[Anonim]

Neden, neden RAB?

Çatışıyorum ya Rab, kendimle geçmişimle, geleceğimle, hayat felsefemle. Kırılgan bir noktada dar bir boğazda kendimi Rab’bin ellerine bırakıyorum, yine de kendimce nasıl yaşamalı, bundan sonra hayatımı sana mı adamalı, nasıl yaşamalı? diyorum.

Her şeyden önce Rab şu anda senin için yaşamalı, çalışmalı, herkese doğruyu tebliğ etmeli, elimden geldiği kadar anlamalı öğrenmeli ve öğrendiklerimi Rab için paylaşmalıyım. Şu anda bunun vakti, bunun zamanıdır, sadece Rab’bi yüceltmek için nefes alıp vermeliyim. Her anımı O’nunla, O’nun için yaşamalıyım. Sonra tekrar düşünüyorum, ya Rab ama nasıl yapayım? Seninle yolumun kesiştiği andan sonra geçmişim, emeklerim her şeyimi yıktılar, aşalağıdılar, emek verdiğim çok şeyi kaybettim. Ya Rab zannetme şikayet ediyorum, asla asla şikayet etmiyor, ağlamıyor ve sızlanmıyorum. Üzülüyorum, emin ol artık kendim için değil, kaybettiklerim için hayatımı nasıl idame ettirip de, nasıl ayakta kalıp ta, nasıl Senin için çalışabilirim Rab? Nasıl nasıl Rab?

Öfkem, üzüntüm, korkum, içimdeki fırtınalarım sadece bu sebebten Rab! Herkes gitti Rab, kimse yok senden başka yanımda, ne olur yardım et akıl ver ya Rab yardım et, hep böyle mi gelirsin Rab kucaklaşmaya? İnsanlarla fırtınalı, dalgalı denizlerle mi kucaklarsın? Yıkılır mı ya Rab senin kucakladığında insanların geçmişi, sessiz bir çığlığa mı dönüşür ya Rab, bu kadar zor mu olur? Neden Rab, neden gelmezsin Rab? Neden güzelliklerinle ,sevginle, boyunla, posunla, sımsıcak sevgi dolu huzurunla, neden Rab neden bu kadar acı? Neden Rab sadece neden? Soruyorum Rab öğrenmek için, isyanımdan değil Rab!