[Anonim]

Manolpan kardeşimiz… Varlıksal endişenizi anlamamak elde değil. Endişeli olmanız zaten sorunlandığınızın belirtisi. Sorunlanmak iyidir elbet. İnsan hayatında varlıksal konumuyla ilgili sorunlanmadı mı sakatlık yaşıyor demektir. Ama dostum belli ki dinlerin kaynak eserlerini iyicene araştırmamışsınız. Araştırmış olsaydınız hemen anlardınız burdaki kardeşlerin ne demek istediğini…

İncil’llerdeki hayat görüşü ve hayat tarzı önerisi İslamiyet’inkinden tamamen değişiktir. İki hayat yaklaşımı arasında apaçık bir zıtlık vardır. Hatta Eski Ahit’inkinden de değişiktir ve ona da zıttır bir bakıma. İnciller’de ‘göze göz, dişe diş’ mantığı sona erdirilmiştir… hem de çok açık seçik bir şekilde, çarmıha vardıracak derecede bir açıklıkla. Dolayısıyla topyekün bir şekilde tüm öğretilere inanıyorum demek insanın hala malümatsız olduğunun bir belirtisi olabilir ancak. İnsanın vicdani serbestisi dahilinde ‘zıtlığın farkındayım ama benim seçimim bu’ deyip de bu hayat tarzlarından birini benimsemesi anlaşılır. Ama hepsi birdir demek en basit mantığa dahi ters düşen bir şey olmuş olur.

Hz. İsa Mesih ‘kapı benim’ der… ‘Kapıdan girmeyip de pencerelerden, ordan burdan girmeye çalışanlar hırsızlardır’ der. Hz. İsa kendisinden bahsettiği zaman tarihte yaşamış bir bireyden bahsetmez. İnsanı Tanrı ile doğrudan temasa geçiren bir koşul ve hayat duruşundan bahseder. İşte o hayat koşulu Kendisinin ‘İbrahim varolmadan önce bile varolan’ Tanrısal mevcudiyetinin insanın günlük hayatındaki tezahürüdür. Ondandır ki Hz. İsa Mesih’in öğretisi insanın iliklerine kadar kabullenilip işlemesine izin verilmedi mi insan varlıksal öksüzlükte kalır öyle göçer. Ebediyet’ten yoksun kalmış bir şekilde.

Okuyun İnciller’i… Hz. İsa Mesih’in hayat yaklaşımının yeganeliğinin farkına varırsınız… hardal tohumu kadar iyi niyetiniz olsa.