretilmistir ve bu tek

el yazmasi kopyasi on yedinci yüzyilda, Beatrus Rhenaus tarafindan Amerbach’da

çogaltildiktan sonra ortadan kaybolmustur. Meshur tarihçi Takitus’un bile Annals (tarihsel

olaylar) adli eserinin, sadece ilk alti kitap için konusursak, dokuzuncu yüzyildan kalma tek

bir adet el yazmasi kopyasi seklinde mevcuttur. Eski bir Hristiyan metni olup, editörlerin

genellikle Elçisel Babalarin külliyatina dahil ettikleri, Epistle to Diognetus (Diognetyus’a

Mektup) adli eserin bilinen tek el yazmasi kopyasi, 1870 yilinda Strazburg’daki kent

kütüphanesinde çikan bir yanginda yol olmustur. Bu örnekler ile zitlik sergileyen Yeni

Antlasma’nin metinsel elestirisi, mevcut olan materyallerin zenginligi altinda utanca

bogulmaktadir. (Metzger, TNT, 34)

F. F. Bruce söyle bir cümlede fikirlerin i beyan etmistir: “Dünyada, Yeni Antlasma’nin

metinsel kanitlarinin zenginliginden dolayi yasadigi hazzi tadabilen baska bir eski edebi eser

mevcut degildir.” (Bruce, BP, 178)