[Anonim]

Sayın suna; dediklerinize katılmamak olanaksız. İki şeyden söz etmek istiyorum: Sayın kingstonogk’ a soru sormama da neden oydu. Yayınlanmayan bir yazısı daha ağırdı( Bunun üzerinde durmayacağım ) .Protestan kilise derslerinde ( bugün ); yazdığım bir tümceyi ve ayeti de burada tekrarlamak istiyorum:

– Başka bir imanılının imanla ve içten bir inançla yaptığı şeyi eleştirdiğimde; Tanrı’nın işine karışmış olurum.

” Sen kimsin ki, başkasının kulunu yargılıyorsun ? Kulu haklı çıkaran da haksız çıkaran da efendisidir. Çünkü Rab’bin onu haklı çıkarmaya gücü vardır. ” ( Rom. 14:4 )

Düşmanımızı bile yargılamaya, küçümsemeye, hakaret etmeye; bir inanlının hakkı yoktur. Günahın cezasını verecek; sadece, Rab’dir.

İkincisi; dua ile ilgili güzel bir anektod. Evet dua, Tanrı ile konuşmaktır: Yaşlı bir adam ölüm yatağında. Bütün herkes,her an, ölümünü bekliyor. Ama; o karşısına bir sandalye koydurmuş ve kendisi de sandalyeye oturmuş. Adam günlerce, karşısında biri varmış gibi konuşuyormuş. Camdan izleyip; ölümünü bekleyenler şaşırmışlar. “Acaba kiminle ne konuşuyor ? ” diye. Zira gördükleri, hastanın karşısında boş bir sandalye.(Tabi ki; adam İsa ile sohbet ediyor.yani kendi dilinde dua ediyor. ) . Hemen ölmesini bekledikleri kişi; günler geçmesine rağmen, hala yaşamamkta ve izleyenlerin şeşkınlığı da artmaktaymış.Bir sabah hastanın yanına geldiğinde; hastayı sandalye üzerinde birine sarılıyor vaziyette görmüşler ki; hasta öleli saatler olmuş.

Bu anekdot, bir fıkra değildir ! Yaşanmış bir olaydır. Aylar önce; bir başka yerde de anlatmıştım. Lakin yazılar üzerine bir kez daha yazarak,pekiştirmek istedim.Duanın kendi dilimizde ve de Tanrı’yla bilinçli bir şekilde nasıl ilişki kurmamız gerektiği üzerine !

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

Lütuf, isa Mesih’i sevenlere ölümsüz sevgiyle !

” En yücelerde Tanrı’ya yücelik olsun, yeryüzünde O’nun hoşnut kaldığı insanlara esenlik olsun ! ” ( Luka 2:14 ) hisusa tanri sevgidir :elsalla: