[Anonim]

Bugün yol boyunca senin buraya yazdigin sozlerin cok cok benzerlerini ben aklimdan gecirdim Kemal Abi.O sira pasaportum için yollarda sicagin altinda kosturmaktaydim ve ayni yolu defalarca gidip gelmek zorunda kaldim.Bugun Nufus İdaresi ,pasaportumu almam gereken Emniyet Müdürlügü haddinden fazla doluydu..Bütün memurlar bugunun asiri dolu oldugundan sikayet ediyolardi,bense sadece Rabbimin islerimi kolaylastirmasi icin dua ederek oradan oraya dogru kosturuyordum…Gun bitiminde ise isler halledilmis tum evraklarim tamamlanmisti. =)

Yol boyunca o sicagin altinda hızlı hızlı ordan oraya kostururken,sohbet odasinda kalbimin patlarcasina sarsilarak agladigimi duydugunuz gunku konusmalarimizi ve hislerimi icimden geciriyordum…Aslinda su dunyada soluk alip verdigimden beri,yani aci cekmeye basladigimi hissettigim ilk anla birlikte Tanrinin benim ögrenmemi istedigi dersin o an ne oldugunu sorgulayarak gecirdiğimi bir kere daha hatirladim.. Ben yontuluyordum ve daha çetin denenmelere karşı hazirlaniyordum..

Tanrim o kadar tatli ve lutufkarki,istedigim seyleri gecte olsa hep verdi,vermedigi zamanlarda ise kalbimin razi gelecegi en iyi hale donusturerek yolumdan cekti… Şuanda da kendisinden aynisini diliyorum..

Iman etmeden once Tanrinin beni sevmedigini,unuttugunu ve artik dualarima cevap vermedigini dusunurdum.Hatta bir donem,dua bile etmeyi kesmistim.Insanin dua hevesi kurur mu? Seytanin icimizi ele gecirmesine firsat verdigimizde onu bile kurutuyor..

Suan Tanrimin beni ne kadar seviyor oldugunun farkindayim ama, bazen hala sevgisini tam anlamiyla kazanmis olup olmadigimi ve benden hosnut olup olmadigini sorguluyorum kendi kendime…